Dag 2: Bogor

Botanische Tuinen

Vandaag ben ik samen met Suzanne uit Amsterdam naar de botanische tuinen in Bogor geweest. Dit is ongeveer 1,5 uur met de trein vanaf Jakarta naar het zuiden. Ze stuurde me die ochtend een berichtje met de vraag om samen de stad in te duiken. We zijn wel samen op pad gegaan maar juist de stad ontvlucht. Even rust zoeken bij de Botanische tuinen in Bogor. Ik heb uitgeslapen en zij was al wat vroeger om musea gaan bekijken. Uiteindelijk hebben we op een station afgesproken om 11:45. Ik dacht dat ik met 12:00 al laat zou zijn maar zij kwam na op tijd te zijn vertrokken pas om 12:30 aan. Ik

stond eventjes in de file met de buurtbus Jakartan stijl (zie foto). Zij had blijkbaar met de trein een half uur stilgestaan zonder duidelijk reden. Bijna de NS hadden ze al verplicht melding moeten maken en werden de reizigers al ongeduldig wanneer dat zou gebeuren. Hier was het de normaalste zaak van de wereld. Dit gebeurde eveneens op de terugweg van de tuinen terug naar het centrum. Op de banken van de trein doet iedereen, na dat ze enkele male mijn lange lijf en grote voeten hebben geïnspecteerd, lekker de oogjes dicht tot aan de aankomst bij het station. Veel worden kunnen door ons wel makkelijk begrepen worden, zoals stasiun, gratis, toilet en taksi. Op het afgesproken station heb ik als aanvulling op mijn kleine rijstontbijt (er was meer dan genoeg maar mijn maag zei: pak niet teveel van dit spicy eten zo vroeg op te morgen) 2 donuts gehaald.

Weer even een lijstje met de verrassende prijzen:

- 2 donuts van de grote keten. In plaats van 4 euro in Nederland 28.000 IDR (iets meer dan 1,5 euro)
- entree botanische tuinen 25.000 IDR
- Groot pakje Malboro (ik rook niet maar zag het staan) 20.000 IDR
- Gesealde ijskoffie op straat 5000 IDR (30 cent). Bij ons kost zon gek ding in de supermarkt al 5x zo veel
- buurtbus Jakarta met alle mogelijke haltes van de tuinen naar het stasiun, Mister? 7000 IDR voor 2 personen

Je voelt je trouwens al snel rijk met de Rupiahs. Het lijkt net Monopolygeld, maar op die foto kan je met wat daar ligt net die twee biertjes betalen :)

Suzanne (33) mocht 6 weken met verlof om rond te trekken op Java en Bali en vertelde dat ze gisteren in Jakarta ook vaak op de foto was gegaan en zelfs achterna gelopen is (door meisjes dacht ik dat ze zei). Nu ik vandaag met haar heb gelopen was zij niet meer de attractie maar ging vooral de aandacht uit naar mij vertelde ze. Fijn om zon bliksemafleider te hebben vond ze. Achterna gezeten ben ik echter nooit. Ik denk dat mensen wat minder snel achter een boom van 2 meter aan gaan dan een 'klein' meisje van 1,65. Over bomen gesproken: die waren er in overvloed in de botanische tuin. Er waren zelfs exemplaren bij met nog grotere wortels boven de grond dan mijn lichaam. De kwamen uit ongeveer 1850. Met 33 graden was het behoorlijk warm toen we daar zeker drie uur rondliepen. Dit was eigenlijk geen tuin te noemen gezien de omvang. Als je de energie had kon je wel een hele dag rondlopen zonder alles te hebben gezien. Heel veel verschillende soorten planten en bomen die wij in Nederland niet kennen. Maar in Nederland hebben wij ook hele speciale bloemen hoor. Wij kwamen een klasje tegen die les kregen in het park en toen ik van de kleine man in zijn Engelse schrift mocht kijken was er een must see in Nederland: de Keukenhof bloemententoonstelling!!! Dus ik raad jullie allemaal aan om die mooie tulpen daar eens te gaan bekijken. Uiteraard zijn we weer met een aantal mensen op foto gegaan en hebben we zelfs een interviewtje laten afnemen door studenten van de universiteit van Jakarta met de vraag wat ons naar de tuin bracht. Het antwoord hierop was relaxen en genieten van de natuur ! De grote penisplant die daar zou zijn volgens de studenten hebben we niet open gezien helaas.

Na de wandeling zijn we in het Grand Garden Café wat laat gaan lunchen. Suzanne zei dat haar accuutje bijna op was. Deze lunch bleek ook meteen het avondeten te zijn aangezien het hard begon te regenen, we nog een paar Bintangs wilden drinken en zeker 1,5 uur nodig hadden om terug te komen. Ze konden ons echter niet vertellen wanneer de plensbui zou ophouden. Buienradar Indonesia moet blijkbaar nog uitgevonden worden. Eten smaakte goed: ik had een zalm teriyaki met wat mozarella sticks. Samen met twee biertjes was dit omgerekend 12 euro. Het uitzicht was prachtig vanuit het café. Na een half uurtje begon het hard te regenen, het koelde lekker af en onder het genot van een karaoke dame op de achtergrond hebben we nog genoten van de middag waar het al snel (18:00) donker werd. Na de regen zijn we gegaan en hebben we de buurtbus naar het station gepakt. Ze hebben hier trouwens geen spoortunnels of slagbomen op het station. Enkel een mannetje met een fluitje, en dan maar hopen dat iedereen die op dat moment op het spoor loopt om naar de uitgang te gaan snel omhoog klimt! De trein was niet gemaakt op mijn lengte. Over de hele lengte waren reclameborden gehangen waardoor ik enkele coupes, op zoek naar een plaats, half bukkend verder liep. Ik vond het zelf grappig maar aan het gelach te horen van de dames uit de eerste coupe vonden zij het zeker zo leuk!

Ik had een kamer geboekt met een enkel bed en Suzanne had deze de dag daarvoor gekregen (misverstandje). Aangezien ik op de slaapzaal met vier bedden toch alleen lag was dit voor mij geen probleem verder. Maar de eigenaresse stelde voor om terug te komen om de switchen. Dit hebben we dan maar gedaan. Op de foto zie je de kamer. Nadat we nog warm eten aangeboden hebben gekregen door de gastvrije familie en ik hier een klein hapje van heb genomen (voor het orgaanvlees heb ik vriendelijk bedankt) zijn we gaan slapen.

Al met al weer een inspirerende dag. Morgen krijg ik brood als ontbijt en vertrek ik vervolgens met de taxi naar een de vele stations, om vanuit daar de trein met Eksekutif klass te nemen naar Bandung!

Het is hier inmiddels nacht. Ik wens jullie nog een fijne avond, selemat makan!

Mr. Victor from Indonesia