Dag 9: Verliefd geworden

Na een goede nacht slapen (ideaal zo’n toilet in je huisje) waren we redelijk vroeg wakker. Lekker ontbeten met een bakje vruchten yoghurt en een bakje koffie en thee en toen de auto ingeruimd en schoongemaakt. Het was een heerlijk huisje waar we zaten. Om negen uur gingen we weer op pad. Als route punt heb ik Åndalsnes in de navigatie ingevoerd. Dat ligt aan de west kust en is voor ons het begin van de afdaling naar het zuiden. We hebben voor deze plaats gekozen omdat de plaatsen hoger in Noorwegen wat toeristischer zijn, en we van hier uit prima door kunnen steken naar Ålesund. Er staat 300 kilometer op het programma en TomTom zegt dat dat vijf en een half uur duurt. Hij zal wel weer gelijk hebben, dat heeft ie de hele vakantie al namelijk. We moesten even een stukje terug richting Røros om daar de weg naar het westen te pakken. Eerst naar het zuiden langs Tynset (een echte industrie stad) en vandaar richting de kust. De ochtend was droog, wel zwaar bewolkt en het landschap was als de dag ervoor, mooi met slingerende weggetjes en veel

meren. We reden de hele ochtend onder bergen langs waar nog sneeuw op lag. Dat is hier niet normaal in deze tijd van het jaar. Er staan ook nog geen koeien in de wei door het slechte weer, dat is dan wel weer jammer. Een lekker zonnetje, raampje open en een weide vol met koeien is natuurlijk nog sprookjesachtiger. Maar zelfs met dit weer zijn we beide verliefd geworden op Noorwegen. Wat is het hier mooi. Het landschap veranderde langzaam in een ruwer en rotsiger omgeving en we hebben een hele tijd langs een riviertje gereden waar rotsblokken in liggen en waar het water regelmatig een flinke smak naar benden maakt. Een paar keer konden we stoppen op uitkijkplaatsen langs de rivier waar dan net een stroomversnelling of een waterval zat. Helaas was het ondertussen wel flink gaan regenen, dus of de foto’s wat geworden zijn is even afwachten. We hebben er in elk geval genoeg gemaakt. Er was een plek bij waar diverse uitkijkpunten waren gecreëerd en waar je op een bruggetje boven een

kolkende watermassa stond. Zeer indrukwekkend, Oostenrijk is er niets bij! In Oostenrijk is elke vierkante meter gecultiveerd, hier in Noorwegen is alles woest zoals het was en dat is geweldig mooi om te zien. Bij het plaatsje Dombas zag ik naast een parkeerplaatsje langs de weg een aantal leuk uitziende huisjes staan. Ook een bord met “kafe” trok mijn aandacht. Het was rond twaalf uur en een bakkie koffie en een broodje ging er wel in. Terwijl we het terrein opreden zagen we een grote touringcar staan en daaromheen krioelde het van de Deense toeristen. Er stond midden op een groot beeld van een of andere trol waar alle Denen natuurlijk mee op de foto wilden. Naast een restaurantje en een souvenirwinkeltje was er ook een art-galerie. Eerst maar even de trol op de foto gezet en daarna het souvenirwinkeltje in. Ik ben gek op dat soort winkeltjes in het buitenland. Lekker toeristje spelen. Het winkeltje stond vol met trollen in alle soorten en maten. Een beeldje sprak ons beide aan, een eland met vier trollen eromheen. Die hebben we onszelf maar cadeau

gedaan. We geven veel minder geld uit dan verwacht, dus dan maar een trol mee naar huis. Na dit winkeltje zijn we het restaurantje in geweest en hebben wat gedronken en een lekkere koek erbij genomen. Dat was de lunch. Het restaurantje was ook leuk ingericht met beeldjes en dergelijke. Na even lekker gezeten te hebben toch nog even een blik geworpen in de art-galerie. Het was een oud huis dat in 1960 vanuit een ander deel van Noorwegen was verplaatst naar hier. De vrouw van wie het huis ooit was weefde kleden, en die hingen beneden ten toon gesteld. Ik verveelde me al snel ... Boven was nog een expositie van tekeningen van de dochter van de oorspronkelijke eigenaresse en eigenlijk puur uit verveling liep ik even de trap op. De tekeningen die boven hingen waren adembenemend mooi. Vooral de tekeningen van de dieren waren zeldzaam mooi. Ze heeft de eigenschap dieren half te tekenen, en dat geeft een hele mooie kunstzinnige draai aan het werk. Maar ook tekeningen van honden, van achter gezien, andere huisdieren en veel wilde dieren. Je kon er reproducties op poster formaat kopen en ik heb een tekening meegenomen. Geen idee waar op te hangen, maar ik wilde er gewoon een hebben. We hebben een hele tijd met de dochter en haar man staan praten over Noorwegen, Nederland, het reizen en het weer ... Hoe kan het ook anders. Erg leuke mensen die ook aangaven dat ons plan voor de komende dagen zeer de moeite waard was.

