Padang Bai

Na Kuta zijn we met onze chauffeur, mister Happy, naar Padang bai gereden. We hadden eerst het plan om een taxi, shuttlebus en taxi te nemen om naar ons hostel in Padang Bai te komen. Maar de gids van het hostel bood ons een lift aan voor 1,50 extra per persoon (totaal 6 euro pp.) waarbij we rechtstreeks naar onze bestemming werden gebracht met zijn auto. We noemden hem mister happy omdat hij in ongeveer iedere zin het woordje happy gebruikte. I want to give you happy tour, and when you are happy, I'm happy. Wederom een rit met veel gevaarlijke inhaalmanoeuvres en veel getoeter. Ondanks dat hebben we toch nog even kunnen slapen onderweg. Mr. Happy kon ons niet bij het hostel, the lemon house, afzetten aangezien de ingang bovenaan een steile trap was. Eenmaal de ongeveer 100 treden te hebben beklommen met onze 20kg moesten we even wachten tot er werd open gedaan. Het was een Belg die ook niet wist waar de manager was. Even later kwam hij opdagen en liet hij onze kamer zien. Dit hostel was wat kleiner dan we in Kuta gewend waren. We hadden ook geen airco en de lucht in de slaapkamer was behoorlijk droog. Desondanks nog redelijk geslapen. De volgende dag zijn we vroeg opgestaan omdat dit de beste tijd was om geplande snorkeltrip te maken. Van 9-11 was de zee het rustigst en kon je dus goed snorkelen zonder te veel golven. We wilden eerst alleen een snorkel huren en vervolgens zelfstandig het water in gaan. Echter, aan het strand kregen we na wat onderhandelen een aanbod van 5 euro pp. Inclusief materiaal en een boot die ons naar twee snorkelplekken bracht. De keuze was snel gemaakt en het oude mannetje bracht ons met een speciale duikboot naar de eerste plek. Onderwater was het prachtig. Zeer veel kleurrijke vissen en mooi koraal. Met de vinnen ging het zwemmen een stuk sneller en kon je de onderwaterwereld goed verkennen. De foto's zie je ook in het vorige hoofdstuk. Deze zijn gemaakt met de onderwatercamera van Sanro. Na het snorkelen zijn we gaan lunchen en vervolgens naar "white sand beach" gegaan. Hier een dutje op het strand gedaan. Vervolgens gaan eten en de dag was al weer om. Vergeleken met Java is Bali veel meer relaxen en niksen. Genieten van de natuur en de rust. Verder merk ik dat bijna alles op Bali wel water duurder is vergeleken met Java. In Padang Bai was er dan ook niet veel verkeer en het uitzicht vanaf het balkon van ons hostel over het dorpje was prachtig.

Al snel hebben we voor elkaar bijnamen verzonnen. Stefan houdt er van een biertje, het liefst een grote. Hij is mister Bintang ("Well, let's do a big Bintang") Gemiddeld gaat er denk ik zonder gek te doen wel 3 liter per dag in bij hem. Af en toe doen we mee maar we vinden dan hij wat aan de vroege kant begint. Sanro is mister hungry en mister

sleepy. Hij heeft altijd honger, wil zoveel mogelijk voedsel voor zijn geld en wanneer hij alles op heeft is hij moe en gaat hij slapen. In Nederland ben ik altijd mr hungry maar door de warmte hier is mijn trek wat minder. Dan patric: mister Rolling. Hij rookt nu hij op vakantie is als een ketter maar wil alleen de "natuurlijke" shag uit Zwitserland roken. Toen zijn shagpapiertjes op waren is hij wel 10 winkeltjes langs gegaan om dit te krijgen. Gewone sigaretten wil hij namelijk vermijden. Hij schat dat hij nu ongeveer 10x meer rookt dan thuis. Wat mij opviel is dat zijn bovenlip al lekker bruin begint te worden van de shag. Dit geldt trouwens ook voor mr. Bintang. Verder vind ik het verbazingwekkend hoeveel mensen hier roken. Dit komt deels door het vakantiegevoel maar vooral door de prijs van ongeveer 1 euro per pakje.
Ik zelf ben "mister frontrunner" omdat ik met mijn grote stappen altijd voor de groep uit loop en meestal wel de weg weet en af en toe ook met goede ideeën kom.