Ho Chi Minh City en Danang

Wel fijn dat ik me niet druk hoef te maken over het geld. Kan ik dat biertje nu wel of niet kopen of moet ik per se met de bus? Hier in Vietnam zijn de vluchten niet heel erg duur en in Cambodja en Laos heb ik enkel bussen genomen. Nu dus lekker met het vliegtuig. Vanaf Hoi An met de shuttle naar Danang AirPort gebracht om vanaf hier naar Ho Chi Minh City (HCMC) te vliegen. Dit was de voormalige hoofdstad van Vietnam en momenteel de grootste stad van Vietnam met ruim 8 miljoen inwoners. Bijna niet voor te stellen. Ook hier wederom erg veel scooters, verkeer, business en mensen. Een stad die

nooit slaapt. De dag na aankomst ben ik door District 1 gelopen. De stad is verdeeld in districten en District 1 is het populairste gedeelte voor toeristen. Veel barretjes maar ook musea. De eerste stop was de Ben Thanh markt. Hier kon je echt alles kopen. Van nootjes tot schoenen en van neppe Rolex horloges tot streetfood. Na een krabsoep met noodles (1,75euro) te hebben gegeten die goed smaakte ben ik naar de horloges gaan kijken. De dure replica's waren bijna niet van echt te onderscheiden. Maar dan betaal je met 150 euro nog teveel voor een nep horloge heb ik het idee. Ze waren allemaal teleurgesteld en misschien wel verbaasd dat ze er aan mij geen verkocht kregen ondanks dat ik meer dan dan helft van de prijs af wist te praten. Vervolgens door naar het herenigingspaleis. Hier werd het einde van de Vietnamoorlog ingeluid met de val van Saigon (voormalige naam HCMC). In de grote zalen zie je nog het originele interieur uit de jaren 60/70. Je ziet kamers als werkzalen, eetzalen en

vergaderruimten. Het dient nu dus als museum. Op zich interessant om te zien en de historie is natuurlijk erg boeiend maar het zien van het paleis op zich vond ik niet erg spectaculair. Naast het paleis heb ik nog even een potje tennis gekeken tussen Vietnamese mannen. Vervolgens doorgelopen naar de Notre Dam van HCMC. Mooi gebouw maar die van Parijs is natuurlijk mooier. Jammer dat je niet naar binnen kon gaan. Dit kon overigens in het naastgelegen oude postkantoor wel. Hier werd ook nog steeds met post gewerkt. Laatste stop van de middag was het War Remmant museum. Hier werd tentoongesteld hoe de Vietnamoorlog Vietnam had getroffen en welke gruweldaden de Amerikanen hadden veroorzaakt. Er werden ook erg schokkende foto's tentoongesteld en er werd een goed beeld geschetst wat er in die tijd gebeurde. Ook erg veel originele wapens en voertuigen waren er aanwezig. Wat ik niet wist is dat men nog steeds invloed ondervindt van het gif "Agent Orange" wat de Amerikanen destijds gebruikten. Hierdoor worden nog steeds

kinderen geboren met ernstige afwijkingen. 1,5 uur in dit museum was voor mij voldoende. die avond had ik zin in sushi en ging naar een populaire sushibar een paar minuten van mijn hostel. Ook hier was de maaltijd duurder dan mijn overnachting maar de beste sushi van mijn reis tot nu toe! Hier kwam ik broer en zus uit Korea tegen waarmee ik die avond nog een biertje ben gaan drinken. We zaten aan de drukke uitgaanstraat te praten en mensen te kijken. Vervolgens begon mijn stoel wat te kraken. Ik vertrouwde het niet en zei dat we moesten gaan. We bleven zitten en daar ging ik: krak tegen de grond. Gelukkig alles ok en wij en de omstanders konden er om lachen. De volgende dag had ik een Tour geboekt bij het hostel om naar de Cu Chi tunnels te gaan. Dit is de populairste attractie nabij HCMC en een must see als je hier bent. Het is een uur buiten de stad en hier is het langste tunnelstelsel van Vietnam gegraven om te verdedigen tegen de Amerikaanse invasie. Totaal ongeveer 300

