Kuching

Kuching werd de volgend bestemming na Singapore. Aangezien er nog veel rookoverlast van de bosbranden van Sumatra op west-Maleisië was, kozen we er voor om Maleisich-Borneo te verrekken. De eerste grote stad van west naar Oost is dan Kuching. Vergeleken met bijvoorbeeld Kuala lumpur is deze stad zeer klein. Het is echter wel omgeven door mooie natuurgebieden. Ons doel was dan ook om hier wat trips naartoe te maken. We verbleven in Basaga Holiday residences. Voor 28 euro hadden we een mooie kamer met twee aparte bedden, airconditioning met uitkijk op het zwembad. Het is zeker geen 5-sterren kwaliteit maar wel luxe voor Maleisië heb ik het idee. Het zwembad was groot genoeg om wat baantjes te trekken

maar vergeleken met het zwembad in Singapore stelde het niet zoveel voor. Vanuit het hotel werden allerlei trips aangeboden. Deze werden georganiseerd door de gids die ook in het hotel verbleef. Zijn naam was Brian en de avond op de dag van aankomst hebben we de mogelijkheden met hem gesproken. De eerste trip was al snel gepland: de volgende ochtend naar semenggoh nationaal park om orang oetangs in het wild te zien. We hadden geluk met de tijd van het jaar aangezien het hoogseizoen voorbij was en dus de drukte voorbij was met de vele gasten, waardoor wij konden kiezen waar we naartoe wilde. Het regenseizoen begon er aan te komen dus van tijd tot tijd een flinke bui was te verwachten. De assistente van Brian, Tanty, ging ook met ons mee. Brian vertelde veel over de orang oetang familie in het park, hoe zij met elkaar omgingen en met mensen. wilde orang oetangs zijn alleen te zien op Borneo en Sumatra. Als je pech hebt zou je dus oog in oog kunnen staan met een bijna 200kg wegende orang oetang. Blijkbaar is zijn of haar neus het

meest gevoelige deel van de aap. Als je deze flink raakt maak je het meeste kans om te winnen, maar als ze echt kwaad willen maak je natuurlijk geen kans. Na een briefing van de ranger in het park over wat wel en wat niet te doen gingen we naar de voedplaats. Aangezien het park tientallen hectares groot is en er genoeg vers voedsel te vinden is komen de apen niet altijd naar de voedplaats. Het is dus afwachten en geluk hebben om de apen de zien. Deze ochtend kwamen ze niet opdagen maar bij terugkomst bij het hoofdgebouw kwamen ze toch tevoorschijn. De oudste orang oetang met een baby orang oetang welke wat bananen kwamen eten. Slingerend in de touwen espringend van boom naar boom was het mooi om te zien hoe flexibel ze zijn. Alles op het gemakkie natuurlijk. Nu hoorde ik vandaag dat er een baby orang oetang uit de boom was gevallen. Vanaf zon hoogte overleeft ook een aap dit meestal niet. Het lichaam werd door de andere apen naar de voedselplaats gebracht. Treurig

om te horen! In de middag heeft Brian ons naar de sportschool gebracht. Patric wilde aan zijn abs werken en ik vond het ook wel een goed idee om een beetje te fietsen en hard te lopen. Entree met 2,30 euro was niets maar je kreeg er dan ook geen luxe voor terug. Geen airco: 30 graden dus. Na 10 minuten al helemaal doorweekt. Uiteindelijk een uur volgehouden maar bij deze temperaturen heb je echt airco nodig bij cardio sporten. Volgende keer een sportschool met airco ! Savonds hebben we gegeten in de stad. Het restaurant, bla bla bla, het zelfs voor mij te grote porties! Nog nooit meegemaakt. Het smaakte nog goed ook. De munteenheid, Ringit, is in de afgelopen twee jaar tov de euro en veel andere valuta flink gezakt. Maleisië is voor ons dus wel heel goedkoop te noemen. 1 euro is ongeveer 4,5 Ringit. Je kan al een gerecht voor 5 Ringit krijgen. Een biertje kost bij een coffeeshop 3 Ringit en in een bar ongeveer 8.

