Laos: 4000 Islands en Pakse

Op naar Laos. Vliegen was behoorlijk prijzig dus dan maar weer met de bus, vanuit Siem Reap. De busreis was wederom een lange. Deze duurde ongeveer 12 uur, inclusief overstap op een andere bus en per boot naar het eiland. In Europa rijden wij deze afstand in ongeveer 4 uur. Hier is het wegennet toch een tikkeltje anders. Tot nu toe enkel positieve verhalen gehoord over Laos, wat sinds eind jaren 90 pas echt is opengesteld voor toeristen. Het toerisme is hier een stuk minder dan in Cambodja, zeker in vergelijking met de tempels van Angkor Wat. We startte vanuit Siem Reap in een Minibus. Ze

vertelden dat deze bedoeld was om ons naar de grote bus te brengen. Niet dus, ja pas na 7 uur waarvan de eerste 4 uur zeer oncomfortabel aangezien ik mijn benen niet kwijt kon en door de dikke man naast mij ook mijn armen geklemd zaten. De grote bus was echter niet veel beter aangezien deze tot over de grens reed en hier de wegen zeer slecht waren. Het waren zandwegen en het stof kwam letterlijk de bus in. De laag stof was op elke stoel te zien. Gelukkig had ik nog een stofkapje bij me want dit was niet gezond. In de bus werd ons visum geregeld na betaling van 42 dollar (misschien hadden we het zelf voor 40 kunnen regelen). Iedereen bleef lekker zitten en een uur later konden we de grens over met ons toeristenvisum voor Laos voor 30 dagen. Ik had gepland om een paar nachten op het relaxeiland Dondet te blijven. Het gebied heet 4000 Islands. Blijkbaar hebben ze elk eilandje geteld. Ook stukjes land van 10 m2 zijn hierbij meegeteld heb ik het idee. Wel prachtig om al die groene eilandjes in de

Mekongrivier te zien overigens. Bij aankomst bij het haventje was het inmiddels al donker en onze backpacks werden in het kleine smalle bootje geladen. Geen golven of sterke stroming waardoor lage smalle bootjes hier voldoende zijn om op en neer te varen. Naar boven kijkend zag je een prachtige sterrenhemel. Het enige hostel op het eiland lag een klein half uur lopen vanaf het haventje. Bij het uitstappen kwam ik Esther (Deurne) en Anastacia (Duitsland) tegen die ook wel interesse hadden om te kijken of hier een kamer vrij was. Na eerst wat te hebben gegeten zijn we gaan lopen. Tot nu toe ben ik overal waar ik kom gewend om mijn backpack in een tuktuk te gooien om vervolgens voor een paar euro naar mijn bestemming gebracht te worden. Hier lag het anders. Enkel smalle zandweggetjes op het eiland en slechts een paar tuktuks (die we niet zagen) welke uitzonderlijk hoge prijzen vroegen voor ons af te zetten. Half uur lopen met meer dan 20 kilo ga je toch wel voelen aan je rug. Gelukkig hadden ze nog 3 bedden vrij, verdeeld over twee slaapzalen. De naam

was het easy go hostel. behoorlijk toepasselijk voor het eiland aangezien daar echt alles op het gemakje leek te gaan. De eerste volle dag hebben we met z'n drieën een fiets gehuurd om het eiland te verkennen. Echt prachtige natuur en zichten over de brede rivier met al die eilandjes. Natuurlijk om de zoveel tijd pauze voor een fruitschake of wat eten. Op het eiland heerst ook een aangename mix van locals en toeristen. Iedereen groet elkaar en je medebackpackers kom je vaker tegen dan je denkt vanwege de beperkte omvang van hef eiland. We hadden gelezen dat een kayaktour een mooie activiteit zou zijn en deze kom je dan ook op iedere hoek van de straat voor ongeveer 20 euro boeken. Dit stond voor de volgende dag op ons programma. O ja het biermerk hier is Laobeer, komt in 640 ml flessen die ongeveer 1,5 euro kosten en niet goedkoper zijn in de supermarkt dan in de bar. Die barren sluiten ook onverwacht vroeg. Na 23:00 is het gedaan en misschien is ee nog een open tot 00:00. Daarna gaat de muziek echt uit. Geen dronken feestjes in Laos heb ik

