Tahiti & The Society Islands

Tahiti, Moorea & Bora Bora !
22, 23 en 24 januari 2018
Op Tahiti: geboekte excursie met HAL Exc: Vanaf Papeete Around the Island met lunch, duur 7 uur

Op het zuidereiland bij Teahupo'o, waar wij niet langs zullen komen tijdens de excursie, heb je een van de meest populaire (golf-) surf stranden ter wereld, waar er off-shore golven van 3 meter tot record hoogte's van 9 meter voorkomen.

Moorea (links boven Tahiti gelegen, zie kaart hiernaast):
Geboekte excursie met HAL Exc: Motu Beach Picnic & Ray Feeding boot tour met lunch duur 5 uur

Tahiti (190.000 inwoners) is het centrale eiland voor geheel Frans Polynesie met in totaal 118 eilanden verdeeld over diverse eilanden groepen: The Society Islands inclusief Tahiti en Bora Bora, The Tuamotus waar Rangiroa ligt (onze vorige stop), The Marquesas (onze 1e stop in de Pacific met Nuku Hiva, en The Australs. Dit hele gebied beslaat zo'n 2.000 km van oost naar west, en 2.000 km van zuid naar noord, zo'n beetje geheel West-Europa van Nederland tot en met Spanje en tot en met Italie en Duitsland.
Frans Polynesie is onderdeel van Frankrijk, vergelijkbaar met Frans St. Martin, Martinique en Guadaloupe, met een eigen zelfstandig bestuur maar wel onder Parijs.
De munteenheid is de Cour de Franc Pacifique CFP en staat in vaste

verhouding tot de Euro: 1 Euro = 120 CFP.
De talen die gesproken worden zijn Tahiti's, Frans en Marquesas's.
Diverse Europese ontdekkings reizigers ontdekten (delen van) de eilanden, waarbij de voornaamste Kapitein James Cook is geweest
tijdens 3 expedities in 1769-1779.
Vlak na deze periode in 1789 speelde zich de beruchte "Mutiny on the Bounty" af, het schip van Kapitein Bligh. De bemanning had 6 comfortable maanden op Tahiti doorgebracht maar na vertrek brak de muiterij uit. De muiters keerden terug naar Tahiti, waarbij een deel zich later verschool op het veraf gelegen Pitcairn Eiland. Van de muiters bleven er 16 achter op Tahiti, en deze bewapende lieden moesten partij kiezen voor een van de lokale stam leiders, waarmee voor het eerst in de geschiedenis een daadwerkelijk bewind op het eiland tot stand kwam, met een dynastie van leiders uit een familie: Pomare I (ook wel bekend als Tu), Pomare II, Pomare III en vanaf 1827 de jonge Koningin Pomare IV, die overleed in 1877, waarna

Frankrijk het bewind overnam.
Begin 60-er jaren kwam er een grote verandering op de eilanden tot stand met een groot vliegveld dat op Tahiti werd geopend en tegelijk daarna met de verfilming van "Mutiny on the Bounty" met in de hoofdrol Marlon Brando, wat een toeristen stroom tot gevolg had en waardoor miljoenen dollars de economie in stroomden.
Gedurende deze "modernisering" vonden ook nucleare testen plaats op veraf gelegen onbewoonde eilanden in de Gambiers Archipel op Moruroa en Fangataufa door de Fransen.
We leggen net aan bij de kade in "downtown" Pape'ete als ik om 7 uur 's morgens de gordijnen open schuif. Het is nogal nat van een regenbui die deels nog boven de stad hangt, en wat mistig aandoet, de zon verbergt zich nog. Even later schuift er aan de andere kant van de kade nog een cruiseschip de haven in, de "Silver Whisper" van Seaborne Cruises, een wat kleiner maar meer luxe schip.

Er is al een drukke ochtend spits aan de gang op de dubbele baans hoofdweg langs de havenkant de stad in. Later horen we dat deze hoofdweg net buiten het stadje overgaat in 3 i.p.v. 4 banen waarbij er dan 's morgens 2 van de banen de stad in worden gebruikt en 1 eruit, terwijl dit 's middags dan omgedraaid wordt, vergelijkbaar met in Nederland de "spitsstrook". Dit wordt bewerkstelligd door iedere ochtend om 6 uur een rijtje betonblokkken als afscheiding tussen baan 2 en 3 te plaatsen, die dan in de middag een baan worden opgeschoven, nogal een omslachtig werk. De plaatselijke burgemeester (Maire), had dit afgekeken in een andere grote plaats in het buitenland, waar hij ooit op bezoek was.
We gaan op toer met de ouden van dagen, een rondje eiland in 7 uur met lunch stop. Het is steeds nogal een gedoe bij het in- en uitstappen van de toer bus, dat neemt de tijd met enkele slecht ter been zijnde mede passagiers. De 1e stop is bij het Norman Hall Historic House, het originele huis waar deze Amerikaanse schrijver

van o.a. de "Mutiny on the Bounty" heeft gewoond en gewerkt in de jaren na de 1e wereldoorlog tot zijn dood in 1951. Er hangt een grote poster van de filmversie met Marlon Brando in het huis. Dit boek, dat een van diversen was welke hij samen met Charles Nordhoff schreef, is verfilmd in wel 3 versie's, de 1e in 1935 met Clark Gable. De 2e versie in 1962 dus met Brando, en de 3e versie heette "The Bounty" met Mel Gibson (jaar ?).
Marlon Brando is daarna verknocht geraakt aan deze eilanden, en we komen hem nog enkele keren tegen. Eerst kocht hij een huis aan het water, later een heel prive eiland, o.a. ook in Bora Bora.
De volgende stop is bij Point Venus, op de noordkant van het eiland. Hier kwam in de Matavai Bay de bekendste ontdekkings reiziger van de Stille Oceaan en Polynesië, Captain Cook uit Engeland namens de Admirality terecht met zijn schip de "Endeavor", om het passeren van de planeet Venus voor de zon langs waar te kunnen nemen. Dit