De volgende dag zijn we naar het culturele dorp Sarawak. Sarawak is

de provincie in west Borneo. Hier zijn alle soorten culturen, stammen en leefomstandigheden samengebracht vanuit de hele provincie. Het is een soort openlucht museum waar je kunt zien hoe iedereen op traditionele wijze leefde. Hiervoor zijn alle verschillende soorten hutten en huizen in het dorp gebouwd. Bijna alles is van hout. Ze laten hier bijvoorbeeld zien hoe men vroeger wapens maakten, kookten op jacht gingen en muziek maakten! Ook hier waren we met Brian naartoe gegaan waar hij ons zeer vermakelijk heeft rondgeleid. Ik heb ook nog even met de blaaspijp geschoten en we hebben een poging gewaagd om een tol met een touw te laten spinnen. Dit laatste was bijna niet te doen. Na de rondleiding startte om 16:00 de culturele show in het theater. Hier kwam iedereen in tradititionele kleding op het podium dansen en er werd gebijvoorbeeld een act getoond waarbij iemand met zijn buik om een bamboestok rondzwaaide. Heel leuk om te zien. Aan het einde kon iedereen het podium op om een dansje te wagen. Echter, het waren alleen te

kleintjes die dit aandurfde.... Leuk om te zien dat zij die schaamte nog niet hebben. Savonds zijn we naar de monkee bar in het centrum gegaan. Deze bar wordt gerund door vrijwilligers die helpen met het in stand houden van de orang oetang gemeenschap. Gezellig gehad. Jammer dat er nog gerookt mag worden aangezien ik dit niet meer gewend ben vanuit Nederland. De volgende dag stond de Tour naar Bako nationaal park gepland. Vroeg om na een korte nacht maar tevergeefs aangezien het te hard regende. Brian belde met het park en zij vertelde dat de vindvlagen te sterk waren waardoor het kleine bootje ( de enige manier om bij het park te komen) om zou kunnen slaan. Nee, dan laat maar! Na wat eten had ik het voorstel om te gaan bowlen. Samen met Tanty zijn we gaan spelen. Patric bleek, ondanks dat hij zich nog steeds niet helemaal goed voelde, hier heel goed in te zijn. Goede techniek en een mooi aantal strikes. No chance for me! Maar het was gezellig. Savonds wederom naar de monkee bar gegaan

waar het Halloween feestje werd gevierd. Ik zal jullie details besparen, maar gezellig was het zeker ! Veel mensen hadden erg veel hun best gedaan om er zo eng mogelijk uit te zien. Tanty en een vriend van haar, Jimmie, die vanuit Kuala Lumpur was over komen vliegen waren er ook bij. Leuk om ook hem te ontmoeten. Hij ging de volgende dag ook met de Tour naar Bako National Park. We werden door Brian gedropt bij de locatie waar we met ons gids East per bootje verder gingen. Het regende nog dus mutsen op en zuur kijken op het open bootje. Golven van ongeveer een meter kwamen we tegen. Ik vond dit voor dat kleine bootje al behoorlijk gevaarlijk maar blijkbaar kwam het ook wel eens voor de deze 4x zo hoog waren. Ai, bijna niet voor te stellen maar dan stap ik liever in de auto met een aap achter het stuur :). Het was ongeveer 30 minuten varen en Bij aankomst zagen we al meteen wilde zwijnen op het strand lopen. Onze gids East nam ons mee naar een trail van ongeveer 2,5

