Laatste dagje Noorwegen

Lieve Volgers,

Onze laatste dag in Noorwegen. De wekker staat wederom om 7 uur, bah.. wat een ellendig gevoel, kon de vakantie maar eeuwig duren. Maar helaas ook aan ons avontuur in Scandinavië komt een einde. We staan allemaal op met een beetje een weemoedig gevoel, zo van bah.. einde mooie reis. Maar wij hebben voor de kinderen nog een verrassing achter de hand, maar daarover later meer…. We douchen gezamenlijk vandaag, want gisteren zijn we er achter gekomen dat de boiler niet genoeg capaciteit heeft voor 4 personen apart douchen.

Maar deze oplossing werkt prima. We hebben allemaal een warme straal over ons lichaam, heerlijk. Na het douchen, aankleden en het ontbijt, volgt nog eenmaal het inruimen van de auto en het schoon achterlaten van het huisje. En dan… dan rijden we om half tien de camping af. Het vertrouwen in de mens op deze camping is weer enorm groot, want op het moment dat ik de sleutel af wil geven, is er niemand aanwezig bij de receptie en zie ik, dat er een apart sleutelbakje is, waarin ik de sleutel kan gooien. Helaas kan ik de eigenaren dus niet bedanken voor de twee goede laatste nachten in een prachtige hut, jammer, maar helaas. In eerste instantie volgen we de mooie route die voor ons is uitgestippeld via het reisbureau. Deze gaat via een toeristische route, langs rivieren, over bergen, door naaldbossen, langs natuurgebied en over hoogvlaktes. Wederom een prachtige route. Op de hoogvlakte blijkt dit een zeer geliefd wandelgebied en wintersport gebied te zijn, de parkeerplaatsen puilen uit. Zeker een gebied om te onthouden en nogmaals naar terug te keren. Onderweg stoppen we een paar keer om even een aantal foto’s te maken. Maar omdat een paar dagen geleden contact hebben gehad met een oud-collega van Martijn, die min of meer op de route richting Oslo woont met zijn vrouw, met de vraag of zij het leuk zouden vinden als we even langs zouden komen, hebben we niet veel tijd onderweg, want dit werd positief ontvangen. En daarbij komt, we moeten uiteindelijk toch die boot halen in Oslo. De ex-collega en zijn vrouw hebben in het pittoreske plaatsje Røn reeds 12 jaar een pension. Voor het bezoekje moeten we ongeveer een kilometer of 20 afwijken van de doorgaande route die we normaal zouden moeten nemen. Maar dat hebben we er graag voor over. Het is, ondanks dat we maar een uurtje hebben, zeker even de moeite waard. Wat een mooi stekkie! We drinken snel een kopje koffie en krijgen er nog wat lekkers bij en de kinderen lekkere limonade met iets lekkers. Wat worden we weer verwend. Veel tijd is er niet, want zij zitten midden in het hoogseizoen en moeten weer door en wij moeten die boot halen. Dus na een uurtje scheiden onze wegen weer, maar het was onwijs leuk om elkaar weer eens te zien en even bij te kletsen. We zetten de auto dan ook weer snel op de route richting Oslo, het betreft een behoorlijk slingerweg, waar de gemiddelde snelheid niet boven de 70 km/uur uitkomt, dus het is nog doorrijden ook, willen we 2 uur van te voren inchecken. Maar het lukt, en om tien voor vijf staan we aan de poorten van de kade om in te checken. In Oslo komen we nog even midden in de spits, maar Martijn loodst ons door het verkeer heen, alsof hij daar altijd heeft gewoond ??. Overigens zijn de Tesla’s en alle andere elektrische automobielen een zeer geliefd item in Oslo en omgeving, er rijden onwijs veel van in de omgeving. Best wel opvallend. De boot is nog niet aangemeerd als wij de kade oprijden, we hebben te horen gekregen dat we aan mogen sluiten in rij 14, wederom de rij van de dakkofferrijders. Het zijn allemaal Nederlanders om ons heen, een geliefd dakkofferrijders volkje ??. De kinderen kunnen zich nog even op het Stena-Line springkussen uitleven, voordat we om kwart voor zeven de boot op mogen rijden. Nadat we geparkeerd zijn op het autodek, gaan we snel richting de hut. Ook deze keer slapen we op de ferry. Het is een minder luxe schip dan de heenreis, maar goed, het is deze keer dan ook maar negen uur en vijftien minuten, waar we het merendeel van slapen. Als we de tassen in de hut hebben gebracht, besluiten we om gelijk op zoek te gaan naar een restaurant, want er moet nog wel even gegeten worden, voordat we de luikjes gaan sluiten. Het wordt een steakhouse. Het eten is prima en de bediening is zeer vriendelijk, al is het wel lopende bandwerk, want we krijgen wel een beetje het gevoel, dat ze niet willen dat je nog even langer blijft zitten dan de bedoeling is. Maar dat is niet erg, want de kinderen moeten toch naar bed. We kijken snel nog even op het bovendek, maar helaas het weer is omgeslagen en het spettert, dus we keren direct weer om, om lekker warm naar binnen te gaan. Snel even langs de taxfree shop, maar ook daar blijkt alles duurder dan in de “gewone” winkel te zijn, dus we laten het voor wat het is. Op naar de hut. De kinderen gaan, als we aankomen bij de hut, direct naar bed en vallen vrijwel gelijk in slaap. Wij lezen nog een beetje en al snel vallen ook onze luiken dicht. Daarom voor nu: “welterusten, en tot in Denemarken!” M,m,n & A