De Lofoten

Lieve volgers,

Ik denk dat ik deze vakantie nog niet zo beroerd heb geslapen als afgelopen nacht, bah…! Drie keer eruit geweest, één keer om de schoenen/slippers veilig te stellen voor de hevige stortbui en twee keer voor een sanitaire stop. Ik weet niet wat ik had. Om vier uur klaar wakker. Jeetje, dat op een dag dat we niet hoeven te reizen en we uitkunnen slapen, heb ik dat? Bah, bah, bah…. Maar gelukkig val ik weer in slaap, dat is overigens wel te danken aan het oogkapje, want het is buiten al zonnig en een klaarlichte dag. Om half acht word ik vrolijk gewekt door een altijd kwekkende Norah, heerlijk! Even later komt ook Max zijn kamer uit strompelen. Vannacht hadden de kinderen beide hun eigen kamer. Ik durfde niet op het stapelbed, want die was onwijs hoog en geen hekje op de rand, dus nee… de kinderen sowieso niet boven en ik dus ook niet. Wij hebben dus noodgedwongen met de matrassen op de grond in de woonkamer geslapen. Geen straf overigens, want de slaapkamers zijn erg klein en erg warm. Ze zijn hier duidelijk niet georiënteerd op zeer warme zomers, maar de huisjes zijn extra geïsoleerd i.v.m. de ijzige, gure winters. Het is daarom best lastig om de warmte de huisjes uit te krijgen. Maar goed, we mogen qua weer niet klagen, want het had ook anders gekund.
Vandaag dus een rustdag. We doen het lekker rustig aan en besluiten om eerst te gaan ontbijten en dan pas te gaan douchen en aankleden. Maar eerst slinger ik alles open, de deuren, de ramen, echt alles gaat open, want wat een warmte in dit hok, pfffff….. De zon staat inmiddels ook al weer hoog aan de hemel, dus ja, de temperatuur stijgt gelijk mee. Wederom hebben we heerlijk brood. Dat is hier, ondanks dat de prijs dus erg hoog is (lees € 3,50 per brood, die wij in één keer opeten), erg lekker en kent vele varianten. Uiteindelijk zijn we om tien uur klaar en gaan de kinderen even naar de speeltuin en genieten wij, onder het genot van een kop koffie van het mooie uitzicht en tevens van de stilte. Wat is dat toch fijn, dat je alleen maar het ruisen van de wind, het slaan van de golfjes op de oever en de vogels hoort tjilpen. Dat is lang geleden dat ik dat voor het laatst heb gehoord in Nederland, als ik dat überhaupt ooit heb gehoord, misschien toen ik nog in Friesland woonde, maar in Noord-Holland zeker niet. Je hoort altijd wel iets op de achtergrond. Na het kopje koffie pakken we wat spullen bij elkaar voor een toertje over de Lofoten. We zetten koers in zuidelijke richting, met als einddoel een Viking museumin het plaatsje Borg. We rijden in het zonnetje over de mooie toeristische route over het eiland. Hetgeen wat als eerste