kilometer. Dit lijkt kort maar als je ziet hoe je moet lopen dan is het, zeker in combinatie met de zeer hoge luchtvochtigheid, best afzien naar de alcohol van de dag daarvoor. Maar het was zeker de moeite waard. Al snel kwamen we de aap tegen waarvoor we onder andere kwamen: de proboscis aap (neusaap). Eerste wat ik zei toen ik onze gids zag was, maar hij lijkt verdacht veel op de neusaap. Brian lachte en zei dat wanneer we de echte aap niet zouden zien we toch tevreden konden zijn met het zien van East. De neusaap zat hoog in de boom te chillen. Oppassen waar je staat want voor je het weet komt er een straal van boven recht op je.... Onderweg mooie watervalletjes, rotspartijen, krabjes, vogels en de maffia aap gezien. Deze kan zeer agressief zijn. East jaagde de aapjes een beetje op door met een stok

op de grond te slaan. Hierdoor sprongen ze van tak naar tak en op het gebouw Zich onder hen bevond. Een flink kabaal maar wel mooi om te zien. Aangekomen bij het einde van de trail kwamen we op een prachtig verlaten strand en zouden we de zelfde weg terug lopen. Dit was zeker mogelijk maar door de korte nacht en de alcohol besloten we de boot te pakken die klaar lag. Volgens mij was dit niet helemaal toevallig. Terug naar het hoofdgebouw om hier vervolgens te wachten totdat het vloed werd aangezien de boten anders vast kwamen te zitten in de modder. Wachtend bij het hoofdgebouw zocht Patric weer een plekje om te slapen. De dag daarvoor was het op de bank bij de bowlingbaan, dit keer was het een houten bankje bij de receptie. De bootmannen waren zeer ervaren en we zagen op de terugweg waarom. Sommige stukken was het water nog niet hoog genoeg. Hierdoor pakte de motor voornamelijk modder. Soms zelfs zo erg dat de motor omhoog moest worden gelift om vervolgs achteruit te varen.

Ik ben trouwens ook nog gebeten door een klein krabje toen ik besloot om nog even in de zee te plassen aangezien we toch onze schoenen uit moesten doen en door het vieze water moesten lopen om in de boot te stappen. God straft meteen zei Patric :|. We zagen ook nog een maffia aap (officiële naam vergeten) die heel rustig op een groepje mensen af kwam. We waren net te laat met waarschuwen en de aap had al de zak chips te pakken die hij voor de neus van de mensen op ging peuzelen. Gelukkig was het deze keer een zak chips want er bleek eerder een handtas te zijn gestolen met een paar duizend euro. Dagenlang gezocht in het regenwoud maar nooit meer gevonden. Op de terugweg sprong er in onze boot ook nog een flinke (giftige beet) vis. Ik vroeg de bootman vriendelijk om hem terug het water in te gooien. Blijkbaar was deze heerlijk op de grill. Die avond zijn we naar foodspot gegaan. Hier kon je heerlijk vis eten voor een hele gunstige prijs. We zijn met zijn vijven aan tafel gegaan en

hebben ons helemaal vol gegeten met heerlijk vis, vlees en groenten. Zeebaars, gamba's, beef, kip, groenten, soep en drinken. De totale rekening met 5 man was 35 euro! Niet te geloven hoeveel waar je hier voor je geld krijgt. Echt een aanrader als je van vis houdt.

De laatste dag zijn we op aanraden van Brian nog naar de wonderdokter gegaan in de stad. Deze man blijkt volgens hem speciale krachten te bezitten die pijn kan laten verdwijnen. Hij gaf mooie voorbeelden van patiënten waarbij pijn verdween en waar hij juiste voorspellingen deed over hun toekomst. Hij keek, voelde en maakte enkele krachtige gebaren. Brian had last van zijn schouder en Patric van zijn maag. Beiden hadden na het korte bezoek hier minder last van zeiden ze. Ik ben nog niet overtuigd maar had dan ook nergens last van :) Grappig om te zien dat de dokter ook lekker achter zijn bureau een peukje opsteekt. Jammer om Kuching te verlaten.

Het waren een mooie 5 dagen, zeker samen met onze gidsen.