gebeurde gedurende een 3 maands verblijf in 1769, waarbij hij de exacte tijdsduur van het passeren van Venus voor de zon langs kon opmeten met de diverse instrumenten die hij daarvoor had meegenomen vanuit Engeland. Zo had hij een grote staande slingerklok bij zich, die aan boord niet goed functioneert vanwege het op- en neer gaan met de deining van het schip op zee, maar op vaste wal wel goede dienst kon doen. Deze meting was van groot belang on de exacte afstand van de aarde tot de zon te kunnen opmeten, en dat gegeven was dan weer de basis voor de berekeningen die konden worden gemaakt welke in in tabellen werden vastgelegd als een soort handboek. Dit handboek werd gebruikt om de plaats bepaling van je schip op zee te kunnen vastleggen, mede met behulp van een sextant, waarmee je de hoek tussen de horizon en de zon of bepaalde sterren kunt opmeten, hetgeen op zich dan weer via de opgemaakte tabellen tot je exacte

plaats aanduiding leidt in lengtegraad op de wereldbol (even simpel in mijn bewoordingen getracht weer te geven hoe het zit). Deze grote vooruitgang in de scheepvaart in die tijd, leverde op dat de zeekaarten veel nauwkeuriger konden worden gemaakt, iets waar Cook ook erg om bekend is geworden. Op zijn vervolgreis bracht hij nog vele eilanden en daarna geheel Nieuw-Zeeland en de oostkust van Australie in kaart voordat hij via Indonesië en Kaap de Goede Hoop weer naar Enegeland terug zeilde. Hierna zou hij nog 2 vergelijkbare ontdekkingsreizen maken met hetzelfde schip in de Stille Oceaan, eenmaal verder naar het zuiden waarbij hij als eerste de Antarctische cirkel overstak, en eenmaal ver naar het noorden, waarbij hij de bekende Noordwest passage tussen de Atlantische en de Stille Oceaan probeerde te ontdekken, maar daarbij op het pakijs in de Arctische zee stuitte, waarna hij ten slotte op Hawaii terecht kwam, waar hij tijdens een eerdere reis al eens als een Polynesische God was ontvangen. Deze keer echter werd hij niet meer als zodanig

gezien, en werd hij om het leven gebracht tijdens een worsteling. Kapitein Cook laat een erfenis achter bestaande uit een gedetaillerde zeekaart van de Stille Oceaan, waarmee hij ons als opvolgers, zoals een Franse navigator het uitlegde, nog maar weinig te doen heeft overgelaten behalve het tonen van veel bewondering voor zijn ontdekkingen.
We maken een lunch stop net voorbij de afslag naar Tahiti Iti, ofwel klein Tahiti, het kleinere schiereilandje dat ten zuidoosten verbonden is met het hoofdeiland Tahiti Nui, en waar zich het beroemde/ beruchte golfsurf strand van Teahupoo met golven tot wel 9 meter hoog bevindt, een mekka voor golfsurfers uit de hele wereld. O.a. ook voor een golf surfer uit Aruba genaamd Omar Kuiperi die hier in juni 2017 nog kwam surfen, maar in december op Aruba is overleden bij een duikongeluk bij Arashi op 27 jarige leeftijd (zo las ik in een artikel in de Amigoe, waarbij een foto van hem op Tahiti werd

geplaatst op deze surf spot genomen).
Het lunch restaurant heet "du Musee Gauguin" naar de beroemde Franse schilder die op deze eilanden heeft gewoond en gewerkt. Het museum zelf ligt iets verderop aan de weg, maar schijnt vanwege een restauratie gesloten te zijn.
Op onze route zien we vele watervallen en rivieren die in zee uitmonden, en een erg groen en dicht begroeid eiland, werkelijk een tropisch paradijs.
Onze gids Noël is een trotse Tahitiaanse dame op leeftijd die erg goed Engels spreekt (geleerd in Australië waar ze op jongere leeftijd een korte tijd heeft gewoond) en een goed verhaal houdt doorspekt met wat humor, over de vele aspecten die zich hier op het eiland afspelen. Zo ook de lokale politiek, waarin we veel herkennen van wat zich op Aruba afspeelt: benoemde/gekozen politici zullen vooral veel regelen voor zichzelf en friends & family, en dat valt niet altijd in

goede aarde, of leidt in het uiterste geval tot opsluiting en eventueel gevangenisstraf (zoals bij ons Minister van Sociale Zaken Paul Croes op Aruba bij het verstrekken van werkverguningen). Hier ging een Minister-President zover dat hij zonder daar ruchtbaarheid aan te geven een deal sloot met de Japanners die visrechten in de zee rondom Tahiti verkregen. Ze keert diverse malen terug naar het hoofdthema van haar verhaal en dat van de inwoners hier, want wat er ook gebeurd, goed of slecht: "We live in Paradise" !
Ze wijst het Amerikaanse Consulaat aan, en we zien de MacDonalds liggen.........
Na terugkeer in Papeete gaan we wat later, als de winkels al gesloten zijn, nog even de stad in en belanden op een terrasje aan de boulevard met zicht op de Amsterdam. We nemen een karafje Franse wijn en een verse tuna carpaccio respektievelijk een tuna tartaar, en voelen ons in Franse Caraïbische sferen.

Morgenochtend vroeg om 5 uur verlaten we Tahiti voor de korte oversteek naar Mo'orea, dat je al kan zien liggen vanaf hier.