We hebben het gehaald...

Lieve lezers,

Rise and shine, 7 uur! Ik heb een beetje een rommelige nacht gehad. Midden in de nacht, moest ik naar het toilet, dus mijn lekkere warme slaapzakje uit, de “kou” in. Half 2 het is buiten licht, echt licht kan ik je bevestigen. Dat is een hele rare gewaarwording. Mijn ogen willen dit niet…. Na het toilet bezoek snel mijn oogkapje weer op en fingers crossed dat ik weer in slaap val. Gelukkig wel, blijkt als ik rond half 5 gewekt wordt door Norah die ditmaal naar het toilet moet. Maar het grote verschil tussen half 2 en half 5 is; dat ik om half 2 alleen naar het toilet, dus lekker rustig en dat ik om half 5 Norah naast me had lopen. En Norah zou Norah niet zijn, als die niet gelijk haar kwebbeltje opentrekt en gezellig, althans dat denkt ze, een verhaal begint af te steken. “Ooohh nee, is mijn gedachten, sssttttt houd je mond toch dicht, ik vind dit niet leuk.” Dus ik vraag haar om stil te zijn. Helaas zonder enig resultaat, dus ze gaat vrolijk verder met haar verhaal. Nou ja, dan me er maar voor afsluiten. Gelukkig, we zijn weer terug in de stuga. Hup, mijn oogkapje weer op mijn ogen en proberen nog wat te slapen. Gelukkig ook deze keer lukt het om weer in slaap te vallen en word ik uiteindelijk gewekt door het gezoem van mijn horloge op het bovengenoemde tijdstip, 7 uur dus. Opstaan, al lijkt iedereen dat niet echt te willen. We hebben vandaag 140 km te gaan, dus heel ver hoeven we ook niet. Maar gister hebben we afgesproken om de Sami cultuur op te snuiven, dus ja enige “snelheid” is wel geboden. Ik begin vast met de slaapzakken en beddengoed op te ruimen, want dan moeten ze vanzelf hun bed uitkomen. En ja… het werkt. Om 7:30 uur staat iedereen naast zijn bedje, een beetje brommend mij aan te staren. De volgende stap, douchen.. Dat gaat even traag, maar omdat ik Norah meeneem, gaan wij vast, die mannen redden zich wel en anders maar niet. Norah en ik hebben geluk…. Ondanks dat we nog geen geld in de douches hebben geworpen, dit moet namelijk 5 NOK voor 4 minuten douchen zijn, hebben we wel warm water. Daar gaan we van profiteren en we springen samen onder de warme douche. We zien wel hoelang hij warm blijft, het inwerpen van geld kan altijd nog ??. Maar de gehele douchebeurt blijft het warm, dus € 1,50 (=2x 5 NOK) uitgespaard met zijn tweetjes, hahahaha…. Als we weer bij de stuga aankomen zijn de heren ook al klaar. Dus ontbijten maar. Het brood van gisteren is niet meer te pruimen, dus dan maar het “nieuwe” brood. Ja sorry, is niet de juiste manier, maar het was zo droog, bah… Na het ontbijt hebben we de spirit te pakken en weer om 9:30 uur starten we de auto. Het regent wel lichtjes, maar dat geeft niet. Eerst zetten we koers naar een kerkje aan de overkant van de rivier. Helaas is ie dicht, maar er liggen twee gedenk tekens, één van de gevallen mensen tijdens de tweede Wereld Oorlog en één vanuit de kerkelijke gemeenschap Darmstadt, om vergeving te vragen, wat de Duitsers tijdens de tweede WO hebben veroorzaakt. Martijn en ik zijn elke keer weer verbaasd over het feit dat dit stukje oorlog, waar toch flink gevochten is, een vergeten bladzijde is geworden waar je vrij weinig, tot niets over hebt meegekregen. In onze ogen erg triest. Nadat we hier heel even bij stil hebben gestaan, vervolgen we onze weg naar de Sami. Onderweg schept onze verbazing nog, dat er iemand een watervliegtuig gewoon in zijn voortuin heeft staan. Waarom ook niet hè.. Als we bij het thema park aankomen is het nog vrij rustig. We kopen een entree kaartje en gaan naar binnen. Eerst nemen we plaats in de theaterhal. Hier wordt wat verteld over hoe Sami denken dat we zijn ontstaan en daarna zetten we koers verder het park in. Echt groot is het niet en jammer genoeg staat niet alles uitgestald of opgebouwd. Maar ach.. het mag de pret niet drukken. Samen met een buslading Italianen sluiten we aan bij het rendieren voeden. Gelukkig kunnen de kinderen “voordringen” en zien die ondanks de Italianen nog wel alles, wij kunnen (met gemak) over ze heen kijken ??. En rondje door het park volgt, waarna een kop koffie met iets lekkers er zeker ingaat. Het is gelukkig inmiddels weer droog geworden en dat blijft het de rest van de dag, tot ’s avonds laat. Na de kop koffie, nemen we nog snel even plaats in de Lávvu (=soort teepee) voor een Joik (= een typische zang voor de Sami). Ze legt uit waarom ze dat doet, hoe ze dat doen en dat iedereen zijn eigen Joik heeft. Zelfs laat ze nog een aantal stukjes horen. Erg knap, en mooi vooral in deze omgeving. Hierna sluiten we af in het souvenirswinkeltje en zetten we koers richting Russenes/ Olderfjord, voor twee nachten verblijf, om van hier uit de Noordkaap te bezoeken, met zijn Middernachtzon. We rijden door hoge bergen, die nog gedeeltelijk in de wolken hangen, in verband met de regen die we gehad hebben. Wat een mooie plaatjes levert dat op! Er volgen dus weer vele “ooohh” en “aaahh”… momenten. Als we bij Lakselv, een stadje aan het einde van de Porsangerfjord aankomen, begint de reis langs dit fjord. Wat een prachtig fjord! Het Porsangerfjord is een van de grootste/ misschien wel het grootste fjord van Noorwegen. Het water is helder en kleurt blauw/groen, het lijkt wel alsof we ons in de Caraïben bevinden. We besluiten dan ook om langs het fjord een plekje te vinden voor de late lunch van vandaag. Het lukt, en we genieten volop van de mooie

