Verrassing

Lieve volgers,

Hoe goed de heenreis van Kiel naar Oslo was qua nacht, hoe beroerd deze nacht was van Oslo naar Frederikshavn. Jeetje wat een hoop aangeschoten/bezopen mensen aan boord! Het viel al op dat het erg aangeprezen werd, de alcohol, bij het eten, in de bars en zelfs op het dek. Ondanks dat de prijzen de pan uitrezen voor een alcoholische versnapering, werden ze goed ingenomen. En dat was ’s nachts goed te merken bij onze buren. Rond de klok van half één kwamen ze met veel bombarie aan in hun hut. De bedden werden met evenveel lawaai uitgeklapt en opgemaakt en daarna werd de muur nog vrolijk als drumstel gebruikt tot een uurtje of twee. Daarna werd het gelukkig stil en konden Martijn en ik ook de slaap weer vatten. Een geluk bij een ongeluk was, dat de kinderen er blijkbaar niets van hebben gehoord. Want toen we het ze vroegen, keken ze ons erg wazig aan. Gelukkig! De wekker gaat deze ochtend nog een uur vroeger dan normaal, dus om 6 uur. De ferry meert namelijk rond 7 uur aan in Frederikshavn en dan moeten we allemaal spik en span in de auto zitten. Een wekker hoeft niet meer te gaan deze ochtend, want iets voor 6 uur schalt de omroepster de wake-up call door de omroepinstallatie. Die op volume 100 staat. Pffff… dat is wel even schrikken als je nog lekker ligt te slapen. Max begint wat te brommen. Maar nadat de omroepster de tekst uitvoerig in drie verschillende talen heeft medegedeeld is het weer stil. We springen snel onder de douche, waarbij we deze keer even GEEN rekening met de buren houden. Dit deden ze tenslotte vannacht ook niet met ons. Om kwart voor zeven, dus mooi op tijd is iedereen klaar om richting de auto te gaan. We zijn nog wat vroeg, dus we moeten even voor de stalen deur wachten, tot dat deze richting het autodek open gaat. Er vormt zich langzaam een file met mensen/ dieren op de gang richting het autodek. Ook deze keer hebben we weer de mazzel dat we een dakkoffer hebben, want we zijn als één van de eerste van de boot af en kunnen onze weg vervolgen richting Alkmaar. Of hebben we toch nog een verrassing in petto voor de kinderen. Daarover zo nog meer….
Helaas hadden we aan boord te weinig tijd om te ontbijten, dus zoeken we langs de Deense snelweg een wegrestaurant waar ze ook ontbijt serveren en dat lukt op zo’n 50 kilometer vanaf de boot. We genieten daar van een overheerlijk, vers ontbijtje en een lekkere kop koffie, chocomelk en thee. Zo de buikjes zijn weer gevuld op naar…….DE VERRASSING! Althans de kinderen denken dan nog steeds dat we naar huis gaan. Bij Velje verlaten we de snelweg, onder het mom van… er is een ongeluk gebeurt en we moeten iets omrijden. Maar in werkelijkheid moeten we helemaal niet omrijden, maar gaan we naar Legoland in Billund. Al snel volgen de bordjes Billund, maar er komt totaal nog geen gepruttel van de achterbank . En dan, dan ineens zijn daar de legoblokjes langs de kant van de weg. Er komt van achter uit de auto de opmerking : “Is hier een legofabriek?” En nog steeds geen idee waar we heen gaan. Zelfs niet als we, notabene langs Legoland zelf rijden. Want neeee… daar gingen we niet heen ??. We rijden voorbij Legoland en slaan af richting het hotel. Deze is gesitueerd bij het vliegveld, dus maak nog de opmerking dat ik met het vliegtuig terug ga en zij met de auto. Maar als we stoppen om in te checken, vertellen we toch maar wat de bedoeling is. We gaan nog 2 volle dagen naar Legoland, als extra kers op de taart. Achterin de auto beginnen er 2 bijna te huilen, zo blij en toch ook verdrietig zijn ze. Ze hadden helemaal gehoopt om Scoop (onze hond) na vier weken weer in hun armen te kunnen sluiten, maar dit vinden ze toch ook wel heel erg leuk. Omdat we nog te vroeg zijn, lees half elf, om in te checken, maken we rechts omkeer, om direct naar Legoland te gaan. Het inchecken komt dan vanavond wel. Zo gezegd zo gedaan en om goed elf uur lopen wij in Legoland. Het is druk, maar de wachtrijen voor de attracties vallen, zeker qua drukte heel erg mee. We besluiten om de attracties waar de langste rijen voorstaan voor de volgende dag te bewaren. We kunnen dan namelijk gelijk bij binnenkomst daar heen gaan, we hebben tenslotte twee dagen de tijd. De hele dag lopen we te slenteren van de ene bezienswaardigheid naar de andere attractie. Maar om zeven uur, vinden Martijn en ik het wel welletjes, na zo’n hele dag. En besluiten we om naar het hotel terug te keren. We krijgen het ene been bijna niet meer voor het andere. Na het inchecken gaan de kinderen moe maar voldaan naar bed, werk ik het blog bij en lezen we nog wat. Ook wij zijn moe, dus bij ons gaan de luikjes ook vroeg dicht. We maken een heerlijke nacht. Eindelijk

kunnen Martijn en ik weer eens naast elkaar slapen, onder 2 dekbedden wel te verstaan, maar in ieder geval geen slaapzakken. De wekkers zetten we op 8 uur, maar wellicht zijn we al eerder wakker en zien we het wel. En inderdaad om half acht zijn we allemaal klaar wakker, dus tijd om te douchen. Het ontbijt is inclusief, dus we eten onze buikjes heerlijk rond in het “restaurant” van het hotel. Het is een lopend buffet voor ieder wat wils. Als we aan het ontbijt zitten hebben we een super uitzicht op de startende en landende vliegtuigen. Ik heb nooit geweten dat Billund zo’n druk bezocht vliegveld had. Zelfs onze eigen KLM komt hier! Kwart voor tien is het als we met de buikjes rond in de auto stappen. Na een klein storing bij de betaalpoortjes van de parkeerplaats, staan we om exact tien uur, wederom voor de poorten van Legoland. We hebben in totaal negen uur de tijd om rond te dwalen en attracties en bezienswaardigheden te gaan doen/bekijken. We racen als eerste

richting de attracties waar gisteren de langste rijen voor stonden. Helaas moet ik ook geloven aan de achtbanen, grrrr.. Maar ik overleef het en wordt deze keer niet misselijk, jahoe !??. We vermaken ons de hele dag. Max haalt nog zijn Legoland rijbewijs en Norah overwint haar angsten voor de achtbanen. Dus die giert het uit van het lachen in de wildste achtbanen. Door de wildwaterbaan zijn we nat tot op de onderbroek. Maar ondanks dat hebben we een dag uit duizenden. Na een lekkere maaltijd gaan we richting het hotel. Morgen staat er weer een lange reisdag op het programma, want dit was toch ECHT de laatste dag van onze mooie vakantie en gaan we helaas huiswaarts. Max en Norah vallen vrij snel in slaap en wij… ja, wij genieten nog even na met een boek en het schrijven van het blog. Tot snel in Nederland!
Liefs Martijn, Max, Norah & Annette