het idee, tenzij je vroeg in de middag begint natuurlijk. Na het ontbijt was het om 09:00 starten in de kayak. Voor mij de eerste keer overigens. Ik zat met de twee dames in de kayak en na ongeveer 45 minuten kwamen we aan bij de eerste stop waarna we ongeveer 30 minuten moesten lopen naar de eerste waterval van die dag, en er zullen er in Laos veel volgen! weer terug in de kayak, op naar onze lunchplaats. Dit verliep echter anders dam gepland. Toen de stroming wat heftiger was en een man die in het water stond aangaf dat we een bocht moesten makem probeerden we dit zo snel mogelijk te doen en leunden we teveel een kant op. Plons. Kopje onder! De Kayak kantelde en ik greep meteen naar de "waterdichte" tas die we hadden gekregen. Die van mij was namelijk al zo erg versleten dat hij niet meer waterdicht was. Gelukkig viel de schade mee en was er nagenoeg geen water in de tas gekomen aangezien ik snel handelde. Een paar minuten laten gebeurde het weer! Hier was de stroming wat

sterker waardoor we miet meteen tot stilstand kwamen en het water deze keer dus wel in mijn tas was gekomen. Telefoon en camera nog net op tijd kunnen redden, de tas zelf en de rest was wel nat geworden! Esther verloor bij deze klungelige actie haar bril. De gids zij dat deze met deze stroming nooit meer terug te vinden zou zijn en we waagde het er dan ook niet op. Gij liet ons wel van kayak wisselen; nu kregen wij de instructeur en Anastacia in een andere kayak. Mijn camera en telefoon toch maar in de waterdichte tas van de gids gedaan voor het geval dat. Je kom nog wek staan in de rivier wat het wat minder gevaarlijk maakte. We waren gelukkig niet de enige die kopje onder gingen. De lunch zou een barbecue zijn. De gidsen hadden hiervoor alles zelf in de kayak meegenomen. Vuurtje gemaakt, spiesjes erop, wat brood, salade en watermeloen erbij en lekker eten met een prachtig uitzicht. Basic maar zeer aangenaam na die uren in de kayak. Savonds nog rustig de verjaardag van Esther gevierd in een bar en nadat we rond middernacht hier werden weggestuurd op het strand met een prachtige sterrenhemel.

De volgende dag was het tijd om verder naar het Noorden te trekken. Voor mij werd het Pakse waar we de eerste dag samen met twee Duitse meisjes en een Zwitsers meisje een Tour over het bouliven plateau hebben gedaan. We werden in een busje rondgereden. Een

ronde van ongeveer 230 kilometer met verschillende stops. De eerste stop was een theeplantage, vervolgens een waterval. Hierna een koffieplantage met een korte rondleiding en uitleg over de koffiebonen. Hierna gingen we langs een traditioneel dorpje waar een etnische gemeenschap woonde. Zij leefden zeer basic. Je zag de mensen aan de waterpijp. Verder smeedden ze gereedschap en verbouwde ze rijst. Onder een van de hutjes lag ook een doodskist. Blijkbaar was hier de gewoonte om voordat men overleed al een kist klaar te hebben. Onderweg een prachtig landschap met mooie bergen. De laatste waterval was er een waar je in kom zwemmen. De kleine watervalletjes kon je onder gaan staan maar de grote was te krachtig en de stroming die deze veroorzaakte zorgde er ook voor dat je niet echt dichtbij kon komen. Zeer verfrissend en leuk om te doen. De toer nam de hele dag in beslag en was zeker de moeite. De volgende dag was een relaxdag waar ik wat ben gaan winkelen, wederom een heerlijke massage heb gehad en savonds Anastacia bij het diner tegenkwam. Om Laos in een maand te zien was het weer tijd om de volgende dag naar het noorden te reizen met Thakek als volgende bestemming.