Lieve lezers,

Wijkcentrum De Rietschoot te Koedijk, het is 15:00 uur dinsdagmiddag 17 juli, einde van de eind-musical van groep 8, en dus tijd voor ons om te gaan! Een kwartiertje eerder dan gepland, dat is mooi meegenomen. Niet wetende dat we die tijd later weer gingen verliezen bij Groningen. Ja, jullie lezen het goed bij Groningen. Daar waar fileinformatie niet bestaat….We hebben hier ruim anderhalf uur gedaan over een stukje van ongeveer 8 kilometer, als gevolg van een ongeval (de A9 is op een drukke ochtend nog niet zó erg). Maar goed, dat mocht de pret niet drukken, we hebben tenslotte vakantie ??. De reis richting Hamburg gaat verder voorspoedig. Langs de weg, bij een “wegrestaurant” snel even eten en dan door naar ons geboekte hotelletje in Hamburg. Het hotel is super goed, we blijken een complete studio, met 2 slaapkamers en een woonkamer te hebben geboekt, lucky us. Ondanks dat het hotel aan een doorgaande weg ligt, hebben we toch best goed geslapen.
Het is woensdag 18 juli, de GROTE dag is aangebroken, de overtocht van Kiel naar Oslo met de Color Line. De kinderen hebben hier onwijs lang naar uitgekeken en zijn dan ook wel een beetje zenuwachtig. Na een uurtje rijden komen we aan in de haven van Kiel. Onze monden vallen open van verbazing, want wat is dat schip immens groot!! Oké je weet dat ie 15 deks is, maar uh….. Dan nog is ie immens. We zijn te vroeg, dus inchecken, paspoort controle (dat is langgeleden ??) en dan in de rij met de andere dakkofferrijders. We hebben nog ruim 3 kwartier voordat het inschepen begint, dus alle tijd om nog wat foto’s te maken van de buitenkant van het schip en de achterblijvers (lees: opa’s en oma’s en pakes en beppes op de hoogte te brengen dat we bijna gaan varen). Het valt ons alles mee, hoeveel Nederlanders er in de wachtrij staan. Gelukkig maar, want als we ergens geen trek in hebben, dan is het om veel landgenoten op de campings en op de route tegen te komen. De 3-kwartier zijn super snel voorbij, dus hup weer richting de auto, want ja…. Je weet meer nooit wanneer je de boot op kan, en stel je voor dat je te laat bent ??. Uiteindelijk mocht de dakkofferfile pas als laatste inschepen, en hebben we nog ruim anderhalf uur om de auto heen lopen zwerven, zucht….. Maar dan… ja, dan is het moment eindelijk daar… we mogen inschepen…. De rij begint te rollen, snel, snel, alles weer in de auto en plankgas die boot op. Huh… alweer boardingpass controle, en uh… weer in de rij? Het lange wachten valt niet mee, en Max en Norah worden het nu zat, en ik begrijp ik maar al te goed, al werkt het wel op onze zenuwen. Maar dan eindelijk mogen we de “kont” van het schip binnen rijden. Wauw, wat ziet dat er gaaf uit! Het zijn allemaal liftdekken, die men op en neer laat gaan, om zo alles passend te maken, qua hoogte. Door de dakkoffer staan we op het dek van de vrachtwagens. Tenslotte zijn we ook een halve vrachtwagen, met een dakkoffer en de kofferbak volgeladen ??. Eén voordeel van het lange wachten is dat we er in Oslo waarschijnlijk als 1 van de eersten weer uit mogen rijden.. Dat zou dan een geluk bij een ongeluk zijn. De zon schijnt inmiddels weer volop, maar voor we hiervan gaan genieten, gaan we eerst onze hut even opzoeken, dek 8, kamer 313. Het is niet veel nl, 2 uitklapstapelbedden, een badkamertje en de welbekende mini-bar. Die mag natuurlijk niet ontbreken. Maar wel alles op 10 vierkant meter en goed te doen voor 1 nacht. Snel nemen we nog even de safety-on-board door met de kinderen en dan kunnen we eindelijk naar het zonnedek. We moeten nog snel zijn, want de boot vertrekt om 14 uur en de tijd begint te dringen. We zitten nog maar net een minuut of tien op het dek of we horen het luide signaal dat we gaan vertrekken. Daar gaan we, HET AVONTUUR TEGEMOET!!! Want ik vind dat je zo’n reis dat best mag noemen, toch? De uiteindelijke bootreis zal 20 uur duren, dus tijd genoeg om de rest van het schip nog te bekijken, maar eerst nog even genieten van de zon en de uittocht uit Kiel. Het duurt niet lang en dan varen we tussen de eilanden van Denemarken door richting “open” zee. De zee is tamelijk rustig, de lucht is strak blauw, kortom heerlijk genieten! In de loop van de middag gaan we de rest van het schip verkennen. We lopen even door de winkelboulevard (!), we kijken welke restaurants er zijn, maar gezien de uitstraling van de restaurants zijn wij daar niet op gekleed, en kiezen dan ook maar voor een frietje. Norah en ik (Annette) belanden uiteindelijk nog bij een Noorse kindershow in het theater. Ondanks de taal barrière is het best geinig, en we vermaken ons prima. Na het “diner” blijven we nog even op het dek, want we varen bijna onder de Grote brug van de Store Belt door. Wat is dat gaaf! Martijn en ik zijn er allebei nog geweest, toen deze nog in aanbouw was. Na dit geniet momentje, gaan we richting de hut. Gisteren was een lange dag, dus de kinderen gaan vroeg naar bed. Martijn leest nog wat en ik werk het blog even bij. En terwijl de boot lichtjes wiegend zijn weg vervolgd word het voor ons ook tijd om de luikjes te sluiten, want er staan ons morgen en de komende weken nog vele geniet momentjes te wachten, die ongetwijfeld veel energie zullen gaan kosten. Welterusten en tot snel!
Liefs M, m, n & A