kilometer aan tunnels, vaak met twee of drie niveaus die op elkaar aansloten. Bestand tegen de zwaarste bommen. Ik werd opgepikt bij mijn hostel door de gids Mickey. Eerst was ik van plan om een oogje dicht te doen tijdens de busrit maar door zijn enthousiasme en humor bleef ik toch wakker. We stopten onderweg bij een plek waar de slachtoffers van agent orange aan werk werden geholpen door het maken van kunstwerken. Bijvoorbeeld schilderijtjes met ingelegde parels, alles met de hand gemaakt, die wij vervolgens konden kopen. Een erg goed initiatief. Ik heb tijdens mijn reis eigenlijk nog geen spulletjes gekocht. Ik moet het elke keer meesjouwen en heb eigenlijk het idee dat ik er niet echt veel aan heb. Het begin van de rondleiding door het dorpje begon met een video. Vervolgens kregen we uitleg over de verschillende vallen/boobytraps die de Vietnamezen zette. sommige zagen er echt gruwelijk uit. Vervolgens vroeg Mickey waar we een geheime ingang naar de tunnels konden ontdekken. Nieumand die hem vond en hij zat verborgen onder bladeren vlakbij

een boom. Geen enkele kans dat de Amerikanen deze en andere ingangen konden vinden. En er werden ook kleine luchtgaatjes gemaakt om de zoveel meter die bijna onzichtbaar waren. En als de Amerikanen dan in de tunnels kwamen werd het helemaal lastig. Vietnamezen zijn gewend om op hun hurken te zitten (hangtoilet) en dit was nodig tijdens het lopen door de tunnels. ik schat dat de gemiddelde Amerikaan het ongeveer 45 minuten vol kon houden in zon tunnel terwijl de Vietnamezen hier de hele dag konden verblijven. We mochten zelf ook een stukje proberen en dit stukje tunnel was zelfs breder en hoger gemaakt voor ons. breder en hoger gemaakt? Het leek wel smaller en vooral lager gemaakt aangezien ik echt diep door mijn hurken moest om te lopen. Je kon elke 20 meter omhoog indien je het genoeg vond. Na 20 meter begon alles eigenlijk al pijn te doen maar na 40 meter hield ik het voor gezien. Zwetend naar boven. Gelukkig waren de Vietnamezen in die tijd gemiddeld 40 centimeter kleiner en hadden ze veel hurkervaring. Wat een hel

moest dat geweest zijn voor de Amerikanen. En toen was er de mogelijkheid om met een geweer te schieten. Je kan kiezen tussen onder andere M30, M60, M1 en Ak47. Niks geweldadigs, gewoon Fun om een keer te doen en dit zal een van de weinige keren zijn om dit te kunnen doen. 1 euro per kogel en ik kreeg 10 kogels. Ik koos voor het Rambo geweer, de M30 machinegun, die op een auto gemonteerd stond. Heel erg stoer om te doen maar het was zo voorbij. Paar keer de richten, trekker overhalen en het was gedaan. Wel een mooie ervaring! De volgende dag weer relaxt met het vliegtuig terug naar Danang, een stad die ik wel kort had gezien toen ik vanuit Hoi An naar HCMC vloog maar nog niet echt had ontdekt. Twee dagen Danang leek me mooi voordat ik via Hanoi naar Bangkok ga vliegen. De eerste dag een flink stuk gelopen voor verse vis aan het strand. Ik at een paar reuze gamba's en een inktvis met wat groenten en rijst. Beide erg vers maar ik miste wat saus of kruiden. De volgende dag

ben ik sochtends een stuk gaan hardlopen en smiddags ben ik een fiets gaan huren waarmee ik naar een nabij gelegen buddha op een berg wilde fietsen. Via internet op een adresje gekomen en gebeld. Hij zou een mountainbike komen brengen naar het kantoortje waar ik was nadat ik mijn lengte ook had doorgegeven. Helaas wederom een veel te kleine fiets. Ik heb de fiets toch maar genomen en ben gaan trappen langs de boulevard. Iedereen die naar de plaats ging ging met de bus of met de brommer. Mensen keken me ook raar aan toen ze die veel te grote jongen op een te kleine fiets zwetend naar boven aan het trappen zagen. Paar keer gestopt voor wat foto's. Omhoog was slechts enkele kilometers dus het was goed te doen. Boven aangekomen een erg mooie maar vooral grote (met 67 meter het hoogste standbeeld van Vietnam) witte buddha te zien. Het Vrijheidsbeeld in New york is ter vergelijking "slechts" 47 meter hoog. Na wat rond te hebben gelopen vervolgens afdalen naar

beneden en genieten van het uitzicht. De lunch (noodles) op het strand gaan relaxen. Het avondeten was voor de verandering een baguette en een pizzabroodje van de bakker. Het echte centrum van de stad heb ik overigens niet gezien aangezien mijn hostel bij het strand was. Hier moet ik nog een keer voor terug. De volgende dag na het uitchecken ben ik gaan relaxen op het strand voordat ik rond 4uur in de middag terug naar Hanoi vloog. Heerlijk om eerst op het strand te zitten en en om vervolgens een taxi voor 3 euro te nemen en om dan 20 minuten later op het vliegveld aan te komen en rustig ijskoffie te drinken. Inchecken en hop naar Hanoi!