Kerst in 30 °C

Secret Beach bleek dus niet zo 'secret' meer.. wij waren zo ongeveer de enige die de 15 (!) km naar het strand per fiets aflegden. De rest deed dat - uiteraard - per golfcar. In kolonne naar het geheime strand, dat is toerisme anno 2015 denk ik. En als die optocht nog niet genoeg verklapte waar dat 'secret' strand nou precies lag, dan deed een groot billboard met 'Secret beach THIS way < ---- ' dat wel. De weg er naar toe was laaaaang, en hobbelig, en droog en HEET. Pfff in de burning sun 15 km afleggen is gewoon topsport joh. Zweten als een gek, lekkah! Het werd nog leuker toen Anouks ketting eraf vloog, en toen nog een keer. Niet dat je bang hoeft te zijn dat je die 15 km terug moet lopen, want zowat elk golfkarretje dat langs kwam vroeg wel 'youuaaalright?'. Dat is dan wel weer aardig van die Amerikanen.

We verwachtten dan ook dat het strandje helemaal vol zou zitten met bierdrinkende Amerikanen, maar eenmaal aangekomen viel dat eigenlijk best mee. Ik denk dat er zo'n zeven golfkarretjes stonden en er rond de 30 mensen aan het chillen waren. Niet echt secret te noemen, maar nog wel te doen. We waren natuurlijk weer lekker voorbereid, want we hadden geen eten of drinken meegenomen. Gelukkig was er een streetfoodwagentje die nog maar één enkel ding aanbood, namelijk 'cevice conch'. Nou zegt dat mij echt helemaal niets, maar dat zal wel aan mijn gebrek aan voedselkennis liggen. Maargoed, dat is dus een soort vis achtig gerechtje in een redelijk pittig sausje. Oftewel; het burnde onze bek uit. Man man man, zit je daar op een secret beach te snotteren en

te kreunen en steunen omdat je mond in de fik staat. Anouk houdt normaal niet van cola, maar toen even wel. Na enigszins te zijn afgekoeld liepen we van de drukte weg en vonden we een eigen steigertje. Strand was er niet echt, maar wel enorm helder en schoon water, zonder dat zeegras wat overal op dit eiland is. Eeeeeindelijk rustig zwemmen in de turquoise zee, dat hadden we even nodig. Jaja we hebben het zo zwaar joh! Na een uurtje flink bakken begonnen we aan de terugweg, die we nog even onderbroken hebben om een koud pilske (jao jao, Mestreech kin treuts op miech zijn!) te drinken. Dat fietsende koppel uit Volendam zei al; de bieries smaken zoveel lekkerder na een lange dag inspannen en zwoegen. Nou, ik kan ze geen ongelijk geven, hij smaakte erg goed. Ondertussen prikte de kroegpapegaai met z'n klauwen op mn roodverbrande schouder. Na al die honden en katten in de jungle zou je bijna zeggen dat ik dieren leuk ga vinden.

Die avond (kerstavond) dachten wij even romantisch met z'n tweeen uiteten te gaan, maar daar dacht ons huisgenootje (die ook AirBnb had geboekt) anders over, want ze vroeg of ze mocht joinen. Nou kijk, nu zijn Anouk en ik gewoon niet zo goed in keihard nee zeggen. En ergens is het ook wel weer sneu, want anders zou ze kerstavond alleen doorbrengen. Maarja, daar kiest ze zelf ook wel weer voor door hier alleen op vakantie te gaan. Ze is overigens lerares Engels op een middelbare school, maar wist niet wat 'Dutch' betekent.. hmm, juist. Maar whatever, zij dus met ons mee. Prima meid hoor, maar stereotype Amerikaans. Dus: ongegeneerd smakken tijdens eten, zeiken over barretjes die geen creditcard accepteren, en midden in een gesprek d'r telefoon pakken en niet meer luisteren. Ook hoe ze nog amper op een stoel zit en dan de ober al vraagt om de wifi code, een beetje genant.. Toen ze na drie bier ook nog eens aangeschoten werd en karaoke ging zingen, keken wij elkaar al aan van, pff, dat wordt een lange avond. Dat karaoke is trouwens mega groot hier, in de meeste barretjes hebben ze wel karaoke night. Da's alleen voor mij bestemd als ik écht (te) veel bier op heb. Gelukkig konden we toch nog even ons romantische momentje meepakken toen zij eerder naar huis ging. Met een biertje op een steiger naar al het drukke kerstgebeuren en alle verlichting kijken, warme wind in de rug, geluiden van de golven; heerlijk. Beetje het Barcelona gevoel.

