Onderdompelen

Door Marianne:
Onderdompelen, dat is wel een steekwoord gedurende deze maanden. De temperaturen lopen hier behoorlijk op, de laatste dagen echt rond de 40 graden. Dus fysiek onderdompelen in zee is een goede remedie tegen oververhitting, zij het niet dat ook de temperatuur van het zeewater behoorlijk aan het stijgen is. Maar toch onder water iets koeler dan erboven.
Meestal na vieren scooteren we naar een van de strandjes in de omgeving, afhankelijk van onze behoeftes: willen we op de keien zonder parasol, maar wel heel helder en kalm water (bij Eftalou), willen we een bedje en bediend worden (bij Olive Press), willen we wat meer wind vangen op de scooter en door naar Petra of Anaxos en naar luxe stranden, of willen we onder parasollen in het zand en in adam en eva-kostuum op paradijselijk strandje met tassen vol fourage? Elke dag weer die keuzes, het valt niet mee…
De Grieken zelf klagen er lustig op los, té heet, veel te heet. Onze huisbaas Panagiotis zit ietwat sjacherijnig op het bankje voor zijn deur met kleine oogjes en moppert dat hij maar twee uurtjes geslapen heeft vannacht. Dan doen wij het nog niet zo slecht!

Onderdompelen in het Griekse leven en de cultuur gaat ons ook goed af, het ritme en de gebruiken, en leven van het land.
Onze groententuin geeft ons meer dan we kunnen verstouwen. Dagelijks courgettes en aubergines en momenteel geven de tomatenplanten (10 blijkt toch echt iets teveel te zijn voor een tweepersoonshuishouden) ons dagelijks ongeveer 5 kilo tomaten. Amber duikt inmiddels ver weg in haar minikeukentje als ze ons aan ziet komen met tassen vol. Weggeven is de enige optie, want naast de grote hoeveelheden is het veel te heet om langdurig in de keuken te staan. Op dit moment heeft Marcel de moed gevat om gazpacho te maken van een deel van de voorraad. In elk geval iets wat we koud kunnen eten. Huisbazin Grisoula krijste vanochtend van beneden weer met haar gebruikelijke stemgeluid MARIANNAAAAA! En rijkt mij een bak met een tiental perziken uit eigen boomgaard aan. Ook zij weet zich

inmiddels van haar overschotten te ontdoen. Maar die zijn evenals de, in de voorgaande weken, pruimen en abrikozen erg welkom. De vijgen zijn nog in de maakt, voorraden toiletpapier worden gehamsterd momenteel.
De zonnebloemen uit de pitten van Lucie van A. groeien tegen de klippen op, en staan ook in vazen in huis. Prachtig.
Ook de gulheid en het vertrouwen van de Grieken maakt veel indruk. Altijd wordt er na een maaltijd in een restaurant óf een bord met schijven watermeloen, óf eigengebakken cake, óf griesmeelpudding met kaneel, óf wat dan ook neergezet voor we weer vrolijk uitgezwaaid worden. Overigens nog steeds heel goed eten voor weinig hier.
Maar ook tanken op de pof hebben we meegemaakt, leeg maar geen geld bij ons, volgooien en morgen betalen, of bij de pinautomaat staan zonder pasje, net voor het terugrijden door de eigenaar van de scooterverhuur tegengehouden worden met de vraag wat het probleem is, die dan vervolgens 50 euro uit zijn zak haalt en zeg dat ik het later terug kan geven. Je tas vergeten op een terras, en als je daar de volgende dag voor terug gaat, dan staat die nog keurig op je te wachten. Brommersleutel kan gewoon in het contact blijven zitten, auto hoeft niet afgesloten enz. Lieve mensen, het kan gewoon nog, en zo zou het ook moeten zijn, zo horen we met elkaar om te gaan. En dat alles terwijl de Grieken op een houtje bijten, nog steeds maar 420 euro per week mogen pinnen. Voor hen zit er geen vakantie in dit jaar met deze restrictie. En dan toch zo gul blijven, delen en tevreden zijn met wat je hebt, en leven van het land. En dat is rijkdom.
Onze lieve huisbazin die vaak kookkunsten met ons deelt.

Maar ook onze vergriekste buuv’ Amber, die heerlijke hapjes en maaltijden maakt van de door ons aangeleverde groenten.
Bijzonder cultuurgoed is ook de Griekse dans. De overgave en passie waarmee er gedanst wordt, met name door de mannen is erg indrukwekkend en hartverwarmend. Niks gene, al staan ze alleen op de dansvloer, vol trots laten ze zich aanmoedigen door het publiek en dansen ze met hart en ziel de sterren van de hemel. En dat zijn er heel veel..

Lieve familie en vrienden vierden vakantie hier bij ons in Molivos. Onderdompelen in vriendschappen dus. We zijn in een paar maanden tijd nog nooit vaak met zo veel mensen op vakantie geweest! Helaas gingen de mooie weken hier van Hans en Mirjam met hun beider kinderen niet door vanwege het overlijden van Hans, heel verdrietig, we hadden ze graag om ons heen gehad.
Maar begin mei al waren Lucie en Jan hier en de familie Linders, gevolgd door Jessica en Aad en Mariska. Elma en Michael, Jennyfer en Jan, Ellen en Judith, en de familie Valk op dit moment nog. Morgen Mariska weer en Tjen, eind augustus Liesbeth, Evelien en Elma en in september Joke met partner en vrienden. Tussendoor ook nog hilarische avonden met Giannis (de Groningse Griek), Margreet, Lisette en Hans doorgebracht. Collega Jan van Vestia met zijn vrouw en vrienden op bezoek in Molivos. Kortom, hoe luxe kan je het hebben? We genieten er met volle teugen van, gezellige eet- bijklets- en strandsessies, wandelingen en vele uitstapjes.
Afgelopen dagen waren we met Stephan, Patricia, Bente en Marijn drie dagen op stap aan de oostkust. Eerst wat verplichte kost qua cultuur (aquaduct en kerkje Agios Loucas gebouwd met oude bouwmaterialen door kluizenaar), vervolgens een nacht in een luxe appartement in Aspropotamos. Daarna een outdoorfeestje met Nektarios, een geweldig leuke enthousiaste Griek die ons een dag liet zeekayakken langs de kust en naar een verlaten eilandengroep (Tokmakia), slapen in een geweldige safaritent, en de dag erna liet abseilen en klimmen bij de de Man’katsa-waterval. Fantastische dagen waren dat waarin we flinke uitdagingen zijn aangegaan.
Verder werd er gemountainbiked, gewandeld en hebben we gezamenlijk een dag gezeild richting Sigri. Het laatste was niet geheel feestelijk doordat Bente’s en Marcel’s maag niet opgewassen bleek tegen de golfslag, maar de vissessie aan het eind maakte veel goed, niet in het minst doordat we de vangst ook nog in het restaurant Le Grand Bleue konden laten grillen en hebben opgepeuzeld. Met Stratis op pad met Escapebootje, een octopus geknuffeld en zee egel geproefd.
Avondlijke strandpicknick met zwemmen in zee in het donker, allemaal onvergetelijk.

En gelukkig mogen we vanaf nu nog twee maanden onderdompelen, en we gaan van elke dag weer genieten.

NB: Wat zou het toch zijn dat ik hier bijna dagelijks de vraag voorgeschoteld krijg of ik een zus ben van..... Amber, Patricia (wel 10 keer in een week) en nu ook ene Mariska van de juwelier alhier... Common face??