natuur, het water en de stenen langs de oever. Max maakt nog een steenmannetje (wiki), zoals vele anderen voor ons al hebben gedaan. We genieten weer met een hoofdletter G. In Kistrand maken we nog snel een stop om een foto te maken van de kerk die uit 1718 dateert en 1 van de 5 gebouwen in de wijde omgeving is die in de 2e WO niet is platgebrand. En dan rijden we door naar de camping. Bij de aanblikt van de camping moet ik denken aan de “camping” die op de afsluitdijk gesitueerd is. Het zou niet onze keus geweest zijn, maar oké, het huisje is prima. ’s Avonds eten we aan de overkant in het restaurant. Max en Norah een burger en wij gaan de rendier steak. Wat is dat onwijs lekker, heerlijk zacht en mals en goed gekruid!! We genieten, wederom met een grote G. Na het eten (rond half acht) vertrekken we gelijk richting de Noordkaap, het is nog een 127 km lang rit, die zeker een 2 uur zal gaan duren. We kunnen later vetrekken, maar we weten niet of onze lieverds dat volhouden, die zijn namelijk erg van de regelmaat, qua bedtijd. Maar ons besluit is

goed genomen. Ze hebben de dikste lol achterin de auto en onderweg zien we grote kuddes rendieren. Het uitzicht over het fjord is magnifiek en de vele lange tunnels (eentje van 4,5 km., en eentje van bijna 7 km.!) maken de rit helemaal af. Maar dan… mist! Ooohh… nee… daar gaat ons mooie uitzicht op de Noordkaap. Hebben straks dat hele eind voor niets gereden! De plek staat erom bekend dat er veel mist is, dus het is een mogelijkheid. Maar gelukkig de dichte mist die we onderweg ondervinden, is niet bij de Noordkaap. Het is niet kraakhelder, maar geen dichte mist. Maar dan… de jassen… Grrrr…. Nee hè, de jassen van de kinderen zijn wij/zij, in alle haast vergeten mee te nemen vanuit de stuga. En nu? Gelukkig hebben ze beide een dikke trui aan en dus trekken we de regenpakken, tegen de wind en kou, aan en gaan op zoek naar het wereldberoemde beeld! Eerst komen we langs het, in 1988 gemaakte kunstwerk, ‘Kinderen van de Wereld’. Zeven ronde reliëfs gemaakt door kinderen uit verschillende landen van over de gehele wereld. En dan… lopen door de Nordkapphallen naar de befaamde wereldbol, die op de kop van de Noordkaap staat. Omdat het nog niet zo druk is, want ja.. de middernachtzon moet nog komen, kunnen we mooie foto’s nemen en hebben dus alle tijd. Het is koud, 9 graden en het waait heel hard. Brrr… niet echt prettig voor een uitgebreide fotoshoot, maar we doen het wel ??. Als de fotoshoot afgelopen is, gaan we naar binnen, hier bekijken we nog een multimedia show over de 4 jaargetijden bij de Noordkaap, posten we een kaart, voor de postzegelverzamelaar onder ons, bezoeken we een kapelletje en kijken nog een beetje in de souvenirswinkel. En dan, dan is het tijd om weer terug te gaan naar de stuga. Het is dan inmiddels 23:30 uur en de mensen massa stroomt binnen. Ondanks dat we de middernachtzon niet hebben mogen zien, was het voor ons allemaal een onvergetelijke ervaring. In ieder geval kunnen Martijn en ik weer iets van onze bucketlist afhalen, check! Onderweg naar de stuga vallen Max en Norah voldaan in slaap en wij zijn stil van alle indrukken die we aan het verwerken zijn. Af en toe worden we even bij de les geroepen, als er weer een kudde rendieren langs de kant van de weg staat, even opletten. Maar voor de rest… zeggen we weinig. De weg loopt langs de bergwand en heeft geweldige bochten. Echt fantastisch om te rijden! Het is 1:30 uur als we, toch wel moe, maar voldaan bij de camping aankomen. Het is nog steeds licht! Maar toch is het echt tijd om ook onze luikjes te sluiten. Morgen hoeven we niets, dus we kunnen heerlijk uitslapen. Welterusten allemaal, tot morgen!
M,m,n & A