Albatrossen & Pinguins op Otago

Vandaag veel natuur op het Zuider Eiland en morgen varen/cruisen we door het Fiordland National Park waarna we via de westzijde van Nieuw Zeeland koers zetten naar Sydney, Australie, 2,5 dag varen.
Geboekte excursie bij Dunedin via HAL exc: Nature's Wonders: Wildlife Cruise & Pinguins met lunch duur 7,5 uur waarbij rond het Otago schiereiland varen naar Taiaroa Head en er rondrijden in een speciaal ontworpen 8x8 Argo wagen: albatross kolonie en andere

vogels, fur-seal kolonie en pinguin nest gebied.....daarna nog de onvermijdelijke schapen boerderij (er zijn meer schapen in Nieuw Zeeland dan mensen).
Dunedin/Port Chalmers/Otagu
We gaan de enige haven op het Zuider eiland van Nieuw Zeeland tijdens onze cruise aandoen, terwijl dit tevens de laatste haven in NZ voor ons is, gelegen in de provincie Otagu. Morgen varen we om de zuidkant van het Zuider eiland heen, en doen dan nog enkele fjorden in het zuid-westelijk gelegen Fiordland N.P. aan, maar gaan daarbij niet meer aan land, en gaan dan op weg naar het ten west-noordwest gelegen Sydney in Australië, ruim 2 dagen varen.

Vlak voor ons gaat een cruise schip van Norwegian Cruise Lines het smalle kanaal van deze diep in het land instekende haven in. Er is in dit geheel ondiepe kanaal slechts één smalle bevaarbare geul, en wij moeten buitengaats wachten tot het andere schip veilig afgemeerd

ligt in de haven van Port Chalmers, welke ongeveer halverwege op weg naar de stad Dunedin ligt. Die stad met ook een haven is voor deze grotere cruise schepen niet bereikbaar vanwege de ondiepten, wel voor kleinere schepen. We meren hierdoor met enige vertraging af aan de pier.
Onze Tour vandaag begint met een boot tochtje aan boord van de "Monarch", een klein bootje met binnen- en buitendek, waarbij Joke vooral binnen zit, en ik meer buiten op de voorsteven rondhang. Joke komt naast Tineke te zitten, een 85 jarige Nederlandse dame die ook al vaker deze cruise heeft gedaan, en die we al op een eerdere excursie in de groep mee zagen lopen. Tijdens de lunch die we later hebben, geeft ze zichzelf een spuit met insuline, en ze blijkt al vanaf haar 15e jaar dit enkele keren per dag te moeten doen. Haar arts/professor die haar nu behandeld is er verbaasd over dat ze op deze leeftijd niet al veel meer last heeft van de diverse bijverschijnselen. Ze ziet slecht en loopt met een blindenstok,

alhoewel ze dat wel zonder veel hulp voor elkaar krijgt. Als Joke haar haar gang laat gaan, praat ze aan een stuk door over vroeger. Nee, een partner heeft ze nooit gehad.
Het bootje vaart vlak langs de kant weer naar buiten de haven ingang uit en rond de uitstekende kaap aan zee. Hier bevinden zich vogelnesten van een meeuwensoort, die je met enkele honderden ziet zitten, en rondvliegen. Buitenaf liggen op de rotsen boven het klotsende zeewater zeehonden, de New Zealand Fur Seal.
Vanaf open zee zien we enkele Albatrossen aan komen vliegen, nou ja vliegen.......ze klapwieken eigenlijk niet maar met hun uitgespreide vleugels met wel bijna 2 meter brede "wingspan" glijden ze door de lucht en pakken hier en daar voldoende opstijgende luchtstromen mee om in de lucht te blijven zonder te hoeven klapwieken. Het betreft hier vooral de Southern Royal Albatross.
Er zitten hier ook enkele groepen Pinguïns die zich echter nauwelijks laten zien, en dat is omdat ze pas 's avonds in de schemering vanuit zee naar de waterkant komen waar ze zich dan 's nachts verschuilen, om vervolgens voor dag en dauw weer de zee in te springen om de hele dag op voedsel jacht te zijn. Alleen bij het broeden moeten ze dit op de wal doen. Het betreft hier de zeldzame soorten van de Yellow Eyed Pinguïn en de Blue Pinguïn, de kleinste aller Pinguïn soorten. Onderweg terug naar de wal ontdekt de kapitein een opduikende Blue Pinguïn die niet ver van de boot zijn kop boven water uitsteekt, maar daarna ook weer snel onderduikt.

