Mei en wij

Door Marianne:
Op de eerste dag van deze maand werd hier uitbundig de Dag van de Arbeid gevierd. Massaal trekt iedereen er op uit, overvolle terrassen en restaurants. In de week eraan vooraf was de plaatselijke middenstand dan ook druk in de weer om alles weer piekfijn in orde te hebben. Zeker ook bij de hotels werd er gesopt, geverfd en uitgekeken naar de eerste charters met toeristen. Amber adviseerde ons om de rust op te zoeken en in de buurt van Skalachori te gaan lunchen op het strand. Dat was een fantastische tip en trip kleine dorpen

en een prachtig berglandschap, maar ook off-the-road met onze dappere en trouwe Twingo, door kuilen en diepe sporen, rivieren en mul zand. Maar op onze kanariegele scooter zijn we ook erg in onze sas.
Langzaamaan beginnen we ons ritme te vinden, ook welke bakker het lekkerste brood heeft, dat sporten vroeg in de ochtend echt het beste tijdstip is bij deze temperaturen, dat de groente en fruit bij de stal bij Anaxos het goedkoopst is, maar bij nader inzien niet het beste…,dat er croissants met een lengte van 35 cm bestaan, en dat het na de eerste 5 weken heel erg leuk is dat de eerste vrienden ‘op bezoek’ komen vanuit Nederland. Eerst de familie Linders (Lucie, Peter, Koen en Dirk) en Jan en Lucie. Vervolgens in de tweede week van de meivakantie Jessica en Aad, en Mariska.
Gezamenlijke wandelingen gemaakt naar het klooster van Leimonos (daar ook op een fantastische plek gepicknickt) en bij Gavathas (geluncht bij Kalo Limani op een onwaarschijnlijk mooie plek direct aan zee). Een oversteek gemaakt naar Turkije (Ayvalik) met Jan en Lucie en over de bazaar gestruind. Marcel maakte met hen een mountainbikerit van Molivos naar Skala Sikaminea en terug. Lui op het strand gelegen bij Avlaki, koffie in de haven en/of bij Amber bij de Bazaar, gut wat een heftig leven. Dineren bij Majoran… pita giros op ons terras bij zonsondergang.
Maar ook af en toe aan het werk. Deze maand geen internet thuis, een bijzonder aanbod hier voor de mensen die hier een buitenverblijf hebben. Een maand tijdens de Kerst (december), een maand tijdens de Pasen (april) en vier maanden in de zomer (juni t/m september). Mei valt daarbuiten. Dus elke ochtend met laptop onder de arm de

oprit af, trappetje op naar de buren (Hotel Marilena) en mail checken en versturen en wat surfen, appen en skypen.
Ook weer een keer een bezoek aan de burcht gebracht, na een paar jaar. Indrukwekkend om te lezen dat Molivos al zo’n 200 jaar v. Chr. bestond, dat de burcht op een acropolis gebouwd is en welke volken hier door de jaren geleefd en gevochten hebben. Nog steeds kan ik me, als ik door de smalle straatjes met kinderhoofdjes loop, de op paarden galopperende ridders voorstellen. En bijna horen.. Vele jaren overheersten de Turken, nog maar honderd jaar geleden is het eiland weer in Griekse handen gekomen. Een oude hamam en Arabische teksten tonen deze geschiedenis op verschillende plekken in het dorp. Vanaf de burcht kan je het noorderlijke deel van het eiland goed overzien. Maar ook ‘ons’ huis, net 2 km buiten het dorp (zie pijl)

Eerder schreef ik al over de wonderlijke plek van het afvalemmertje (en soms ook het wc papier) in de meeste Griekse toiletten. Ik heb er een paar gefotografeerd als bewijs.
Boodschappen kan je natuurlijk doen in een van de vele buurtsupers, maar als je tijd over hebt kan je ook kiezen voor boodschappen doen op een willekeurige locatie in het dorp. Pickuptruckjes rijden vele malen per dag een rondje door het dorp met hun eigen specialiteiten; groenten, vis, knoflook, fruit, huishoudelijke artikelen, pinda’s, tuinstoelen of bloempotten. Kwestie van je hand opsteken en handje-klap. En geduld; komt ‘ie wel, komt ‘ie niet.

En onze huisbazin Grisoula blijft ons verschrikkelijk verwennen.

Enkele keren per week schreeuwt zij vanaf beneden met haar goedbedoelde Eucalypta-stem: MARIANA!!! En dan staat zij daar breedlachs weer met een bordje met lekkers (dolmades, tiropita, gebakken vis, garnalen). Moeiteloos passen we onze plannen voor de avondmaaltijd maar weer aan..
Maar ook met versgeplukte bloemen uit haar tuin.. Waar kunnen wij hen nou nog mee verrassen?
Stiekem had ze al gelonkt naar onze, door Marcel van drijfhout/schelpen/touw en vondsten gemaakte kroonluchter boven de tafel. Duim op, ze vond hem prachtig. Met handen en voeten gevraagd of ze er zelf ook een wilde. En ja hoor. Zie hier het resultaat.
Wát een schatten, die buurtjes! Binnenkort maar eens pannenkoeken bakken…