Gili Trawangan

Nabij Lombok liggen drie eilanden die je met de boot kan bezoeken: Gili Air, Gili Trawangan en Gili Meno. Gili Trawangan zou het meest bruisend moeten zijn, vandaar dat we besloten om met z'n vieren hier met de "fast boat " naartoe te gaan. Vanuit Padang Bai vertrekken deze boten en hier zijn dan ook erg veel bureautjes te vinden waar je een ticket kunt boeken. Een retourtje naar een van de eilanden kost in het hoogseizoen 1,2 miljoen IDR: ongeveer 75 euro. Dan zitten de boten vol en wordt deze prijs denk ik wel betaald. Omdat nu de vraag niet zo groot is kan je onderhandelen over de prijs. De man van ons hostel bood ons een retourtje aan voor 450.000 pp. Na wat andere kantoortjes langs te zijn gegaan kregen we aanbiedingen van

400.000 en 375.000. Uiteindelijk hebben we voor 350.000
, iets meer dan 20 euro pp, inclusief shuttlebus naar onze volgende locatie bij terugkomst (Ubud) geboekt. Goede prijs, want heel toevallig kwamen we in Ubud Suzanne tegen die ik in Jakara had ontmoet. Zij dacht dat ze een goed aanbod had met 650.000 IDR. Wat is de wereld toch klein, of het is heel heel toevallig dat je elkaar weer tegen het lijf loopt.

De fast boat naar Gili vertrok wat later dan gepland maar de snelheid zat er goed in. 50 km per uur en na 1,5 uur kwamen we aan. We hadden een huisje gehuurd met 4 apart bedden op een kamer en een badkamer. Deze hut bevond zich op eem yoga accomatie. 5 minuten lopen van de drukke straat. Hierdoor dus dichtbij de feestjes en ook rustig wanneer je daar behoefte aan hebt. Toen we op Trawangan aankwamen viel me meteen op dat er geen gemotoriseerd verkeer

was. Dit houdt kortgezegd in dat er enkel fietsen en paarden met wagens waren. Tevens waren er ook enkele elektrische scooters te ontdekken. Ik verwacht dat dit aantal flink zal toememen aangeziem de prijzen hiervan flink zullen dalen. Blijkbaar is het de wetgeving die de uitstoot van gassen verbiedt. Wel fijn na die drukke steden maar het grote nadeel van dit eiland is dat de wegen niet geasfalteerd zijn, met het gevolg dat het zand overal opstuift en je schoeisel/voeten heel snel smerig worden. Op dit gebied lijkt het alsof je 100 terug in de tijd gaat. Maar het went snel: de koetsen hebben net als auto's toeters en de vele toeristen wijken meteen wanneer er een paar nadert. Dankzij de warmte en zon hebben de paarden het fysiek zeer zwaar. Ik verwacht dat ze nog langere dagen maken dan diegenen die ze besturen. Naar mijn mening worden ze niet goed behandeld en hierdoor vond ik het ook niet verantwoord om deze manier van vervoer te stimuleren, met het vervolg dat je of een fiets huurt of heel veel loopt. Wij kozen voor het laatste. We zijn het halve eiland

overlopen. Im het oosten heb je de grote straat met alle cafés en restaurants. In het westen een aantal resorts. De tweede dag zijn we naar het westen gelopen om hier de zonsondergang te bewonderen. Dit was prachtig om te zien. We kwamen een aantal uren vantevoren aan en ploften neer op een strandbed om vervolgens lekker te slapen. Wat we niet wisten was dat het druk zou worden en na ongeveer een uur schrokken we wakker door de harde muziek die de grote boxen 10 meter achter ons produceerden. Het duurde dan ook even voordat we in de stemming kwamen voor de kleine party die tijdens de zonsondergang gegeven zou worden na onze powernap. het werd drukker en drukker en de zonsondergang naderde. Mooi om te zien dat de kleuren alsmaar roder werden. Ik heb hier ook nog een aantal mooie foto's kunnen maken. Het slaapje was nodig aangezien we de dag daarvoor maar meteen bier waren gaan drinken met de vele toeristen in de cafés. Te startte met beerpong: een tafeltennisballetje proberen in de bekers van je tegenstander aan de overkant van de

tafel te gooien. Wanneer dit lukt moet hij of zij de beker leegdrinken. Eerste partij was voor Partric maar de tweede won ik overtuigend van Sandro. Na een tijdje werden de tafels aan de kant geschoven en werd het volume wat verhoogd. Het mooie is dat iedereen die daar aanwezig is de volgende dag niet hoeft te werken en nergens rekening mee hoeft te houden. Hierdoor hangt er een echte feestsfeer en gaat iedereen vriendelijk met elkaar om. Het feestje was leuk en rond 03:00 gingen we nadat we hadden gegeten richting huiswaarts. Wij konden de weg vinden maar Patric en Stefan vertrokken wat later en slaagden hier minder in: na flink te zijn verdwaald deden zij over de gepelde 5 minuten blijkbaar 8 keer zo lang. Knap om zo lang over dit kleine eiland te lopen. Bijna alles op dit eiland was gericht op toerisme. Alle baantjes die ik voorbij zag komen hadden we wat te maken met honderden toeristen die elke dag op dit kleine eiland arriveren.

Een aantal mensen die ik sprak zeiden dat ze op dit eiland de beste feesten ooit hebben meegemaakt. Ik was het hier niet helemaal mee eens. Dit komt misschien omdat wij in Nederland op dit gebied behoorlijk verwend zijn. Leuk om mee gemaakt te hebben en de sfeer te proeven maar zeker niet "the partyheaven" die sommigen het noemen. Hierbij noemt men ook de drugs die je op het eiland kan krijgen. Maar deze zijn van veel mindere kwaliteit dan in Europa (volgens Patric ;)). We zijn hier totaal drie nachten gebleven. De voorlaatste dag hebben we wederom op het strand gelegen en savonds Bintang gedronken. Om de volgende dag weer per fast boat terug naar Bali te gaan, met Ubud als bestemming.