Hué en Hoi An

Ja en als je dan met de trein naar het zuiden gaat is Hué een optie als volgende bestemming. De reisgids gaf een dat het hier heel bijzonder is aangezien deze er een aantal uitgebreide pagina's aan wijdde. Het ging om het keizerlijk paleis dat op de werelderfgoedlijst staat. Het moest er destijds echter veel beter uit hebben gezien. Als je binnenkomt krijg je een instructievideo te zien waarin wordt getoond hoe het destijds was. Ongeveer 20 procent is er nog van over denk ik. Maar dit zijn wel mooie tempels en bouwwerken. Hué was in die tijd ook de hoofdstad van Vietnam. Tijdens de oorlog met Amerika is het paleis grotendeels verwoest. Sommige stukken zijn gerenoveerd maar veel is er ook nog authentiek. Er hangt een aangename sfeer en het is

geen plaats met massa's toeristen. Aangezien het complex ook erg groot is merk je verder ook weinig van de andere toeristen. Ik ging met drie andere backpackers die ik in mijn guesthouse ontmoette. De eigenaresse was overigens zijn vriendelijk. Ik kreeg in de late ochtend nog een ontbijt nadat ik arriveerde met de nachttrein vanuit Hanoi. De volgende dag kregen we samen ook nog een heerlijke lunch aangeboden. Savonds zijn we samen met onze kamergenoten nog gaan eten en wat biertjes gaan drinken in de plaatselijke bar. De volgende dag vooral wat relaxen en lezen. En toen wilde ik verder naar Hoi An. Ik hoorde dat veel mensen het met een scooter deden en dat Top Gear dit in hun special over Vietnam op een zelfde manier had gedaan (kijk het even op YouTube) Je baggage wordt apart vervoerd en je krijgt zelf de hele dag de tijd voor de ongeveer 150 km door mooie dorpjes en over de Hoi Van Pas. Een bergpas met werkelijk prachtige uitzichten. Dit heb ik dan ook gedaan. Nog twee anderen van het hostel deden die dag hetzelfde. 2 euro benzine in de

tank en dit bleek meer dan voldoende voor de hele dag brommen. Af en toe stoppen om op elkaar te wachten (ik had de snelste brommer) of om een foto te maken. Veel mensen kopen een motor en rijden hier vervolgens heel Vietnam mee door. Ik denk dat je toch een groot risico neemt als je dit doet en ik heb dan ook erg veel verhalen gehoord over ongevallen met brommers. Deze weg was prima geschikt hiervoor en natuurlijk ook hier moet je goed je focus houden. Maar ik kan me voorstellen dat wanneer je om de zoveel dagen een grote tocht maakt dat je niet altijd scherp bent (bijvoorbeeld na een feestje) en hierdoor kan het al snel misgaan. De laatste dag in Hue kwam ik ook de held uit Nederland, Rick Cremers, tegen. Hij kwam aan het eind van de middag op zijn fiets aan in het guesthouse. Hij bleek een Nederlander maar wat nog veel specialer was was dat hij de wereld rond aan het fietsen was in zijn eentje. 55.000 in ongeveer twee jaar. Hij probeert hiermee de eerste en

jongste Nederlander te zijn die dat doet. Gezien mijn passie voor fietsen had ik wel interesse om hier mee over te weten. We gingen savonds eten. En ja als je die dag 200km hebt gefietst bestel je natuurlijk dubbele porties. Het mooie was dat hij de volgende dag ook van plan was om naar Hoi An te gaan, alleen dan per fiets in plaats van op een scooter. En ja ook over de bergpas. Met 35 kilo baggage geen pretje en ik kwam hem onderweg tegen. Licht tretje en stoempen maar. Hij probeerde door de tunnel te fietsen maar deze was enkel bestemd voor auto's. Na een half uur onderhandelen mocht hij nog niet passeren en moest hij de bergpas toch over met een 8% stijgingspercentage. We hadden die avond daarvoor ook een kamer geboekt samen in Hoi An. Bij aankomst was het weer overigens stukke beter dan op de bergpas zoals je op de foto's kunt zien. Rick had de 4 dagen daarvoor bijna 800 kilometer gereden en daarom was het tijd voor 2 daagjes rust. In hoi An zijn we met een veel te klein fietsje door het prachtige centrum gereden. Deze plaats staat ook

bekend om zijn vele winkels om een maatpak te laten maken. Aangezien mijn grote gewichtsschommelingen van soms wel 10 kilo heb ik dit toch maar niet gedaan. Heel toeristisch maar wel een prima sfeer. Leuke marktjes, water en rijstvelden rondom de stad. In de ochtend ben ik hier dan ook gaan hardlopen, heel leuk! Het grappige was dat voordat ik vertrok ik een bericht op de radio 538 hoorde dat er een fietser uit Nederland de wereld rond ging fietsen. Wel toevallig dat ik dan tijdens mijn reis hem in Vietnam tegenkom en dat hij op dat moment ook nog een paar dagen rust neemt. Ook mooi om zijn verhalen te horen. Bijvoorbeeld over dat zijn tenen bevroren waren en dat hij dit in het begin niet merkte. nu heeft hij nog steeds geen gevoel in zijn tenen en hij moest opnieuw leren lopen met fysiotherapie op afstand. Maar dit was geen reden voor hem om te stoppen. Gewoon doorgaan en hij wil in september 2017 eindigen onder de Dom in Utrecht. Ook vertelde hij dat hij vastgeketend aan

zijn fiets moest slapen en dat zijn tent er opeens vandoor was door een hevige storm. Nadat hij vertrok uit Hoi An Bleek twee dagen later dat de grensovergang die hij voor ogen had met Laos enkel voor locals was. Hierdoor moest hij 100 kilometer door de heuvels terugfietsen. Mentaal erg zwaar. Mooi dat ondanks de lange dagen op de fiets we toch samen wat biertjes zijn gaan drinken en wat pool zijn gaan spelen. De volgende dag zelfs samen zijn gaan hardlopen. Voor hem even "uitlopen". De laatste dag hadden we eindelijk een bakker gevonden en daar kocht hij even tien pistoletjes voor de volgende dag. Evenals 3 pakken oreo koeken. Geen gelletjes, repen, energiedrank of poeder. Hij fietst enkel op water, koek, brood en bananen! Aangezien de weersverwachtingen voor de daarop volgende dagen voor dorpjes aan het strand niet goed waren besloot ik om door te vliegen naar Ho Chi Min stad. Met 11,5 miljoen mensen de grootste stad van Vietnam.