De dag (of twee dagen, geen idee, elke dag is weekend) daarna zijn we wezen snorkelen. Kost een hoop geld voor ons, maar een aantal dingen willen we gewoon sowieso doen en snorkelen bij de eilanden van Belize is daar een van. We hadden al van anderen gehoord dat dat zeker de moeite waard is en dat snorkelen een goed (en goedkoper) alternatief is voor duiken, want je ziet toch een beetje hetzelfde. Nou en of het de moeite waard was! Het was echt gaaf, we hadden nooit verwacht zoveel te zien. Met vier andere toeristen (waarvan twee Canadezen, jaja, ze bestaan: niet-Amerikanen) en een gids vaarden we zo'n kwartiertje van de kust af naar Hol Chan en Shark Ray Alley, de twee bekende riffen. Dat is zo bizar he. Voor ons dan, voor diegenen die al keer hebben gesnorkeld of gedoken is het misschien allemaal normaal. Maar, op een paar kilometer van de kust heb je dus een gebied dat maar zo'n 2 a 3 meter diep is. Hoe dan?! Helaas hadden we geen onderwatercamera (wordt de volgende investering - of we jatten die van Anouks vader), maar wauw wat is dat bijzonder he onderwater. We zwommen meteen al tussen een paar reuzeschildpadden van ongeveer één meter groot, die beesten bewegen zo vredig he. Lijken helemaal geen last te hebben van al die toeristen die langs hen snorkelen. Even later zagen we kleine (metertje) haaien, joekels van pijlstaartroggen, grote (2 m) alen, mega veel vissen, groot en klein met fantastische kleuren. En die koraalriffen, wauw. Net een aquarium. Op sommige plekken werd het wat dieper en dan zag je supergrote koralen. Als je googled (om het makkelijk te maken: http://bit.ly/1ZxuGqb) op Hol Chan dan zie je precies wat wij ook zagen. Na ruim een uurtje te hebben gesnorkeld waren Anouk en ik het eigenlijk allebei wel zat, want het is best vermoeiend! Af en toe komt er toch zo'n golf in je snorkel, want de wind was best sterk en dus de golven hoog. Eenmaal in de boot kwamen we weer een beetje bij, maar toen gingen we dus door naar het volgende rif, Shark Ray Alley. Ik zei nog tegen Nouk, joh, ik hoef niet meer zo nodig het water in hoor, maar toen ik zag dat je tussen drie meter grote haaien kon zwemmen moésten we wel het water in. Wauwwww dat was een aparte ervaring joh. Weliswaar zijn het ongevaarlijke haaien (ze kunnen alleen maar zuigen haha), uhm 'nurse sharks' heten ze (http://bit.ly/1OUmGrU). Maar gewoon het feit dat je tussen zulke grote haaien zwemt, ongelooflijk. Ze zien er ook best creepy uit als je ineens zo'n grote schaduw dichterbij ziet komen, een beetje zoals Jaws. Dat Jaws geluidje past hier wel bij. Vanuit de boot heb ik nog snel een fotootje kunnen maken. Die beesten zijn natuurlijk wel gewend aan mensen, want die weten gewoon: elke dag komen er boten met eten, dus die zitten daar elke dag. Onze gids pakte een van die haaien beet en draaiden hem op z'n buik zodat we hem konden aaien, dat is apart joh. De huid voelt een beetje aan zoals schuurpapier. Al met al was het het geld zeker waard, een gave ervaring.

