Dag 3: De grote bruggen

Hoeveel regen kan er vallen in een nacht ... Heel wat, dat kan ik je verzekeren! Het heeft helaas de hele nacht doorgeregend en er stond een flinke wind. De temperatuur daalde tot 10 graden, maar daar hadden we in onze nieuwe warme slaapzakken geen last van. Vala heeft elk buitje en elke rukwind gehoord, ik niet. Ik heb geslapen als een roosje, alleen wel vroeg wakker, maar dat heb ik eigenlijk altijd in een tentje. Om een uur of zeven riep mijn blaas dat ik maar es op moest gaan staan. Daarna ben ik maar in de auto gaan zitten lezen. Vala kwam er een uurtje later uit en samen zijn we gaan ontbijten. De koffie was vandaag beter en ik heb zelf pannenkoekjes gebakken bij het ontbijtbuffet. Buienradar gaf aan dat het vanaf een uur of negen verder droog zou blijven dus we deden rustig aan bij het ontbijt. Als het droog werd konden we de tent nog even in de wind laten staan zodat ie een beetje droog kon wapperen. Maar helaas ... Het werd half tien en daarna tien uur en de regen kwam nog steeds met bakken uit de lucht. Ik heb als eerste de binnentent er maar uitgehaald, zodat we die redelijk droog op konden bergen en daarna de buitentent in een plastic vuilnis zak gedaan zodat niet alles in de auto nat zou worden. Normaal laat ik de binnentent altijd gewoon in de buitentent vast zitten en prop alles tegelijk in de tas, maar dat is voor nu niet handig omdat je niet weet wanneer je hem weer uit kan hangen.
Ik denk dat we om een uur of half elf wegreden van de camping, via de E20, met even een supermarktstop in Odensa, op naar de grote bruggen! Een van de redenen dat ik langs deze kant richting Zweden wilde en niet, zoals de meeste Scandinavië gangers, met de Ferry, zijn de grote bruggen. Als je van het vaste land van Denemarken richting Kopenhagen rijdt moet je een groot stuk open water over en daarna van Kopenhagen naar Malmö weer. Over beide stukken water zijn gigantische bruggen gebouwd. De eerste die we tegenkwamen was de “Storebaelt” (grote beltbrug) die je van Nyborg naar Halsskov brengt. Deze brug is 18 kilometer lang en 65 meter boven waterniveau. Het was een imponerende ervaring om eerst op dat gigantische bouwwerk af te rijden en er dan ook overheen te gaan. Onder je buldert het open water tegen de pijlers en voor je rijzen de betonnen dragers die het wegdek dragen boven je uit.
De tweede brug is de “Øresund bridge”. Deze verbind Denemarken (Kopenhagen) met Zweden (Malmö). Deze oversteek bestaat uit drie delen. Eerst kregen we de tunnel. Dat is een stuk van 3,5 kilometer onder het water door. Daarna volgt een stuk van 4 kilometer over een kunstmatig aangelegd eiland, en vervolgens de enorme brug van 7,7 kilometer. Deze brug steekt een kleine 60 meter boven het water uit! Grote cruise schepen kunnen er zonder probleem onderdoor varen. Onder het wegdek van deze brug loopt het spoor waar de treinen over

rijden.
Ik had een paar jaar geleden op televisie een documentaire over de bouw van deze laatste brug gezien, en dat had zo een indruk op me gemaakt dat ik me had voorgenomen om die brug een keer te rijden. Vandaag was de dag! Helaas was het weer erg slecht, veel regen en minimaal 50 tinten grijs in zowel de lucht boven ons als het water onder ons. Maar we hebben hem gedaan en het was zeer zeker de moeite waard! En ach, je moet toch dat verdomde water over ....
Om een uur of half vier reden we Malmö in. Of het nou door het sippe weer kwam, of gewoon omdat het een stad is weet ik niet, maar we werden er niet vrolijk van. Het hotel staat in het centrum van de stad, dus je rijdt echt even de stad door voor je er bent, maar we hadden alle twee zoiets van “nee, hier hoeven we niet een hele dag rond te lopen”. Een stad bezoeken kan leuk zijn, maar dan moet je er langer zijn en je van te voren inlezen op wat er allemaal te zien is. Zomaar een stad willen bezoeken zonder voorbereiding heeft niet veel nut.

We kwamen hierdoor meteen tot de conclusie dat we Stockholm ook niet hoeven op te zoeken, ook die stad hebben we niet voorbereid. Daarnaast missen we na een half uur de vrije natuur al. We hebben een “vrije trekkers vakantie” en daar past zo’n stad eigenlijk helemaal niet in. Het hotel waarin we slapen is nog sipper dan het weer. Het is een grote grijze fabriek, we hebben een kamer op de vierde verdieping zonder raam en dus zonder enig uitzicht. Het restaurantje, of wat er voor door moet gaan, het is niet meer dan een stuk of tien gedekte tafels in een hoekje van de lobby, elke keer als de buitendeur opengaat komt er een golf koude wind naar binnen en de barvrouw doet ook dienst als serveerster. Deze, overigens erg vriendelijke dame, loopt haar benen uit haar lijf om er voor de gasten toch nog wat van te maken. We houden het bij een kopje thee en koffie want de menu kaart heeft al net zo weinig te bieden als de rest van het hotel. We zoeken een tafeltje op in de lobby en doen een paar spelletjes rummikub. Op weg terug naar de kamer maar even langs

de auto voor wat eten, een appeltje en een mueslireep met als toetje een zakje wokkels is vandaag mijn avondeten. Vala heeft een soortgelijke maaltijd, maar met een krentenbol in plaats van de appel.
Redelijk vroeg naar bed dan maar, de laatste twee nachtjes waren niet zo super dus wie weet nu in een echt bed ... Het eerste probleem deed zich al snel aan. Het was een kamer zonder raam, dus zodra je het licht uit doet is het ook werkelijk helemaal pikkedonker in de kamer. Voor iemand die de laatste 28 jaar met een straatlantaarn voor het slaapkamerraam heeft geslapen is dat doodeng! Ik kan niet slapen als het helemaal donker is, dus in de hal het licht maar aan gelaten. Dat was dan wel een beetje aan de felle kant, maar beter dat dan niets. We vielen snel in slaap tot een uur of twee. Ik werd wakker met jeukende oren en een dikke opgezette keel ... Allergie! Waarschijnlijk iets van dons in de dekbedden of wol in onderlakens, ik heb een half uur zitten niezen en krabben. Gelukkig werken de anti-histamine pilletjes altijd redelijk snel, al krijg je daar wel weer vreselijk droge slijmvliezen van, dus wordt je weer wakker van de dorst. Maar goed, al met al toch redelijk geslapen, maar ook niet rouwig dat we alweer snel weggingen uit Malmö.