Ons plan is om vanaf Åndalsnes de "trollveggen" te pakken naar het zuiden en dan door te steken naar Ålesund. De trollenweg is één van de meest bezochte toeristische plekjes in Noorwegen. Het is een weg dwars door de bergen en moet spectaculaire uitzichten hebben. Deze weg begint een paar kilometer voor Åndalsnes en toen we deze plaats naderde zijn we op de bordjes die aangeven dat er hutten te huur zijn gaan letten. De eerste gelegenheid die zich voordeed was bij een boeren erf. Daar staan vijf hutten en is een veldje voor Campers en caravans. We waren die dag duidelijk de eerste want alle hutten waren nog beschikbaar. Enige probleem was dat we er alleen contant konden betalen en we geen kroon op zak hadden. Dus eerst door gereden naar de stad om te pinnen. De boer had aangegeven dat hij de hut tot vijf uur voor ons vasthield, daarna niet meer. Het was half vier op dat moment, Åndalsnes was twintig kilometer verderop, dus dat moet lukken. In de stad meteen even de supermarkt in voor wat te eten ‘s avonds. Er lagen warme gegrilde kippen in een vitrine dus de keus was snel gemaakt. Ieder een half meloentje erbij en weer op weg naar de boer. Onderweg de tank weer volgegooid, we gaan nu het wat minder toegankelijke gebied in, en dat wil ik niet met een half lege tank. Toen we om half vijf weer het erf van de boer opreden keek hij ons zeer verbaasd aan. Hij gaf aan dat er vaak mensen waren die zeiden even te gaan pinnen en vervolgens nooit meer op kwamen dagen. Nu

snappen we de termijn van voor vijf uur terug zijn ook. Als je van deze boer naar de stad rijdt kom je nog twee campings tegen. Daar kan je vast wel pinnen en is een winkeltje en alle andere gemakken van een camping. Wij hebben echter de instelling dat, als we zeggen dat we terug komen, we ook terug komen. De hut naast die van ons was ondertussen ook bezet door twee Duitse motorrijders. Hut nummer 1 was nog gereserveerd voor ons! We hebben de 400 kronen betaald en mochten erin. Als eerste maar meteen tafel gedekt, de kip was nu immers nog warm. Het was nog wel vroeg maar ach, thuis eten we ook meestal tussen vijf en half zes, en als je niet echt luncht lust ik tegen vijven best een kippetje. Gedurende de avond lopen de andere hutjes ook vol. Er zijn duidelijk meer mensen die, zoals wij, niet boeken en gewoon bij de eerste hutten verhuur beginnen te kijken of er plaats is. Je komt gedurende de dag met zeer grote regelmaat campings en boerderijen tegen waar hutten te huur zijn. Dat is hier in Noorwegen echt geen probleem. Het hutje is klein,

maar gezellig. Er staat een koelkast en een kookplaatje. Verder is er een toilethuis en een douche huis. Van alle gemakken voorzien dus!
We hebben even gezellig een uurtje met onze Duitse buren staan kletsen. Die zijn met de motor een zelfde soort reis aan het maken als wij. Via Zweden omhoog en via Noorwegen weer naar beneden. Ook die gaan morgen de trollenweg over. Het is een populair gebeuren, we horen dat de campings verderop de weg allemaal al vol zijn en ook de hutjes bij deze boer zijn vol. Als je zo een uurtje buitenstaat, in de miezerende regen, komen de om ons heen liggen rotswanden die honderden meters omhoog uit het landschap omhoog steken zeer imposant over. De sneeuw op de toppen rijkt tot bijna onze hoogte en overal langs de rotsen lopen stromen water naar beneden. Zoals de beheerder al zei, er zijn douches want water is gratis hier. Volgens mij pompen ze het direct uit de meren op. Noorwegen is een rijk land, niet alleen qua natuur, ook qua geld. Dat merk je aan van alles terug; de wegen zijn perfect onderhouden, de bruggetjes zijn meer dan alleen een plank of plaat beton over een stroompje, alles is mooi gemaakt en aan alles is zorg en aandacht besteed. Er wonen in dit land ongeveer 6 miljoen mensen, er is dus genoeg ruimte voor de natuur. De buurvrouw vertelde dat alleen Hamburg , waar ze vandaan komen, al 2 miljoen inwoners heeft! ’S avonds hebben we nog even een spelletje reis-monopoly gespeeld, lekker met een beker hete choco met een

flinke scheut whisky erin. Om tien uur viel ik om en heb geslapen als een roos. Dit was absoluut de hut met de lekkerste matrassen! Noren houden van harde bedden, houten planken als lattenbodem en een dun matrasje erop, je voelt je heupen na verloop van tijd redelijk gevoelig worden.