Peddelen

Lieve mensen,

Vandaag alweer de laatste dag op Johannisholm. De ochtend begint wederom lekker zonnig. Helaas worden we om 7 uur gewekt door een stel Chinezen die, waarschijnlijk een rondreis Europa in 7 dagen doen en vertrekken met de nodige herrie. Hebben die nog nooit gehoord van een lager volume??? Maar goed, de zon staat al weer aan de hemel, dus het mag de pret niet drukken. Vandaag hebben we geen haast, dus op ons gemakje eten we ons ontbijtje en drinken een kop koffie, waarna we ons eens even gaan douchen en aankleden.
Omdat we vorig jaar Norah hebben beloofd, dat als ze haar 2 zwemdiploma’s A & B, zou halen, we dit jaar met het hele gezin gingen kanovaren, dus belofte maakt schuld. We gaan dus kanovaren vandaag. Niet in een Kajak, want dat is niet nodig in Zweden, want de meren zijn zo stil en kalm dat het lijkt alsof ze een spiegel zijn en dus wordt het een “Canadeze” variant. De tocht kan beginnen, zodra we allemaal voorzien zijn van een juiste maat peddel, een zwemvest aan hebben, een routekaart mee hebben en de nodige instructies hebben mogen ontvangen over hoe te varen. We moeten vooral aan de linkerkant van het meer blijven! Dit vanwege een dam met snelstromend water en een beroemde zweedse chefkok met kapsones (die van de Muppets?) die beiden aan de rechterkant van het meer gesitueerd zijn. Dus dat doen wij dan ook braaf. Terloops verteld de instructrice nog even dat we nog langs een eiland kunnen varen waar de Elandmoeders hun kroost naar toe brengt, al zwemmend, zodat ze daar veilig zijn voor al het wild dat in de bossen leeft. Moeders zwemt dan iedere keer terug naar het vaste land om voedsel te verzamelen. Achteraf gezien nog best een eindje zwemmen voor moeders om dat iedere keer af te leggen. Na alle instructies zetten we de peddels in het water en beginnen we langzaam aan onze vaartocht. Langzaam, want we moeten eerst even een ritme vinden (en een stuurman aanwijzen) en een manier hoe we met zijn 4tje vooruit komen, i.p.v. rondjes blijven draaien ??. Uiteindelijk lukt het en gaan we, jawel….. vooruit! Het wordt een mooie tocht. Af en toe houden we bewust op met peddelen, om gewoon te genieten van de stilte om ons heen. Ja, echt STILTE (in hoofdletters), je hoort helemaal niets, alleen het drijven van de boot door het water en ook dat hoor je af en toe niet eens. Het is dan muisstil! Doordat het water vrij laag staat, vanwege het gebrek aan regen sinds april, lopen we in de buurt van het “elandeneiland” vast aan de grond/stenen. En dat doet samen met de donkere lucht die er aankomt, ons besluiten om om te keren, richting ons startpunt. Uiteraard krijgt iedereen trek van al dat kanoën en

zoeken we langs de oevers een leuk plekje om te lunchen. We hebben er eentje gevonden in een inhammetje. Als we er bijna zijn, begint het licht te regen, maar wel gelijk mega grote druppels. De peddels gaan dus nu even wat sneller in en uit het water, zodat we wellicht nog “droog” op de oever aankomen. Helaas, dat was een illusie en hebben we al een paar natte plekken op onze kleding voordat we aan wal gaan. Nog snel trekken we de kano op de oever en voordat we goed en wel de kano hebben omgedraaid, begint het echt te storten van de lucht. Het leek wel een tropische regenbui. Daar sta je dan met je goeie gedrag. Wanneer wordt het weer droog? Hoe lang moeten we hier nog blijven staan? Uiteindelijk valt het mee, maar hebben we na 15 minuten wel drijfnatte kleding (lees tot aan de onderbroek nat). Maar na deze hoosbui, schijnt al snel de zon weer en drogen we langzaam weer op. We smeren nog snel even een boterham, want dat was uiteindelijk de opzet van deze hele “actie” en vervolgen daarna onze weg weer over het water. Gelukkig blijft na de regen de zon schijnen en meren we redelijk droog weer bij ons beginpunt aan. Wat hebben we, ondanks de regen onwijs genoten, van het 5 km peddelen. De rest van de middag blijven we bij het huisje en rusten nog wat uit in de zon, want morgen wordt het weer een lange reisdag, op naar Hammerdal, zo’n 450 km Noordelijker.

Groeten M,m,n & A