Richting het westen

Bhaktapur was echt prachtig! Het is een authentiek stadje waar de huizen voornamelijk van rode bakstenen gemaakt zijn, wat een prachtig gezicht is. Er is veel verwoest tijdens de aardbeving in 2015 maar er is ook al veel gerestaureerd. Het guesthouse was basic (je moest een soort van naar buiten om de ‘badkamer’ te bereiken), maar het was prima. Laurent, de Franse jongen, is een fijn reisgezelschap. We hebben samen dingen ondernomen maar konden ook gewoon allebei urenlang een boek lezen zonder een woord te wisselen. Je kan de taxi nemen naar Bhaktapur maar wij besloten met de lokale bus te gaan. Dat was een leuke ervaring! Als enige toeristen in de bus val je toch op en we raakten in gesprek met twee meisjes, waarvan een Duits studeert en de ander Japans, erg interessant. In Nepal, en vooral rondom Kathmandu gaan sowieso relatief veel kinderen naar school en een aantal jongeren naar college. Heel goed om te zien want Nepal is toch een derdewereldland. In Bhaktapur hebben we een tour

gekregen langs alle tempels, pottenbakkers, mandela schilders en trillende meditatie schalen. Met dit laatste lost men sommige kleine gezondheidsproblemen op. Een meneer sloeg de schaal aan en plaatste die voor mijn keel en probeerde met de trillingen mijn lichte keelontsteking te genezen. Ik moet zeggen dat het voor een aantal seconden echt hielp (of het was een placebo effect), maar daarna was het weer hetzelfde. Met de lokale bus hebben we de tempel van Changunarayan en de dorpjes Dulikhel en Panauti bezocht. In die dorpjes waren we écht de enige toeristen. Dulikhel heeft normaal een geweldig uitzicht op het Himalaya gebergte, maar helaas was er een dikke mist opgetrokken waardoor we alleen maar konden genieten van borden met plaatjes van ‘wat we hadden kunnen zien’. Panauti is nog authentieker dan Bhaktapur en daar hebben we van genoten. Er was een groep schoolkinderen die een sprintwedstrijd aan het doen waren. Ze kwamen naar ons toe en begonnen Engels te praten, waar ze heel trots op waren, en terecht.

Na drie dagen in Bhaktapur, scheidde mijn weg zich van die van Laurent. Het plan van de jongen die ons naar Pokhara zou brengen was natuurlijk veranderd. Laurent nam de nachtbus maar ik wilde liever niet ’s nachts rijden en bovendien wilde ik een stadje bezoeken dat tussen Kathmandu en Pokhara in ligt. Ik verbleef een nacht in Kathmandu en vertrok de volgende ochtend met de lokale mini-bus richting Bandipur. Dit

was natuurlijk weer een hele ervaring. Apart aan deze bussen is dat alles super oud en gammel is, maar er dan wel weer een flatscreen tv ingebouwd is, dat het natuurlijk niet doet. Ik kreeg het gelukkig voor elkaar dat mijn backpack in de bus mocht blijven en niet op het dak hoefde. In de bus zat ik naast een meneer die zijn best deed Engels met mij te praten, erg aardig van hem. We hebben toen samen een slechte Amerikaanse film op zijn telefoon gekeken. De rest van de reis heb ik genoten van Nepalese muziek afgewisseld door Justin Bieber en Despacito. De chauffeur hield er een, hoe zal ik het zeggen, flexibele en behendige rijstijl op na. De gedachte ‘als mijn ouders dit zien, komen ze me halen’, popte voor de tweede keer deze reis in mijn hoofd op. De eerste keer was trouwens toen ik in Kathmandu een vierbaansweg moest oversteken. Hoewel er natuurlijk niet echt ‘banen’ zijn. Maar ook dat went, als je gewoon gaat lopen, stoppen ze vanzelf heb ik gemerkt. Het motto is hier: Als het werkt, dan werkt het. Er zijn niet echt voorrangsregels, maar mensen denken wel aan elkaar en laten anderen soms voor. Inhalen in de bochten is ook geen probleem want je toetert gewoon en als er dan terug wordt getoeterd, dan weet je dat je weer terug moet naar je eigen helft. Oké.

Na een busreis van 7 uur had ik Bandipur bereikt. Dit dorpje is echt een plaatje. Het ligt hoog op een heuvel en geeft bij helder weer een uitzicht over de Himalaya. Dat had ik vanuit mijn hotelkamer kunnen

zien, als het helder weer was geweest… Normaal gesproken is het goed weer rond deze tijd van het jaar maar de moesson is laat dit jaar. Als het goed is moet het vanaf oktober echt beter weer worden. Verder heb ik met 25 graden en soms een beetje regen niks te klagen. Toen ik aankwam ontmoette ik twee Nederlanders met wie ik ben wezen eten. Je komt ook altijd op de gekste plekken Nederlanders tegen, erg leuk. Ik wilde de volgende dag nog wandelen rondom Bandipur maar deze dag regende zo veel dat ik besloot om verder te reizen naar Pokhara.

Ik heb nog niet veel gezien van Pokhara maar ik vind het nu al geweldig. Er hangt een hele chille rustige sfeer en in het hostel zitten veel backpackers. Binnen een paar uur had ik al veel contacten opgedaan en zijn we met een groep van 7 meiden uit eten geweest. Pokhara ligt aan een groot meer en er is van alles te doen. Je kan paragliden, bungeejumpen, boottochtjes maken, tempels bezoeken, wandelen, shoppen, uitgaan, etc. Vanaf hier starten ook de trektochten naar het Annapurna gebergte (deel van de Himalaya). Ik denk dat ik hier wel even blijf plakken.