Sapa en Hanoi

De tweede plaats in Vietnam waar ik een stop maakte was Sapa. Ongeveer 8 uur vanuit Dien Bien Phu met een minibus door bergachtig landschap. Sapa ligt ook in de bergen en het kan er zelfs sneeuwen. Het weer was opzich goed toen ik er was. Wel fris met 15 graden en snachts rond de 5 had ik het idee. Je zag backpackers met korte broeken die er niet op voorbereid waren. Ze verkochten hier dan ook erg veel (nep) Jassen van vooral het merk the north face. Opzich zagen ze er goed uit maar voor 15 euro geloof ik niet dat de kwaliteit echt denderend is. Wel apart. Als je in Nederland Schoenen of een jas koopt staat er in: made in Vietnam. Als je vervolgens in Vietnam komt zie je dus alleen maar namaak spullen. Onderweg

overigens prachtige valleien en berg. Heel mooi groen en erg gelaagd. Ik snap dus wel waarom het zo toeristisch is. Voor mij overigens wat te toeristisch. Het landschap om het dorpje heen is prachtig. Er zijn veel locale etnische dorpjes die naar Sapa komen om samen met de toeristen een wandeling door hun gebied te maken. Opzich een goed idee maar het is wel erg ver doorgetrokken. Ze praten Engels, willen alleen maar verkopen en geld verdienen en het zijn er werkelijk honderden. Ze dragen dan wel authentieke kleding maar verder is het authentieke er wel een beetje van af. Aangezien ik in Laos ook al twee trekkingtochten heb gedaan had ik er hier niet zon trek in. Maar het moet absoluut prachtig zijn om dit hier te doen. In de bus had ik twee Koreaanse dames ontmoet die ik de volgende dag bij het ontbijt weer zag. Vervolgens zijn we een dagje samen naar een dorpje in het dal gelopen. Vanwege het tempo zijn we zeker 4 uur onderweg geweest. Ook hier waren de uitzichten de moeite waard. ze waren beiden

schrijver en maakten samen een reisdagboek. De een schreef vaak in haar notebook en de ander maakte constant foto's. Ze maakte overigens wel erg veel fotos. Ze vond zelf dat maar een paar procent bruikbaar was. Na een zware wandeltocht voor een van de dames was het tijd voor Lunch. Het eten in Vietnam is overigens voor mij het beste tot nu toe. Gezond, goede smaak en veel verse ingrediënten. Niet te pittig. misschien gaan Thailand het nog overtreffen, wie weet. Het hostel was overigens druk bezet en de eerste avond ben ik met drie kamergenoten wat gaan eten en drinken. Na de wandeling de volgende dag zijn we gaan lunchen, relaxen in het zonnetje en vervolgens gaan dineren. In Vietnam heb je voor minder dan 2 euro al een hoofdgerecht! De volgende dag lekker rustig aan gedaan. Sochtends wat gaan hardlopen maar dit ging niet helemaal goed. Vanwege de koude lucht in de ochtend kreeg ik last van mijn longen en moest ik al snel stoppen. Hierna in een restaurantje gegeten en wat gelezen en video's bekeken. Sapa is mooi maar voor mij wat te toeristisch en vanwege mijn eerdere trektochten niet echt mijn ding op dat moment.

De hoofdstad van Vietnam, Hanoi, was de volgende bestemming. Er was de afgelopen jaren een nieuwe snelweg van Hanoi naar Sapa aangelegd. In plaats van 10 uur nu nog maar 6 uur over een vlakke comfortabele weg. Ik ging met een bus waar je je stoelen plat kon leggen en je benen kon strekken. Althans, bijna alle anderen. Voor mij geen ruimte daarvoor waardoor ik een plaats kreeg waar ik dit wel kon doen. Je zou het de toeristensnelweg kunnen noemen aangezien niemand voor werk naar Sapa gaat en Hanoi voor de inwoners van Sapa ook niet interessant is. Blijkbaar is het het waard om enkel voor het toerisme een nieuwe snelweg te maken. En Hanoi was echt overdonderend. Wat een grote stad, wat een bedrijvigheid, wat een mensen, indrukken, verkeer, gebouwen, grootte, cultuur, etc. eenmaal aangekomen in "the old quarter", het oude stadscentrum waar mijn hostel was, was het een chaos. Hier golden geen verkeersregels. Wie het eerst komt wie het eerst maalt. Scooter links, rechts, toeter, fietser, wandelaar. En dan maar veilig over zien te

steken elke keer. Het blijkt overigens verrassend goed te gaan en je went er snel aan. Maar elke keer wanneer ik mijn kamer uitliep was ik verrast van de bedrijvigheid en drukte om me heen. Zo veel mensen op een klein stukje grond! Met buitenwijken telt Hanoi dan ook 6,5 miljoen mensen. Dat is bijna net zoveel als Laos, wat ik hiervoor bezocht. Een flinke overgang dus. En waarom ga je naar Hanoi ? Om die drukte te ervaren, goed te eten, museu te bezoeken, maar vooral om de cultuur te beleven. Straatverkopers, scootertaxis, fietstaxi's, streetfood: alles zwermt om je heen. En alles gebeurt op straat. Iedere straat heeft vanuit vroeger een eigen ambacht en dit zie je nog steeds. Een straat waar bijvoorbeeld plaatwerk wordt gemaakt en een andere waar enkel kleding wordt verkocht. Eten is ook op straat en je kunt gerechten krijgen als noodlesoep, zoete soep, baguette, noodles met beef, etc. vaak is het hoofdingredient toch noodle of rijst. De vrouw die bananen verkocht duwde mij dat ding overigens in mijn handen en verwachtte vervolgens dat ik geld gaf

