De tweede helft

Door Marianne:
6.00 uur… de wekker… De zomer is begonnen, dus betekent dat een heel ander ritme… Als we willen blijven wandelen de komende maanden, dan moeten we dus heel vroeg op. Op dit moment lopen de temperaturen op tot zo’n 35 graden, best warm kan ik je zeggen. De lunch wordt een warme maaltijd, want aan het eind van een warme dag nog koken zit er niet meer in, siësta een noodzaak en tot zonsondergang op het strand een genot. Gelukkig kent dit eiland een tamelijk stevige wind, waardoor het al met al best

goed te doen is. Maar, we zitten nog niet op de top, de hoogste temperaturen moeten nog komen…
Toen het tot ons doordrong dat we het gevonden ritme van de voorgaande maanden er de komende twee zeker anders uit zal gaan zien, was dat wel even schakelen. Maar ‘ellek nadeel heb z’n voordeel’, dus (flexibel als we zijn….) nieuwe plannen, nieuwe kansen.
Dus zo ook vandaag. Een fikse wandeling van rond Agiassos stond al een tijdje op de planning, dus dan vroeg op, ongewassen de auto in, uurtje rijden, schoenen aan en op pad. Eerst nog even bij de plaatselijke bakker broodjes gekocht voor bij de koffie onderweg en gaan. En dat beviel ons prima vandaag. Niet in het minst door de bijzonder mooie route, prachtige vergezichten en tamelijk

schaduwrijke paden. Op de terugweg nog pootje gebaad bij Ag. Anargyroi, een oase van groen diep in de bossen, met veel klaterende bergbeekjes en op zoek gegaan naar een Romeins aquaduct bij Lambou Mili. Uiteindelijk wel gevonden, maar de weg was toch niet echt Twingoproof… Wat zijn we trots op ons karretje. Als we eenmaal weer in Den Haag zijn hopen we dat het kraken en piepen van de carrosserie uiteindelijk verminderd is.
Bijzonder hoe men hier met de Oudheid omgaat. Niet dus. Bij Moria staan ook prachtige resten van een enorm Romeins aquaduct, maar om daar te komen is al een klus, dwars door het dorp en zijn supersmalle straatjes en om dan na enige tijd oog in oog te staan met dit enorm imposante bouwwerk, maar nergens een uitleg, niet eens een naam. Het zou bijvoorbeeld leuk zijn om te lezen van waar naar waar dat

water getransporteerd werd, hoe het er vermoedelijk uitgezien zou hebben, maar niets van dat alles. Ooit is men begonnen met restaureren, maar de steigers worden nu overwoekerd door planten.
Hier in Molivos worden nog jaarlijks resten gevonden vanuit de oudheid. Fundamenten van huizen of een badhuis, grafresten enz. Die komen aan het licht wanneer er bodemonderzoek gedaan wordt als iemand een huis zou willen bouwen op een braakliggend terreintje. Dan kan je het wel schudden, want dan mag er niets neergezet worden, maar iets zinvols wordt er ook niet mee gedaan. Er wordt een hek omheen geplaatst, weliswaar af en toe met wat uitleg (in het Grieks..) en that’s it. Daar zit je dan met je duurbetaalde stukje grond… Geld om de grond over te nemen van de eigenaar is er natuurlijk niet. Het wordt ook ten zeerste afgeraden om zelf een huis te bouwen in de buurt van het dorp. ‘Koop een bestaand huis’, dan zit je altijd goed!
Tijdens de wandeling vandaag liepen we over een ‘kalderimi’(breed) of soms over ‘monopati’ (smaller). Dit zijn eeuwenoude paden van stenen /keien, vaak ommuurd, die het ene dorp of het ene klooster met het andere verbinden. Meestal de mooiste routes en in gedachten hoor ik vaak de hoefjes van de volgepakte ezels klakken op de harde ondergrond. En dan die muurtjes, allemaal met de hand gemaakt, gestapelde stenen van verschillende formaten en alle open stukjes opgevuld met kleinere soorten. Het schijnt dat deze vorm van muurtjes bouwen typerend voor dit eiland is. Overal kom je ze tegen, waar je ook kijkt, dé manier om aan te geven hoe het land verdeeld is en om

olijfboomgaarden heen. Indrukwekkend wel.
Inmiddels hebben we al heel wat bijzondere en adembenemende wandelingen gemaakt over het gehele eiland, elk deel met zijn eigen karakter, meestal flink klimmen en dalen, maar soms vlak met name aan de kust. Prachtige rotsformaties, vulkanisch landschap, vergezichten, overvloed aan bronnen, aan water geen tekort hier,
Kastanjebomen, olijfbomen, dennen, eiken. Inmiddels raken de bloemen uitgebloeid, dat was toch wel specifiek voor het voorjaar. We zagen de bloesem, anemonen, klaprozen, korenbloemen, madeliefjes, ridderspoor, blauweregen, hyacinten, stokrozen, jasmijn, brem, distels, oregano, orchideeen, diverse veldbloemen, Op het moment bloeit de oleander nog volop, de blauwe winde, de tijm. Maar het gras is inmiddels geel geworden, de sappige kleuren gaan er vanaf door de brandende zon.

