Op naar de Lofoten....

Nog steeds nagenietend van de walvissafari van gisteren, gaat om 7 uur dan toch weer de wekker. Er staat weer een reisdag op het programma, eentje met weinig kilometers (ongeveer 150), qua reistijd is het echter minimaal drie en een half uur. Dus de dag begint iets minder gehaast dan bij een reisdag met veel kilometers. We beginnen dan ook relaxed, nou ja.. laat ik zeggen heeeeellll relaxed. Het is pas driekwartier na het afgaan van de wekker als ik als eerste onder de douche spring. Ik was erg benieuwd naar de reacties op het vorige blog. Daar was ik snel doorheen, maar kom er via facebook achter dat de moeder van een vriendinnetje 40 jaar is geworden vandaag, dus die moet ik dan alvast maar even feliciteren op dit onmogelijke tijdstip ??. Rond de klok van half negen is iedereen gewassen en aangekleed. De kinderen zijn erg traag vandaag, vooral Norah. Wellicht is die nog steeds onder de indruk van gisteren. Of moe van alle indrukken die we de afgelopen tijd al hebben opgedaan. Het zijn namelijk best gevulde dagen, met reizen, dingen bekijken en alle andere indrukken. Ik snap dat wel. Als iedereen is aangekleed gaan we heerlijk ontbijten. Het is altijd weer afwachten wat voor brood we hebben, want er is nog geen dag geweest dat we hetzelfde brood hebben gehad. Het lijkt wel, alsof ze iedere keer een ander recept gebruiken. Maar toch, het smaakt iedere keer weer uitstekend. We smullen dus heel wat af, ook qua lekkere banketbakkers lekkernijen, heerlijk! In dezelfde traagheid eten we ook ons ontbijt, maar dan… dan gaat de sneltrein aan en worden we, plotseling erg snel. Opruimen, tassen naar buiten slingeren, zodat die in de auto kunnen enzovoort. Het huisje moet tenslotte ook nog schoongemaakt worden. Om ongeveer kwart voor tien rijden we de camping af op weg naar onze eindbestemming van vandaag, Laukvik, gelegen op de Lofoten. We nemen niet de route zoals Norge Reiser die adviseert in onze reisbescheiden, maar een toeristische route over het eiland Langoya. Langoya bereiken we via een hoge mooie brug, waarna we het stadje Sortland binnenrijden. Dit stadje is de thuishaven voor de schepen van de Noorse kustwacht. We zien er sowieso één liggen en nog twee hele grote schepen met een complete windmolen als puzzelstukken daarop. We besluiten om snel hier even een paar boodschapjes te doen voor het avondeten, want we weten niet wanneer we weer een winkel/supermarkt tegenkomen. Tijdens het boodschappen doen, raak ik nog aan de praat met een Fries stel, die met de camper op pad zijn. Zij doen een deel van onze route de andere kant op. En gaan dus nu richting Andenes, waar wij net vandaan komen. Ze vragen nog of de walvissafari een aanrader is en ik kan daar natuurlijk, na onze ervaring van gisteren, alleen maar heel lovend over zijn ??. Na nog even wat tips & tricks uitgewisseld te hebben scheiden onze wegen weer en gaan we verder met waar we mee bezig waren, boodschappen doen. Snel de boodschappen inladen in de auto en dan weer verder met de route. We rijden langs een ontzettend mooi stukje Noorwegen, langs het fjord Sortlandsundet, als we uiteindelijk weer over een mooie hoge brug het stadje Stokmarknes binnenrijden. Hier maken we een snelle stop bij de M/S Finnmarken, die hier afgemeerd in de haven ligt. Dit is een klassiek schip dat in

1956 werd gebouwd en tot 1988 in gebruik was als één van de schepen van de Hurtigruten. Dit schip werd gebruikt om de goederen te transporteren, vanaf de eilanden naar andere plaatsen en vice versa. De aanschaf van dit schip was eigenlijk het begin van de Hurtigruten. Hij is immens, wat een groot schip! Na een rondje om (en er half onder) het schip te hebben gedaan, vervolgen we onze route weer richting Melbu. In Melbu zijn we sneller dan we denken, maar helaas missen we op 15 minuten na de veerboot naar de overkant. We moeten een uur wachten, maar dat is in het haventje in het zonnetje geen straf. De kids en ik hebben vers brood en nog een luxe broodje meegenomen, dus dat eten we nog even op voordat we de veerboot op mogen. We staan redelijk vooraan in de rij, dus dat betekend dat we sowieso meekunnen. Dit is altijd weer een vraagteken of het gaat lukken. De overtocht duurt ongeveer een half uur. Dus we zijn snel aan de overkant. Vanaf daar is het zoeken, want de plaatsnaam Laukvik staat niet op onze kaart en het navigatiesysteem geeft een plaats met dezelfde naam aan, maar dan 65 kilometer verderop. Hmmm… en nu? Dan toch nog maar even “good old” Google Maps proberen. En ja hoor,….. nog iets meer dan 15 kilometer te gaan, geeft de Google Maps-heks aan. Dat klinkt beter en we besluiten dan maar verder te rijden op de aanwijzingen van google maps. Het klopt, binnen een half uurtje zitten we bij het huisje. Dit kids rennen naar de “speeltuin” en wij pakken de spullen even uit. Nadat alles in het huisje neergezet is, is de temperatuur buiten en binnen lekker opgelopen. We besluiten, om dan ook maar op onze veranda, met uitzicht op het fjord neer te ploffen en de rest van de middag te blijven zitten. Het is zo stil hier… bijna oorverdovend….Prachtig gewoon! Ondertussen post ik ons blog van de gave walvissafari en leest Martijn zijn spannende boek op de e-reader. Het is wederom een geslaagde dag. Omdat we 2 nachten in dit huisje hebben, gaan we morgen de Lofoten maar eens onveilig maken. We zijn benieuwd, of alle verhalen die we hebben gehoord ook echt waar zijn. Dit schijnt toch echt wel een super mooi, zo niet het mooiste deel van Noorwegen te zijn. We laten ons verrassen. Wordt weer vervolgd! Groeten M,m,n & A