opvalt is dat het hier een stuk drukker, qua verkeer en mensen is dan dat we de afgelopen weken hebben meegemaakt. Jeetje… dat valt even vies tegen, maar dat viel natuurlijk wel te verwachten. We zijn nog maar net 20 minuten onderweg of we zien een plekje waar we ECHT moeten stoppen! Het heeft een uitzicht op een mooie baai van een fjord, een waterval en een klein kneuterig haventje met kleine schattige vissersbootjes erin. We hebben de vissersbootjes omgedoopt tot Elias, het bootje uit de gelijknamige tekenfilm, voor de jonge moeders onder ons ??. We maken wat foto’s, genieten nog even van het uitzicht, maar daarna vervolgen we onze tocht. Jeetje… De Lofoten is echt zo mooi als dat mensen hebben omschreven, hoge puntige rotsen, lieve kleine vissersdorpjes, mooie huizen en eveneens mooi vergezichten over de fjorden met hun heldere blauwe water. We rijden en rijden, met af en toe een onderbreking om een foto te maken en te genieten van de vergezichten. Uiteindelijk komen we aan bij het Viking museum. Eenmaal binnen kijken we wat verloren om ons heen, want we verwachten de tentoonstelling te beginnen bij nummer 1, maar als we de hoek omkomen blijkt het bij nummer 10 te beginnen. Waar de nummer 1 tot en met 9 zijn gebleven, weten wij ook niet. Maar goed, dan beginnen we bij nummer 10 en zo gaan we het rijtje af. Er zijn vele mooie vondsten op de plek van het museum en in de omgeving gedaan, blijkt uit de mooie pronkstukken die in de vitrines liggen uitgestald. Na de tocht langs de vitrines lopen we verder het museum/park door. We bezichtigen een longhouse (huis van de chief van de Vikingen), waar de kinderen zich kunnen verkleden als echte Vikings. Hier doen ze demonstraties van wat er in die tijd allemaal gedaan werd aan handwerk enzo en tevens wordt de functie van een longhouse getoond. Reuze interessant voor de kinderen, vooral voor Max, die nu in Asterix & Obelix leest, en daardoor de stripverhalen werkelijkheid ziet worden. Tot op zekere hoogte… ??Hij genoot dan ook volop! We wandelen verder, langs de aangegeven route als we uiteindelijk besluiten om naar de replica van het Vikingschip te gaan. Deze ligt in de baai in het fjord, ongeveer op een kilometer afstand van de ingang. Als we eenmaal onderweg zijn, begint het in de verte te rommelen. Tja… en wat moet je dan? Doorlopen, of omkeren en de veilige kant kiezen. Dit laatste besluiten we te doen, dus helaas hebben we geen replica van het Vikingschip mogen aanschouwen. Onderweg komen we nog vele mensen tegen die wel richting het fjord wandelen, nou laat ze maar lekker, dan zitten wij straks droog. En ja hoor, we zitten nog maar net aan een bakkie en een gebakkie in het restaurant of het begint echt te storten. De regen komt verticaal naar beneden! Het is een hele heftige maar relatief korte bui. Maar iedereen die binnenkomt is doorweekt. Stiekem moeten we daar wel een beetje om lachen, want die bui hadden ze al een uur van te voren aan kunnen zien komen ??. We besluiten de bui af te wachten in het restaurant en dat geeft mij en de kinderen tevens even de gelegenheid om een rondje souvenirshop te doen. Ik betrap mezelf er op, dat ik deze vakantie wel heel vaak de shops inloop. Maar na vele shops in en uit te lopen, met twijfel om het wel of niet te doen, doe ik het deze keer toch, ik hak de knoop door… Ik koop twee rendierhuiden voor op de grond in de slaapkamer. Voor ons geen koude voeten meer als we uit bed stappen ??. Inmiddels is de bui gestopt en zetten we koers richting het huisje, het is inmiddels al half vier en we moeten nog even boodschappen doen en wellicht nog langs een aquarium, waar

Norah graag wil kijken. Helaas wordt het bezoeken van het Aquarium uitgesteld tot een andere keer, want op de terugweg, komen we in een file te staan. Ja, ja.. een file… Ik heb iets met files en dan is dit niet eens de A9 op een drukke dinsdagochtend. Maar omdat de Lofoten niet heel groot zijn, is er eigenlijk maar één echte weg en op die weg was een ongeluk gebeurt waarbij het complete eiland ontregeld is en er dus een file ontstaat. Kortom blijven staan waar je achter aansluit en wachten tot alles is opgelost. Dit alles heeft ongeveer een driekwartier geduurd, waardoor het Aquarium niets meer werd. Alsnog wel snel de boodschappen gedaan en daarna uiteindelijk naar het hutje teruggereden. Waar we allemaal moe, maar wel tevreden, ondanks de regen, een leuke dag hebben beleeft en onze luikjes hebben dichtgedaan. Morgen weer een reisdag richting het “vaste” land. Groeten M, m, n & A