Terwijl ik dit schrijf, zo rond 20.30 uur, hoor ik ongelooflijk veel krekels, op de achtergrond de bellen van de geiten en de schapen in de heuvels. De zon is inmiddels onder. Avond aan avond genieten we van de meest bijzondere zonsondergangen, elke keer weer anders en nóg mooier lijkt het soms. En wat later op de avond van de heldere sterrenhemel, waarbij we dagelijks de melkweg kunnen bewonderen, zó mooi!

Omdat de zomer hier nu goed op gang komt vinden er ook diverse festiviteiten plaats in en om het dorp. Onlangs was dat het 'beroemde' Ouzo Festival, in de haven. Kennismaken met ouzo was al veeeeeel eerder gebeurd, maar dat er

zoveel soorten waren nog onbekend. Je kocht een glas voor € 2,00 (statiegeld) en dat kon je zo vaak als je maar wilde bij laten vullen en alle merken uitproberen. Dé formule voor een bruisend feestje, zou je zeggen. Nou, dat werd het ook. Live muziek, (volks)dansen en er werd veel gezongen. Ook door de Turken, die inmiddels in de weekenden hier in grote getale Lesbos bezoeken. Heel leuk om te merken hoe deze twee culturen met elkaar verweven zijn, Griekse liedjes gingen naadloos over in Turkse. Het werd een feestje tot in de vroege uurtjes...
(foto hiernaast is van het steile en bijzondere trappenhuis in het politieburo van Agiassos)

Door Marcel: Beter mee verlegen dan om verlegen
Bij het klaarleggen en inpakken van onze spullen hebben we goed nagedacht wat we wel en wat we niet mee zouden nemen. De ruimte in de Twingo was tenslotte beperkt. En zoals het altijd gaat als je op vakantie gaat (of dat nu 1 week is of 6 maanden) er gaan altijd dingen mee die je niet gaat dragen of gebruiken. De categorie 'beter mee verlegen dan om verlegen'.
We zijn net over de helft en komen tot de conclusie dat we een aantal dingen tot op heden voor niets hebben meegenomen.
De Frisbee, de duikbrillen en de snorkels, mijn nette witte schoenen, de schilderspullen van Marianne, de Tarp, hangmatten, de hangstoel en de onderwatercamera die we van Mariska hebben meegekregen.
De Frisbee, de snorkels en duikbrillen komen nog wel aan hun trekken de komende weken. De tarp is een verhaal apart.

(een vierkant stuk tentdoek met 2 palen en wat scheerlijnen) zou dienst kunnen doen als schaduwplek. Helaas werkt dat hier niet. De wind maakt van de Tarp een parachute (typisch gevalletje mee verlegen).
De schilderspullen van Marianne ja wat zal ik daarover zeggen……….. niets lijkt mij het beste, want voor hetzelfde geld is ze nu ineens aan het schilderen geslagen.
De hangstoel heeft heel even op het terras aan de houten balken gehangen. De huisbaas vond dit niet zo’n goed idee. Hij heeft blijkbaar niet zo’n hoge pet op van de Griekse bouwkunst. Dus de hangstoel staat nu in de hoek. De hangmatten liggen nog op de plank in de kast, wij kunnen tussen de 15 miljoen olijfbomen geen geschikte vinden om de hangmatten tussen te hangen. (of hebben we er tot nu toe geen behoefte aan gehad?)
En dan de onderwatercamera, die heeft inmiddels heel wat kilometers afgelegd. De eerste maand lag de camera gewoon droog en warm in huis (het water was toch te koud) vanaf de maand mei verhuisde de camera (keurig in zijn hoesje) naar de strandtas, wachtend tot hij eruit mocht.
Het zwembrilletje werd eruit gehaald, de zonneklep, de zonnebrand maar de camera bleef zitten.
Tot gisteren, heel even mocht hij de buitenlucht zien en proeven van het zilte nat. Helaas nog niet op jacht in de wondere onderwaterwereld, maar slechts even een test om daarna afgedroogd en wel weer te verdwijnen in zijn hoesje en in de veilige tas.
Voor de onderwatercamera is er nog hoop de komende maanden maar voor mijn nette witte schoenen niet. Die gaan gewoon ongedragen mee terug naar Nederland.