Afgelopen week verbleef ik bij een Indiaas gezin in het dorpje Puttur, in het zuiden van India. Dit ligt ver buiten de toeristische gebieden dus ik heb dan ook geen enkele westerling gezien. Het gezin bestaat uit vader Yash, moeder Asha, zoon Narin (13 jaar) en oma. Het huis heeft muren en deuren en sommige raamkozijnen hebben een raam, maar anderen niet. Een deel van het huis heeft een golfplaten dak en een ander deel heeft wat simpele dakpannen als dak. In de woonkamer staan houten bankjes zonder kussens. Oma heeft haar eigen kamer maar is al 7 jaar haar bed niet uit geweest vanwege een gebroken heup. Vader slaapt bij zijn zoon in bed en moeder slaapt op een matrasje op de grond. Ik daarentegen heb een eigen kamer met een bed en een bureau. Ik heb een eigen badkamer met hurktoilet en een kraantje met een emmer zodat ik mezelf kan wassen. Moeder is de hele dag thuis om te koken en schoon te maken. Er zijn geen gezamenlijke etenstijden, als je honger hebt moet je dat haar vertellen en dan maakt ze eten voor je. Je kan je misschien wel voorstellen dat dit de eerste dag toch wel een beetje een schok was. In het huis leven ook drie katjes van 6 maanden oud en één katje van nog maar 1 week oud! Echt super schattig. Asha is een hele lieve vrouw die echt GEWELDIG lekker kan koken. Narin is een lekker bijdehand en super spontaan jongetje die maar al te graag met me komt kletsen. Vader Yash is erg aardig en houdt van goede gesprekken over cultuur, religie, politiek en wetenschap. Yash en Narin spreken goed Engels, Asha wat minder maar een simpel gesprek is nog steeds mogelijk en oma spreekt geen Engels maar lacht altijd lief.

In ruil voor vrijwilligerswerk kreeg ik gratis eten en verblijf. Mijn taak was om Yash te helpen met zijn zwem- en skatelessen die hij op een school in de buurt organiseert. Er verdrinken regelmatig kinderen in de rivieren in de buurt dus het is belangrijk dat ze leren zwemmen. Het voelde goed om daar een steentje aan bij te kunnen dragen en het was vooral ook heel erg leuk! De kinderen schreeuwden: “Akka akka!”, wat ‘zus’ betekent, omdat ze allemaal mijn aandacht wilden. Men noemt elkaar hier broer en zus, of je nou vriendin, neef, buurvrouw, etc. bent, maakt niet uit. De kinderen konden gelukkig wel redelijk Engels dus ik heb ze het een en ander uit kunnen leggen. Het lesgeven was niet alleen leuk, maar ook interessant. Zo focuste ik veel op de techniek van het skaten en zwemmen waarna Yash zei: “Geef ze gewoon een duw, dan leren ze het vanzelf”. Ik weet niet of ik het daar zo mee eens ben haha. En een paar meiden vertelden mij dat ik de jongens niet kon helpen omdat ik een meisje ben. Waarop ik antwoordde dat Yash toch ook de meiden helpt, en hij is een man. Maar nee, dat was anders natuurlijk. Daarna begonnen ze zich af te vragen of ik écht wel een meisje ben, mede omdat ik geen sieraden om mijn enkels draag, oeps...

De lessen waren maar een uurtje per dag, dus er was niet zo veel waar ik mee kon helpen. Yash had een beetje gehoopt dat ik wat turnlessen op kon zetten. Dat had me erg leuk geleken, maar een week is daar te kort voor en dat begreep hij ook. Volgende keer dat ik dit soort vrijwilligerswerk doe zou ik wel langer willen blijven zodat ik wat meer kan bijdragen.
De rest van de dag heb ik mee geleefd met Yash en Asha. Yash heeft ook wat projecten lopen om aardgas te vervangen door groene energie, waarvoor we wat contacten van Yash hebben bezocht. Verder hebben we een tempel bezocht en een biologische boerderij waar ze rubber maken. In Puttur zelf heb ik een beetje rondgewandeld en de typische Indiase sweets gekocht die echt suuuuper lekker zijn. Ik heb veel gekletst met Yash, Asha en Narin en met alle familie, vrienden en buurkinderen die op bezoek kwamen.

Er was wel een stress momentje deze week: Er is voor 800 euro fraude gepleegd met mijn creditcard. Ik heb geen idee hoe, mijn creditcard is niet gestolen. Ik denk dat ik mijn creditcardgegevens een keer via een niet beveiligde (wifi) verbinding heb ingevuld. Om de ING vanuit het buitenland te bereiken, had ook nog wat voeten in de aarde, maar het is gelukt! Het geld heb ik inmiddels terug en binnen een week krijg ik een nieuwe creditcard.

Ik vond het heel bijzonder om een week bij deze familie te wonen. Je krijgt dan toch een beter beeld van hoe het normale leven er echt uit ziet. Yash en Asha hebben me van alles geleerd over de Indiase cultuur en ze zorgen ervoor dat ik me thuis voelde, waarvoor ik ze erg dankbaar ben. Morgen reis ik verder naar Mysore, wat meer in het binnenland van het zuiden van India ligt.