Ze kunnen tot een volle minuut onder water blijven op een teug zuurstof.
Om deze Pinguïns goed te kunnen zien, zijn er aan de wal op de plaatsen waar ze 's avonds het water uitkomen, enkele tribunes gebouwd van waaraf je ze in het vage schijnsel van rood licht dan kunt zien/onderscheiden.
Aan wal worden we opgewacht door de bus, en gaan terug naar de kaap waar we net rond voeren, en komen bovenop terecht bij een schapen boerderij, die in een uitgestrekt natuurgebied ligt dat erbij hoort en prive bezit is van eigenaar en boer Perry en zijn vrouw. Hij ontvangt ons persoonlijk en begint dan een show die uitmondt in het scheren van een van de schapen en voorzien van uitgebreide toelichting. Hij doet dit met veel enthousiasme en kennis van zaken, en uit alles spreekt zijn ervaring met dit vak. Het schaap is binnen ongeveer één minuut kaal geschoren, en dan ook nog zodanig dat hij de vacht in een keer uit kan werpen over de tafel die tussen de excursie hangers is opgesteld, een aparte techniek, legt hij uit, die jij bij de meeste demonstraties niet te zien krijgt.
Inmiddels hebben wij in de winkels truien van Merino schapenwol gezien, in een versie gemengd met Possum wol (of in goed Nederlands Voskoesoe, niet te verwarren met de Amerikaanse buidelrat of Opossum), welke wol erg zacht aanvoelt, en deze trui

trouwens ook erg duur maakt. De Possum is een ernstige plaag geworden (na de invoer ervan vanuit Australië in 1837 door de Engelsen) bijv. voor de Kiwi omdat deze Possum een echte eierdief is, en men probeert de aanwas ervan terug te dringen. De Possums verorberen per jaar zo'n 2 miljoen ton vers groen, en worden als "kettingzaag met pels" gezien, waardoor hele streken van aanzien werden veranderd. Echt op alle mogelijke manieren wordt getracht de uitroeiing te bevorderen, en zo kocht ik in het kleine souvenir winkeltje bij de schapenfarm een van Possum wol gemaakte dames mini slip, en een van Opossum wol gemaakte "Willie Warmer" voor heren, voor ons een leuke en originele souvenir, en zo leveren ook wij een bescheiden bijdrage aan de uitroeiing van de Voskoesoes ! ..........nog 2 biljoen dames slipjes te gaan, sturen we iedere Chinese dame op de wereld er eentje !
Na de lunch stappen we met de groep in een 4-tal "Argo's", kleine 8x8 terrein karretjes waar je met 6 man plus chauffeur net in kan zitten, en rijden over heuvels en dalen op de smalle zand- en modderweggetjes tussen de meters hoge begroeiing over het uitgestrekte terrein van de schapenfarm heen. We stoppen aan de zeekant waar een groep pelsrobben ligt te rusten met jonge

spelende robjes die zich met elkaar vermaken.
Verder naar een verlaten strand waar zich Pinguïn nesten van de Yellow Eyed Pinguïn bevinden. Daar zien we er maar eentje van zitten in de verte.........
We lopen langs en door een van hout getimmerde gang langs de steile heuvel aangelegd. Het blijkt dat er 2 nesten van de Blue Eyed Pinguïn hier vlak tegenaan liggen, toeval ? De gids schuift een klein houten luikje open en een blauwig Pinguïn kopje steekt naar buiten, liever geen foto's.
De Pinguïn oogst vandaag valt ons wel tegen, we zullen wel in de verkeerde tijd van het jaar hier zitten. Een van de gidsen verteld ons nog dat het aantal Pinguïn nesten de laatste twee jaar ernstig is terug gevallen, maar waarom is niet duidelijk. Hiermee is hun bestaan als populaire toeristische attractie natuurlijk wel in gevaar.
Op de terugweg met de bus moeten we om de gehele landengte van het havengebied heenrijden, en op de terugweg komen we door het stadje Dunedin zelf heen en rijden daar een rondje met enkele stops. Het treinstation, enkele stoplichten en dan de steilste weg ter wereld, Baldwin Street, steiler dan die beroemde in San Francisco, het is officieel opgemeten ! Hier bevindt zich ook het meest moderne openbare toilet van Nieuw Zeeland trouwens, terwijl dit niet eens als toeristische attractie is aangegeven..............

Dunedin was aanvankelijk de grootste stad van Nieuw Zeeland, en dat was in de tijd van de goldrush vanaf 1861, en werd in 1869 hier de eerste universiteit van het land gesticht. Ook nu nog is Dunedin een belangrijke studenten stad.
Bij het afscheid in de haven draait de blauwe sleepboot nog even vrolijk een paar rondjes om zijn as................

Vandaag 6 februari is het een nationale feestdag, want op deze dag wordt gevierd dat in 1840 het Treaty of Waitangi (stadje op het Noorder eiland in de Bay of Islands) werd getekend, tussen de vertegenwoordiger van de Britse Kroon, en 43 Maori stamhoofden. De tekst hiervan werd gedicteerd door de vertegenwoordiger, en het bleek dat de Maori tekst versie nog geen tiende van de Engelse tekst besloeg.........oeps......dat gaf later nog wel enige onduidelijkheid trouwens met als gevolg burger oorlogen en later rechtszaken e.d.