Cruising Fiordland National Park

Vandaag cruisen we door het Fiordland N.P. aan de zuid-westelijke zijde van het Zuider Eiland. Dit is een groot fjorden natuur gebied met hoogte's tot boven de 2.000 meter.
Fiordland NP
Na om de zuidkust van het Zuider eiland van Nieuw Zeeland te zijn heen gevaren, waarbij we hiermee het meest zuidelijke punt van onze cruise hebben aangetipt op 47 graden zuiderbreedte, komen

we bij de zuidwest hoek aan bij het Fiordland National Park, het grootste beschermde natuurgebied in NZ.
Het Park bestaat uit veel ongerept groen met steile bergtoppen tot boven de 1.700 meter, ( de "Matterhorn" hier meet 1.460 meter), vele riviertjes en watervallen, en ja, diverse fjorden die hier en daar vrij diep landinwaarts steken tot wel 40 km diep.
Wij varen als eerste de Dusky Sound binnen waar Capt. James Cook ook nog heeft rond gevaren, vandaar dat een zijkanaal Cook Channel genoemd is. De bewolkte dag klaart langzaam geheel op, maar dat is in deze 1 e van de 3 fjorden die wij binnenvaren nog niet het geval. We zien enkele watervallen die steil naar beneden komen. Deze fjorden zijn ontstaan doordat hier vroeger gletsjers in uit kwamen.
Een groepje dolfijnen zwemt iets verderop ook de fjord in.
We hebben het cruise schip van Norwegian weer voor ons zitten, en de Amsterdam houdt gepaste afstand.

We passeren binnendoor de fjord achter het grote Resolution Island langs en gaan aan de andere noordelijke kant weer naar buiten, een echte fjord passage binnendoor, zo'n 25 km noordelijker dan waar we erin voeren.
Twee uurtjes verder naar het noorden varend gaan we de Doubtful Sound in. Doubtful, ofwel twijfelgevalletje, want zo dacht Capt. Cook indertijd, dit zal wel weer zo'n fjord ingang zijn waar ik niet verder kom, dus maar overslaan. Hij had het echter bij het verkeerde eind, onze Captain Jonathan weet nu meer door op z'n GPS systeem te kijken en ziet dat je hier ook weer achter langs het Secretary Island naar het noorden toe de fjord weer uit kan varen. Deze fjord is ooit als eerste, mede omdat Capt. Cook hem oversloeg, door een Spaanse Navigator binnengevaren en op de kaart gezet, vandaar dat we hier wat Spaanse namen tegenkomen. Zoals de naam van deze Navigator zelf, die werd gegeven aan het direct bij de ingang

liggende flinke eiland "Bauza Island". Een eind naar binnen moeten wij kiezen voor de afslag naar links, naar het noorden waar de uitgang ligt, maar het recht doorgaande en doodlopende kanaal is hier door Bauza genoemd de "Malaspina Reach", ofwel "Verkeerde Ingang". Deze Bauza werd overigens na terugkeer in Spanje direct in de gevangenis gegooid, in de jaren dat hij de wereld rond voer was het bewind in Spanje zodanig veranderd, dat hij nu bij de "verkeerde" kant hoorde. Tegelijk met de man zelf werden ook al zijn bevindingen die hij had vastgelegd achter slot en grendel gedaan, om pas ruime 100 jaar later weer te voorschijn te komen en herontdekt te worden door de cartografen van die latere tijd, waarmee zijn naam toch verbonden bleef aan zijn ontdekkingen in dit gebied.
Fotos bovenaan over 2 bladzijden naast elkaar: Panorama foto.
Voor de Amsterdam is het nu wat makkelijker, we volgen gewoon de Norwegian Cruise Liner die voor ons uitvaart, en als die niet zichtbaar is doordat het schip net om een bocht is verdwenen (zie links), kunnen we ook de uitlaatgassen die uit de schoorsteen zijn gekomen zien hangen en die volgen, mede doordat het binnen in de fjord praktisch windstil is.
We komen nog enkele flinke watervallen tegen en hier en daar een

klein wit zand strandje. Ondertussen worden er koppen erwtensoep en warme chocolademelk uitgedeeld op het dek.
Nog weer 2 uur verder naar het noorden door varend komen we bij de mooiste van de 3 fjorden, de Milford Sound, waar we echter alleen maar erin en via het zelfde kanaal weer eruit kunnen varen. Deze fjord is meer spectaculair doordat de steile fjord wanden bijna loodrecht uit het water omhoog reizen, aan de rechterzijde tot de 1.700 meter hoogte van de Mitre Peak, en aan de linkerzijde tot de 2.750 meter hoogte van de Mount Tutuko, en achter het einde van de fjord landinwaarts ligt dan nog de Mount Christina met 2.500 meter hoogte. Dat dit de meest bijzondere is heeft ertoe geleid dat dit de enige van de fjorden is waar een autoweg naartoe is aangelegd, met als gevolg een flinke toeristische drukte. We zien wel 10 verschillende rondvaart boten voorbij komen, waarvan er eentje tot bijna onder de waterval tegen de fjord wand doorvaart, zodat de gasten aan boord door de watermist die ervan afspat nat zullen zijn geworden.
We zien op Mount Tutuko nog sneeuw liggen rondom de top, en je ziet de restanten van waar eens de gletsjer moet hebben gelopen die in de fjord uitkwam.
Op het eind van de fjord draait de kapitein het schip om en zet koers naar open zee, hier geheten de Tasman Zee, en we verlaten Nieuw-Zeeland en gaan op naar Sydney dat ten noord-westen van hier gelegen is op 1,5 dag varen.
Wij ontvangen de volgende dag, net als alle gasten op het schip, van de kapitein als bewijs een Certificate "Cruising the Fiordland NP", dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gebokst !