Golden Triangle and the Indian Himalaya

In twee weken gaan wij het noorden van India verkennen. Iets wat al erg lang op ons lijstje staat. We trappen de reis af met de gouden driehoek, bestaande uit de steden Delhi, Agra en Jaipur. Als afsluiter duiken we voor 10 dagen de Indiaanse Himalaya in naar Ladakh. Na een vroege ochtendvlucht vanuit Bangalore arriveren we in Jaipur, hoofdstad van de deelstaat Rajasthan.

~ JAIPUR ~

Jaipur staat bekend als 'pink city' vanwege de vele roze kleurige gebouwen. De stad is ooit roze gekleurd om de prins of Wales te begroeten.
De kleurige en chaotische straten begroeten ons en de bruisende stad geeft ons voor het eerst het gevoel echt in India te zijn. We merken direct dat het klimaat wat anders is dan het zuidelijke Bangalore; een koele frisse stad tegenover het klamme en luchtvochtige klimaat van Jaipur. De verstikkende hitte, je leert ermee leven en je leert er van te houden.

Een bruisende stad waar de kamelen en olifanten deelnemen aan het verkeer, de retro heren kappersstoel hier buiten op straat staat en voetgangers wegspringen voor onze kalme en beheerste rickshaws driver die het hindu woord ‘Shanti’ wat kalm en relaxed betekend uitstraalt met hart en ziel.

We hebben ons overgegeven en laten betoveren door de opwindende mooie stad. De open ramen van de rickshaws gaf ons de aroma's van kruiden, geuren en diesel walm. Terwijl onze rickshaws driver als een kundige danser zich manoeuvreerde tussen bussen, auto's, rickshaws, scooters, karren en voetgangers kregen wij in twee volle dagen een goede impressie van de romantische eeuwenoude stad.

Vroeg in de ochtend na een heerlijk ontbijt op het dakterras van ons leuke boutique hotel, maken we eerst een snelle stop om de al 70 jaar beste Lassiwala van Jaipur te proeven (frisse romige buffalo melk in terracotta kleien bekers) en rijden daarna door naar de monkey tempel Galta Ji. De monkey tempel, te bereiken via een schilderachtige weg, ligt buiten Jaipur en is gebouwd tussen een bergpas. We maken een flinke klim in gezelschap van wat koeien, geiten en kippen, Indiërs begroeten ons en rennen ons haastig voorbij voor hun ochtend Puja (offering/gebeden/verering van een god) nog even snel voor werk. Tijdens het geklauter passeren we slangenbezweerders en tientallen aapjes. Boven staan ons nog meer apen te wachten en een prachtig uitzicht over Jaipur. We lopen langs een Sadhu (India's heilige dolende man) die ons begroet met een

mantra.
Een afdaling brengt ons bij de oude Hindu bedevaart waar vandaag de dag een apenstam onderdak heeft gevonden in de rose kleurige zandstenen tempels. Er is een natuurlijke waterbron waar alle mannen in hun dhoti (doek die gedrapeerd is tot een broek) lekker dicht op elkaar bidden, zich wassen en de jongere jongens aanmoedigen om van grote hoogte af springen in de waterpoel. De speelse aapjes doen deze dappere jongens graag na met een bommetje.

Gescheiden een niveau lager is er nog een heilig bad waar de vrouwen gezamenlijk in wassen. De Indiaanse vrouw staat ook hier weer letterlijk een niveau lager dan de man, maar het schouwspel van het samen badderen in Sari met kruiken, het ontdoen van de sierlijke sari en deze in onderkleding uitwaaien is heel wat aantrekkelijker voor ons én de camera. Na een blessing besluiten we weer de klim omhoog te maken. Regelmatig slalommen we door de Indiërs heen die allemaal met ons op de foto willen. We maken met het mooie uitzicht op de stad de afdaling naar onze vriendelijke rickshaw driver.

Hij brengt ons naar het beroemde Amber fort met uitzicht over de stad en de bruisende bazaars. Hawa Mahal die oorspronkelijk was ontworpen voor de koninklijke vrouwen om door de honinggraat motief ramen naar buiten te gluren en te genieten van de publieke activiteiten terwijl zij onzichtbaar bleven voor de buitenwereld. Ook brengen we een bezoek aan Jantar Mantar wat letterlijk betekend

‘instrumenten voor het meten van de harmonie van de hemelen’. De reusachtige instrumenten werden gebruikt voor de studie van de sterren en sterrenbeelden.

In de avond komen we helemaal bij op het Peacock rooftop restaurant van het hotel. De warme zwoele avond zonder een zuchtje wind is wat prettiger met sprinklers die ons doen afkoelen en ontspannen. Met heerlijke frisse drankjes en Indiaans eten sluiten we de avond af.