Gisteren zijn we naar het andere kant van het schiereiland gefietst, de zuidkant. Wederom een lange, hobbelige, bloedhete rit. Wel veel meer rust, aangezien hier geen resorts zitten. Helaas niet echt plekken waar je lekker kan zwemmen, dat valt tot nu toe best een beetje tegen. Je moet per se gebruik maken van een lange steiger, en zelfs dan zwem je nog in het 'seagrass'. Onze Airbnb host had nog gezegd dat op de zuidkant van het eiland ergens Maya ruïnes waren. Dus wij dachten op de terugweg even snel te kijken of het wat was. Geen mens te bekennen daar, maar wel tien miljoen bordjes bij de ingang die waarschuwden dat je antimuggen spul nodig had, letterlijk stond er: you WILL need mosquiro repellent. Wij dachten natuurlijk dat het wel zou meevallen, maar mooi niet dus. Na eerst 10 minuten lopen over een soort vlonderpad door lage bosjes, kwamen we eerst al een lange dunne grijzige slang met felblauwe kop tegen. Aan de ene kant supermooi, aan de andere kant freaky want weet jij veel of die giftig is of niet. Ik heb nog gegoogled maar kon geen slang vinden met blauw hoofd, dus ik denk dat we een nieuw slangensoort hebben ontdekt. Beetje jammer dat we geen foto's hebben. Maargoed, na die obstakel te hebben overwonnen, kwamen we in een of ander goor bos met echt 1000 mini mugjes die ons vanuit het niets lekprikten. En hier in Centraal Amerika voel je niet dat ze op je zitten he, dus fijn is anders als je vijf mosquitos op je kuit ziet zitten en nog eens drie op je linker kleine teen. Conclusie: geen ruïne gezien, we zijn omgekeerd en weggevlucht.

Bijna terug in de stad zochten we voor de zoveeeelste keer naar een klein stukje strand wat nog een béétje te doen is qua zeegras, en jahoor, eindelijk vonden we wat. Voor een paar verlaten resorts/vakantiehuizen lagen wat lange steigers en stukjes strand, waar je gewoon op mag liggen. Je zit dus soort van in de tuin van zo'n vakantiehuis, maar stranden en zelfs steigers zijn allemaal publiek. Dus wij denken yes eindelijk even zwemmen op privé strandje, staan we net op 't punt om kleren uit te doen, zwemt er twee meter verderop een grote pijlstaartrog voorbij. Kijk, dat die beesten in een rif op 15 minuten varen leven, duhhh. Maar dat ze ook gewoon chillen langs het strand, waar je tot je enkels in de zee staat, nee, dat wisten we niet. Die pijlstaartrog bleef daar de hele middag rondzwemmen, dus elke keer als tie ver genoeg was doken we snel het water in om op tijd weer langs de kant te staan. Wat een helden zijn we ook. Hier een kort filmpie van deze angstaanjagende ervaring: https://youtu.be/T0PD9FjJT10 . Volgens mij doen die beesten amper wat, maar sinds Steve Irwin a.k.a. the Crocodile Hunter door een pijlstaartrog is gedood, is de hele wereld doodsbenauwd voor die dieren.

Tot zover onze avonturen. Vandaag een relaxed laatste dagje, morgen gaan we met de watertaxi naar Caye Caulker, het andere toeristische (misschien nog wel erger..) eiland. Doen we puur voor oud&nieuw, want dat blijkt heel vet te zijn daar. Op 2 januari gaan we dan vervolgens weer terug naar het vaste land, waar we de bus richting Guatemala pakken, naar dé Maya ruïne der Maya ruïnes; Tikal.

Jullie allemaal een goede jaarwisseling gewenst, ik zou nu wel een vette oliebol lusten! Of een frikadelbroodje. Heeft er niks mee te maken, maar daar heb ik altijd zin in. Dus. Daaaaag, saludos!