voor de foto die ze maakte of dat ik bananen kocht. Je voelt je een beetje schuldig en volgens mij lukt het haar vaak om hier geld mee te verdienen. Ik bedankte voor de foto en zei netjes gedag! Overigens kreeg ik hier wat last van Heimwee. Ik merkte dat ik minder foto's maakte en van alles wat minder genoot. Ik kwam eerste eerste dag een studente tegen, hang (20) waar ik vervolgens tijdens de 4 dagen dat ik er was elke dag mee afgesproken heb. Ik had ook het gevoel dat steeds nieuwe backpackers ontmoeten op een gegeven moment wat teveel van het goede was. Je gaat samen toeristische dingen doen en vervolgens eten en drinken. Zeker in Laos heb ik gemerkt dat het met Locals net zo leuk kan zijn. Hang liet me op haar scooter wat plekken zien in de stad zoals haar universiteit en de omgeving en we zijn samen ook naar twee museu gegaan. Toen ik een middag wat ben gaan lopen en relaxen kwam ik ook nog twee andere locals tegen waar ik die avond lekker goedkoop biertjes mee ben gaan drinken op

straat. Voor 5000 dong (20 cent!) dronk je daar een biertje. De krukjes, zoals in de meeste "restaurants" overigens, lijken op die van de peuterspeelzaal. 20 centimeter hoog. Na een half uurtje krijg ik er al last van maar het hoort bij de sfeer! Goedkoop bier, simpele voorzieningen. En dan gezellig praten over je land en cultuur terwijl je de vele mensen die langskomen op straat bekijkt. Hanoi was dus de stad waar ik enkels met de locals ben omgegaan. Leuk! De heimwee heeft ongeveer 3 dagen geduurd. Nu is alles weer prima. De derde dag had ik een Tour geboekt met een student. Het mooie concept was dat de gids gratis was met als voorwaarde dat jij de entree en het eten/drinken voor hem of haar betaalde. Erg leuk! Ik had samen met het Vietnamese meisje afgesproken in het gevangenis museum, Hao Lo prison, gebouwd door de Fransen rond 1900 om politieke gevangenen op te sluiten. Later werd hij gebruikt voor Amerikaanse gevangenen tijdens de Vietnam oorlog. Het werd al snel duidelijk hoe slecht de omstandigheden waren voor de Vietnamese gevangenen. Ze

sliepen vastgeketend op de grond en mochten eens per weg een paar minuten naar buiten. Mijn gids had hier over gestudeerd en kon me duidelijk in het Engels uitleggen wat er zich afspeelde in die tijd. Na de rondleiding zijn we gaan lunchen en we aten een traditioneel noodle gerecht met zoete saus en wat deegwaren. Vervolgens bezochten we een traditioneel handelshuis in Vietnamese stijl waar de rijke handelaren van het centrale deel van Hanoi woonden. Het had een mooi interieur en goederen die uitgestald werden. Vervolgens was het tijd voor egg Coffee. In de tijd dat er geen melk was besloten ze om een geklopte, warme eidooiermet wat suiker bij de koffie te doen. Deze vondst bestaat nog steeds en is in het traditionele koffietentje uit de jaren 50 nog steeds uitermate populair. En het smaakte heel erg goed! Zelfs nog samen beer with egg geprobeerd, lekker veel calorieën. Klinkt niet heel smakelijk maar ook dit was goed te drinken. Ik ben overigens met hang ook naar het etnologische museum geweest. In Vietnam zijn er namelijk 54 verschillende etnologische groepen. In dit museum wordt hier een duidelijk beeld van geschetst en het laat ook hun leefgewoonten zijn. Hang was zo verlegen dat ze niet met me op de foto wilde, helaas ! Ze was verder qua omgang niet zo heel erg verlegen maar die foto's had ze niet zon trek in. We zijn samen ook een aantal keer gaan lunchen en dineren. Savonds naar een stopping Mall gegaan en de scooter

dien je hier te parkeren in de garage. Wij hebben een parkeergarage voor auto's, hier hebben ze dat voor scooters. Tijdens een lunch (alleen) de laatste dag zag ik tientallen mensen met hetzelfde ijsje voorbij lopen. Ik was nieuwsgierig en later bleek dat om de hoek in een soort van garage het rijen dik stond om dit ijsje te proberen. Je kon ook maar een smaak bestellen: vanille. Voor ongeveer 60 cent per bolletje had ik twee bolletjes gekocht om het te proberen. Erg goed! Ijsmaker sinds 1954 in Hanoi en nog steeds populair. Die grote lange menukaarten in de meeste restaurants zijn niet verstandig. Concentreer je op een goed gerecht/artikel/ding is mijn advies. Op de weg terug lopend naar mijn hostel langs een pleintje gekomen met live muziek. Ook waren hier werkelijk tientallen trouwparen aanwezig voor foto's. Het is ook niet gek als je denkt dat met 6,5 miljoen mensen er elke dag misschien wel honderden trouwen om vervolgens een goede locatie op te zoeken in de stad. Wel apart om te zien. De laatste dag kwam ik toen ik uit de bus stapte nog een kat tegen die op straat werd gebarbecued. Heel naar om te zien. Die bus deed overigens rijdend de deur open en verwachtte dat je op dat moment ook snel uitstapte. Hanoi gaf mij wederom heel veel nieuwe indrukken. Wat mij betreft een zeer interessante stad om te bezoeken. Ik nam in de avond de slaaptrein richting Hanoi. Lekker opgevouwen maar toch nog kunnen slapen tijdens de 14uur durende rit. nog gepraat met een Duitser die zijn vroegere backpackavonturen wilde herbeleven.