~ AGRA ~
We naderen het station in Agra. Vroeg in ochtend hebben we in Jaipur de 3.5 uur durende trein naar Agra gepakt. Terwijl de gemiddelde Indiër met geit op schoot in de overvolle derde klas zit, hebben wij de eerste klas AC verkozen boven de houten bankjes. Het is vandaag toch een klein beetje feest; Jessica is jarig!

We rijden het station op en stappen vlug uit, de overvolle trein komt kort daarna weer in beweging, de kopjes die uit het raam hangen kijken ons met grote ogen na, terwijl de trein het station weer verlaat naar de volgende bestemming. Agra is een stad in de Indiase staat

Uttar Pradesh en is de stad waar de wereldberoemde Taj Mahal staat.

Wij gaan gaan op zoek naar een rickshaw driver die ons naar het hotel kan brengen. Zodra we van het station aflopen staan er een tiental drivers voor onze neus heen en weer te springen of wij met een van hun mee willen rijden. Het verkeer is druk en we staan na een aantal meters al flink vast in het verkeer. Een flinke heilige koe staat midden op de straat tussen de rijbanen in, wat voor ons een inmiddels normaal straatbeeld in India is geworden. Langzaam komt het verkeer weer op gang en met het achterwerk naar ons toe begint de koe plots te schijten en met een poep en een scheetje krijgt Jesse de volle lading spetters als een spray tan. Welcome in India!

In Agra is naast de indrukwekkende Taj Mahal niet zoveel te zoeken. We besluiten de volgende ochtend met een sunrise de Taj Mahal te

bewonderen. Jesse weet mij de avond ervoor te verrassen met een heerlijk diner na een mooie sunset met uitzicht op de Taj Mahal op de rooftop van het hotel. Terwijl op de achtergond live Indiase muziek wordt gemaakt door twee heren op een tabla (trommel) en Tanbura (snaarinstrument) vragen de muzikanten mij na het eten om op de Tanbura een nummertje mee te spelen. Let's do this! (ik kan geen enkel muziekinstrument bespelen). Na wat onritmisch pingelen instrueren ze mij langzaam aan om muziekaal mijn eigen 'happy birthday' song te spelen en laat Jesse mij er volledig intrappen, in wat ik dacht een spontane toenadering. De kers op de taart is een groep

Indiase serveerders die mij toezingen met een bolletje ijs en sterretjes. Een geweldige verjaardag in India!

De wekker gaat vroeg en in het donker vertrekken wij richting het grote complex van de Taj Mahal. De Taj Mahal staat bekend als het symbool van de liefde. De Mongoolse keizer Sjah Jahan heeft in 1632 de Taj Mahal laten bouwen als eerbetoon voor zijn hoofdechtgenote, die stierf bij de geboorte van hun vijftiende kind. Op haar sterfbed beloofde hij haar de mooiste graftombe uit de geschiedenis te maken. De man is zijn belofte nagekomen want na zo'n twintig jaar stond het er al. In totaal werkten er 20.000 mensen aan mee. Vandaag, honderden jaren later, liggen de geliefde hier samen begraven. Het is het beroemdste monument in India en wordt jaarlijks bezocht door miljoenen bezoekers.
We zijn daarom extra vroeg opgestaan voor die eerste glimp van de Taj Mahal.

Ondanks de massa toeristen en ondanks het feit dat we de Taj Mahal al duizenden maal op foto gezien hebben, worden wij compleet overrompelt door de schoonheid als je er in levende lijve voor staat. Een imposant, wit marmeren mausoleum in Agra die is verkozen tot

een van de zeven wereldwonderen, en terecht! De Taj Mahal is oogverblindend mooi in de zonsopgang die het witte marmeren gebouw, versierd met rood edelsteen geslepen bloemmotieven, een gouden gloed geeft. De stijl is een combinatie van Indische met islamitische elementen. Elke kant heeft zijn eigen spiegelbeeld en is in het kleinste detail symmetrisch. Tijdens ons jaar in India konden wij het land niet eerder uit zonder dit wereldwonder van onze bucketlist af te strepen (check!).

~ DELHI ~
We nemen een chauffeur naar Delhi. Daar aangekomen hebben we geen tijd meer over om hier wat van de stad te kunnen zien en wacht er een vliegtuig op ons, om verder naar het noorden af te reizen; de Indiaanse Himalaya in het gebied Ladakh.

~ LADAKH ~
S'ochtends vroeg na een prachtige vlucht boven de bergtoppen van de Himalaya landen we op het hoogste commerciële vliegveld van de wereld in Leh, gelegen in het gebied Ladakh. Ladakh, in het Tibetaans "land of high passes", ligt in de regio Jammu en Kashmir en wordt ook wel "het dak van de wereld" genoemd.

