Iedereen kent dat gevoel wel. Je staat op die hoge rots aan het water en iedereen zegt: "Spring nou! Het is echt niet zo eng!". Je weet dat je gaat springen maar je had het moment liever nog wat uitgesteld. Als je dan uiteindelijk, na lang heen en weer wiebelen, de sprong hebt gemaakt dan bleek het allemaal wel mee te vallen. Natuurlijk, de klap op het water deed wel een beetje pijn, maar dat was het helemaal waard want het was zo gaaf! Je wilt nog een keer...

Uit je comfortzone komen doet altijd een beetje pijn, maar je krijgt er meestal veel voor terug. De reis door Marokko vorig jaar gaf mij zo'n geweldig gevoel, dat ik dat weer wilde ervaren. Vanwege vrijstellingen hoef ik tot februari niet op mijn studie te verschijnen, wat mij de tijd geeft om lang op reis te gaan. Op 19 september is het dan zo ver! Ik vlieg naar Kathmandu (Nepal) en heb 4 maanden de tijd om Nepal, India en Sri Lanka te ontdekken!

Deze zomer heb ik hard gewerkt om zo veel mogelijk geld te sparen. Gelukkig zijn deze landen erg goedkoop. Dat is een van de redenen waarom ik nu (als student zijnde) naar deze landen ga. Bovendien is India altijd al een droom van mij geweest. Ik voel mij sowieso aangetrokken tot landen waar de cultuur zo veel mogelijk verschilt van de Westerse cultuur. India is voor een alleen reizende vrouw wellicht een aparte keuze. Het land staat niet bepaald bekend als 'vrouwvriendelijk'. De reacties die ik de afgelopen tijd heb gekregen waren daarom ook niet altijd even positief, dat vond ik soms wel lastig. Maar ik weet ook dat wij in de Westerse wereld een eenzijdig beeld hebben van bepaalde landen. Ik heb besloten om de gok te wagen en zelf te onderzoeken of het beeld dat wij van India hebben, wel echt klopt.

Met nog maar anderhalve week op de teller, kijk ik uit naar alle nieuwe ervaringen. Ik kijk uit naar alle geuren en kleuren, verwonderende culturen en gebruiken, nieuwe vriendschappen, stilte en drukte en voornamelijk eindeloze vrijheid. Ik kijk ook uit naar de mindere momenten, want die brengen de meest waardevolle levenslessen met zich mee: het overwinnen van angst, stilte en eenzaamheid, het opzoeken en aangeven van grenzen, en vast nog veel meer lessen waar ik nu geen weet van heb.

Nu het er bijna aan zit te komen, word ik toch wel een beetje zenuwachtig. Ik weet dat het geweldig gaat worden als ik eenmaal de sprong heb gemaakt, maar voor nu sta ik toch nog even heen en weer te wiebelen op die rots.