Lapland

Lezers,

Net als de afgelopen dagen, gaat vandaag de wekker ook weer om 7 uur. Het zijn geen vakantie tijden om op te staan, maar voor deze vakantie hebben we alles over, dus hup uit ons bedje en aankleden. Het opruimen van de bedden daar begin ik stee vast elke dag mee. Dan heeft niemand de neiging om ook maar weer terug in zijn bedje te kruipen. Ook vandaag weer staat de zon al aan de hemel. Vandaag maken we er een sport van om als eerste in de douchegelegenheid te zijn, want wachten dat willen we niet ??. Als Norah en ik in de douchegelegenheid aankomen, zijn we de eerste, dus we maken een klein vreugde sprongetje. Norah is gek op douchen, dus die is al klaar voordat ik überhaupt terug ben van het toilet. Ik denk; ”ligt dit aan mij, of is ze vandaag echt zó snel?” Gelukkig is het laatste het geval, pffff…. Na het douchen eten we op de veranda snel een boterham en dan gaat het inpakken van de auto wederom beginnen. Gelukkig hebben Martijn en ik een goede modus gevonden en lopen we elkaar hierbij niet in de weg, zodat alles gesmeerd loopt. Met het inpakken lopen we een kleine vertraging op, doordat de Nederlandse buurvrouw van een paar stuga’s verderop, even langs komt lopen met haar mooie Collie genaamd Laika. Bah.. wat missen we Scoop op dat soort momenten en dus moet er even knuffeltijd ingelast worden. Na al het geknuffel snel verder met inpakken en ondanks de “verloren” tijd, rijden we toch weer om 9:20 uur de camping af, op naar Arvidsjaur! Vandaag rijden we, via naaldbossen en meren, na ongeveer 150 km Zweeds-Lapland binnen. Jeetje… wat gaat dat toch allemaal snel. Vlak voor Dorotea, zo heet het eerste stadje in Zweeds-Lapland, gaan we op bezoek bij Kenneth Nielsen, wellicht één van de bijzonderste inwoners van dit plaatsje. Niet alleen om hetgeen hij vervaardigd, maar ook de manier waarop men bij hem terecht kan komen. Je volgt hierbij niet “gewoon” de wegbewijzering, nee… je stuurt je man de eerste de beste bloemenwinkel binnen, daar vraagt hij waar Kenneth woont en vervolgens wordt dit tot in de kleinste detail uitgelegd, inclusief een kleine taalcursus. Dat bewijst maar weer eens hoe aardig en behulpzaam de Zweden zijn. Hier kunnen ze in NL nog wel iets van leren. Maar goed, Kenneth woont ergens, derde boom rechts, vierde weer naar links, op een werkelijk een schitterend plekje in de bush-bush, met zijn 2 honden en vrouw/vriendin. Hij vervaardigd houten beelden uit een boomstam met behulp van een kettingzaag (!) Dus geen beitel, geen hamer, alleen een kettingzaag. Hij is dus motorzaagkunstenaar, die leeft van

en voor de natuur! Hij maakt werkelijk de meest fantastische houtwerken en hij laat dan ook vol enthousiasme zijn gemaakte “kinderroute” zien. We komen tijdens deze wandeling, uilen, trollen, kabouters en vele andere dieren tegen, allemaal gemaakt van hout. In een woord geweldig! De kinderen genieten volop van de “speurtocht” met deze zeer bijzondere gids. Na de wandeling stappen we vol enthousiasme weer in de auto op weg naar Arvidsjaur. We doorkruizen vele soorten natuur, van grote naaldbossen tot toendra/moerasachtige stukken. Het is weer een totaal andere natuur als waar we eerst doorheen reden. Zweden heeft zo’n afwisselende natuur, echt prachtig. We lunchen dit keer op een afgelegen “haventje” in Storuman. Hier nemen we ook gelijk even de moeite om onze lieve vriendin en moeder van Norah haar vriendinnetje Yalisha toe te zingen, ze is namelijk jarig. En wie jarig is, moet toegezongen worden! Vol enthousiasme wordt dit via de app ontvangen. Heerlijk om zo ver weg te zijn, maar toch ook weer zo dichtbij ??. Omdat het van Storuman naar ons eindpunt nog best een stukje rijden is, vervolgen we onze weg snel na de lunch en het zingen. Het landschap wordt al meer toendra/moerasachtig. Later vertel ik Martijn dat me dat erg deed denken aan de film “Sami Blood”, over de oorspronkelijke bewoners van Lapland. (deze film is echt een aanrader, als je meer wilt weten hoe de Sami destijds door ons, “als gewone mens” behandeld zijn). En dan… uit het niets loopt er een rendier (onze eerste) op de weg. Martijn schrikt een beetje, maar reageert adequaat door flink af te remmen. We rijden hem/haar langzaam voorbij. De Zweden die kijken niet op of om en rijden gewoon door. Dus doen wij dat ook, er zullen vast nog wel meer volgen voor een goede foto. En ja hoor… een tiental kilometers verderop, moeten we stoppen, er staat een hele kudde rendieren verspreid over de weg. Hmm… hoe komen we hier langs? Eerst maar even een foto maken, want ja…. Uh.. dit is toch best bijzonder. Max en Norah zijn door het dolle heen. Maar dat helpt ons niet voorbij de kudde te komen. Maar dan komt onze redding van de overkant van de kudde. Een Zweed, die toeterend en langzaam doorrijdend door de kudde heen gaat. En ja wel… ze gaan langzaam aan de kant. Gelukkig we kunnen onze weg vervolgen. Op naar de camping! Voordat we de camping gaan opzoeken, proberen we, ja je leest het goed…. Proberen we even te tanken. Helaas, de bankkaart wordt niet geaccepteerd, dus geen benzine! Nou ja… Martijn probeert het later nog een keer, eerst naar de camping en ons installeren. De kinderen duiken, zodra we op de camping zijn het meer weer in, en wij genieten wederom van het zonnetje op de veranda. Als ik ga koken, gaat Martijn nogmaals proberen te tanken, dit keer met meer geluk. We kijken onder het genot vaan een kopje thee weer terug op een heerlijke dag. Ik werk het blog nog even bij en Martijn leest weer even in de biografie van Jenson Button. Morgen gaan we de poolgrens over! Op naar een nieuwe enerverende dag! M,m,n & A