Leh ligt op 3600 meter waardoor je meteen voelt dat er minder zuurstof is. We gebruiken de eerste twee dagen om te acclimatiseren, te wennen aan de ijlen lucht en de hoogte. Als je op hoge hoogte verblijft voel je letterlijk direct dat het anders is dan op zee-niveau. Iets wat vermoeid en kortademig zijn is zacht uitgedrukt, want na het zittend aantrekken van sokken of tandenpoetsen zijn we al volledig afgemat.

De tweede dag besluiten we voor een korte wandeling naar het centrum te slenteren. Het is hier vredig, zonnig en indrukwekkend. Erg bijzonder om te merken hoe Tibet in het bergdorpje aanwezig is: het uiterlijk van de bevolking, het eten, de tempels, het Boeddhisme, de rust en de spirituele sfeer die overal hangt. Via onze guesthouse raken we in contact met een lokaal reisbureau en zij laten ons zien wat de mogelijkheden zijn in het gebied. De mooie en inspirerende man is een gevluchte Tibetaan die zijn indrukwekkende maar gevoelige verhaal verteld: zijn ouders zijn met hem als baby in 20 dagen de Himalaya overgestoken en via Nepal naar India gelopen(!) Het conflict tussen China en Tibet is vandaag de dag nog een zere wond in de ogen van de Tibetaanse vluchteling.

We maken een excursie door de Indus-vallei naar de beroemde Shey en Thiksey kloosters, imposant tegen een berghelling opgebouwd. Ons lichaam begint zich door de korte trekkingen naar de kloosters langzaam aan te passen aan de ijle lucht.

De volgende dag vertrekken we voor een 2-daagse excursie naar Nubrah Valley noordelijk gelegen in de Ladakh regio richting de grens met Pakistan.
Wij reizen via de oude Zijden handelsroute over de hoogste autoweg van de wereld de Khardung-La op 5.430 meter hoogte. We blijven op de top niet langer dan 15 min want ons lichaam is niet aangepast aan deze hoogte. Via kronkelwegen vervolgen we de weg naar de Nubra vallei. De weg is enorm smal en bestaat uit losliggende keien met aan de zijkant enorme afgronden. De weg is vaak door sneeuwval of

vallende rotsen onbegaanbaar. Bij het passeren van een ander voertuig is het dan ook flink billenknijpen. Na zes uur kronkelen komen we aan het einde van de middag aan in de prachtige Nubra vallei met in het midden zandduinen en de krachtig azul blauwe Nubra rivier. Het dal wordt omgeven door de enorme bergen van de Himalaya. Wat voelen wij ons nietig in deze omgeving.
In deze valei zijn nog echte twee-bultige kamelen te vinden die zijn overgebleven van de oude karavaanroutes naar Pakistan. Terwijl de zon langzaam achter de hoge bergen begint te zakken, rijden wij per kameel een stuk de vallei door. Een super ervaring om in deze afgelegen omgeving in het midden van al het natuurgeweld op een kameel te rijden.

Het zoeken naar een slaapplek duurde even, maar we komen uiteindelijk bij een lieve familie terecht die heerlijk voor ons heeft gekookt. De groentes komen uit hun uitgestrekte tuin en worden

gewassen in het ijskoude bergwater alvoor ze verdwijnen in de heerlijke curries geserveerd met natuurlijk verse chapatti (Indiase broodpannenkoek) en rijst.

We worden vroeg wakker en gaan in ons kloffie naar buiten om de zon te zien opkomen. Het is fris met een schone ijle lucht. De locals staan met de zon op en maken een praatje met elkaar terwijl ze een draai geven aan Prayerwheels op de hoek van de straat. De koeien en geiten worden begeleid door hun herders terwijl het dauw verdwijnt door de steeds warmer wordende zon.
We duiken de auto weer in bij onze driver (Kahn). Een echte Ladakhi die geboren is dichtbij de grens met Pakistan. We nemen dezelfde hoge pas terug naar Leh en onderweg stoppen we in de vallei bij het Diskit klooster. Het 14e eeuwse monastery ligt tegen de berg aan met een prachtig uitzicht over de vallei. We klimmen omhoog, draaien

aan oeroude prayerwheels, begroeten monniken en genieten van het uitzicht. Een bijzondere plek waar ook de Dalai Lama graag op bezoek komt. We trotseren wederom de hoogste autoweg ter wereld en komen rond de avond aan in Leh.

