En dan zit je ineens in het vliegtuig met het besef dat je echt niet meer terug kan en dat hakt erin. Emotioneler dan verwacht begin ik aan de lange reis richting Thailand. Gelukkig zijn de vluchten comfortabel en zijn er altijd mensen die me willen helpen. Zo kwam ik op Doha airport Marieke tegen. Zij was op weg naar Sri Lanka en hielp mij met het vinden van de juiste gate voor mijn volgende vlucht naar Bangkok. Om de tijd te doden tot we allebei konden boarden, heeft zij me het vliegveld laten zien. Zij wist redelijk de weg, omdat ze er al vaker was geweest en was dan ook niet zo enorm meer onder de indruk van alle pracht en praal als ik was. Er waren alleen maar ongelofelijk dure designer winkels waar ik zo snel mogelijk voorbij wilde lopen, omdat ik er toch niets kan kopen; in de grote hal stond een autodealer een auto, waar ik de prijs niet eens van wil weten, te showen aan een meneer die eruit zag alsof hij op zoek was naar een nieuw stuk speelgoed; en bij een koffiezaakje zaten twee jonge mannen, waarvan alleen al aan hun houding te zien was dat ze meer geld hadden dan goed voor hen is, te genieten van een kopje koffie. Maar wat me naast al die rijkdom nog het meest opviel was dat er speciale “men quiet rooms” waren. Dit zijn ruimtes alleen voor mannen bestemd met super comfortabele ligstoelen waar mannen in alle rust en stilte kunnen wachten op hun vlucht. Voor vrouwen heb ik nergens zo’n ruimte gezien en daar moest ik toch we een beetje om lachen: de “cultuurshock” begint al na 6 uur vliegen.

De vlucht van Doha naar Bangkok was eveneens comfortabel, het eten was lekker en ik had in mijn Belgisch buren leuke reisgenoten. Zij gingen voor 3 weken naar Thailand om de ouders van één van hen op te zoeken. Aan het eind van deze vlucht begon de stress toch wel een beetje toe te slaan. Ik had in Bangkok niet zoveel tijd om over te stappen op het vliegtuig naar Chiang Mai als ik had verwacht en ik zag mijn workout voor die dag in de vorm van rennen dus ook al aankomen. Gelukkig stond in Bangkok buiten het vliegtuig tot mijn grote verbazing een mevrouw van Qatar Airlines met een bord met mijn naam en de naam van iemand anders erop, te wachten om mij de weg te wijzen en mij te voorzien van een voorrangspas waarmee ik voorrang had bij de immigratie en alle controles. De man wiens naam ook op het bord stond, bleek Ken uit Canada te zijn. Ken ging naar Chiang Mai voor een congres en moest hetzelfde vliegtuig hebben als ik. Samen zijn we door alle controles gegaan (waar sommige douaneambtenaren er wat moeite mee hadden om te begrijpen dat we geen vader en dochter waren, maar enkel hetzelfde vliegtuig moesten halen) en hebben we na wat speurwerk de juiste bagagebalie gevonden. Doordat 2 paar ogen meer zien dan 1 waren we ruim op tijd voor het boarden en was er zelfs nog tijd over om water te kopen en mijn telefoon een beetje op te laden. In het vliegtuig zei Ken nog snel tegen me dat hij waarschijnlijk meer aan mij had gehad met het vinden van de weg dan ik aan hem, wat ik totaal andersom ervaren had, voordat onze wegen scheidden en hij helemaal achteraan in het vliegtuig ging zitten en ik voorin.

De vlucht van Bangkok naar Chiang Mai duurde maar een uurtje, maar zelfs tijdens deze vlucht kregen we een uitgebreide Thaise maaltijd, die, ondanks dat het vliegtuigeten is, erg goed smaakte. Waar de vlucht zo kort duurde, duurde het wachten op de bagage een eeuwigheid. Pluspunt hiervan was wel dat ik in contact kwam met een Nederlands echtpaar dat al jaren geregeld naar Chiang Mai gaat om vakantie te vieren. Zelfs na 25 jaar waren zij er nog niet uitgekeken en zij konden mij dan ook mooi voorzien van een aantal tips.

Eindelijk weer herenigd met mijn backpack, ben ik de airport uitgelopen waar me meteen een taxi aangeboden werd. Te moe om naar iets anders te zoeken, ben ik ingestapt en heeft de taxichauffeur mij in een grote Mitsubishi Outlander met geblindeerde ramen zorgvuldig naar mijn hotel gereden. Eenmaal in het hotel kon ik gelukkig snel naar mijn kamer onder begeleiding van een kleine Thaise man die bijna bezweek met mijn backpack op zijn rug. Hij legde me uit hoe de tv en de airco werkten en vertrok.

Één ding is me tijdens deze eerste 2 dagen van mijn reis al wel opgevallen: als reiziger alleen maak je heel snel contact met mensen en als je niet alleen wilt zijn, hoeft dat dus ook absoluut niet.