We verkennen het gezellige Leh verder terwijl vanwege het Ladakh festival iedereen op straat traditioneel danst en zich in zijn mooiste outfit hijst. Vanuit Leh duiken we verder de Himalaya in en bezoeken we Lamayuru en het Alchi monastery. De landschappen onderweg veranderen constant. Van een soort maanlandschap, uitgestrekte

valleien tot enorme bergtoppen bedekt met sneeuw. Lamayuru is een van de grootste kloosters in Ladakh en is gesticht in de 10e eeuw op de enorme berghelling. Op de terugweg stoppen we bij Alchi om 11e eeuwse boeddhistische muurschilderingen te bekijken.

Onze laatste trip - en wat achteraf een avontuur vol adrenaline blijkt - gaat naar het Tso Moriri meer. Het ligt 240km ten zuid-oosten van Leh en we doen er 8 uur over om te komen. Een prachtige route over hoge passen, dwars door valleien en langs krachtige rivieren. Het eerste stuk is nog asfalt, maar dit verandert als snel in stoffige wegen met lossen keien en soms rotsen. Tot twee keer toe moesten we stoppen vanwege enorme rotsblokken op de weg die werden opgeblazen met dynamiet door de locals. Op sommige plekken zijn bruggen ingestort en rijden we over provisorische wegen. Wilde paarden, vossen, ezels en de Yak (wilde os) maken het landschap samen met de overal terugkerende kleurige prayerflags compleet. Bij

aankomst zijn we direct onder de indruk van het door bergen omringde spiegelblauwe water van het Tso Moriri meer. Het meer ligt op 4600 meter hoogte, is kobaltblauw en de bergtoppen liggen vol met sneeuw.
We wandelen rond het meer, eten wat noodles in het kleine primitieve dorpje. Jessica voelt zich na het eten niet lekker en we gaan vroeg op stok want het is hier ijskoud. Een kruik, paracetamol en warme lakens blijken niet te helpen. Ontzettend misselijk en met knallende koppijn hangt ze boven de WC. Waren het de noodles of is het toch hoogteziekte? Veel water drinken op hoge hoogte is cruciaal om de kleine hoeveelheid zuurstof te kunnen transporteren, maar Jessica houdt niks binnen. Omdat ik het toch niet vertrouw vraag ik het guesthouse naar een dokter. We rijden in een oude jeep in de enorme kou naar een legerbasis in de buurt. Helaas, geen dokter. In het primitieve dorpje woont er wel een. Haar zuurstof wordt opgemeten en deze is zwaar onder niveau. Lijkbleek en met kloppende hoofdpijn gaat ze aan het provisorische zuurstof systeem. Hij lekt hier en daar, maar daar doen ze gewoon een plakbandje op. Jessica voelt zich wat beter en we duiken het bed weer in, maar helaas is het al snel weer raak. Ze houdt niks binnen. Conclusie: acute hoogteziekte! Het ontstaat door onvoldoende aanpassing aan de lage zuurstofdruk op grote hoogte. Ik overweeg de mogelijkheden met in mijn achterhoofd de enorme risico's van hoogteziekte. Afdalen is in deze situatie de beste optie. Alleen zitten we middenin de Himalaya zo'n 8 uur rijden van het 1000 meter lager gelegen Leh. Ik kijk Jessica nog een keer aan en besluit de driver weer wakker te maken en de weg terug in te zetten. Het was 12uur 's nachts en pikkedonker met als enige licht de enorme sterrenhemel. Ik blijf wakker, we geven Jessica water met ORS en ik let op onze driver of hij zijn ogen wel open weet te houden. Na 3 uur rijden zie ik de beste man achter het stuur enorm stoeien en zelfs een beetje knikkebollen. We stoppen even, maar willen voor Jessica zo snel als mogelijk afdalen. Ik besluit achter het stuur te kruipen om hem te ontlasten maar ook zelf de touwtjes in de hand te nemen. De adrenaline houdt mij wakker terwijl ik met het stuur rechts en de pook links in het donker de weg berijdt die ik overdag al een enorm spektakel vond. De hoge en smalle passen met afgronden, rotsen op de weg en af en toe wilde dieren over de weg. De driver valt naast mij in slaap maar ik weet mijzelf 3 uur lang door deze donkere achtbaanrit te manoeuvreren. We wisselen van plek en terwijl we een bocht omrijden langs een enorme berg stoppen we plots. Voor ons is een enorme stuk van de berg ingestort op de weg. We rijden gauw naar achter en parkeren op een veilige plek. Geen telefoonbereik en de stenen kunnen we onmogelijk zelf verwijderen. We doen een dutje in de auto en na 2 uur slaap komt de zon op. We staan op een prachtige plek langs een rivier. Gelukkig voelde Jessica zich alweer wat beter aangezien we alweer bijna op onze geacclimatiseerde hoogte van 3600 meter zitten. Achter ons verzamelen zich steeds meer voertuigen en gelukkig weet het gelokaliseerde leger zo'n 50 lokale mensen op de been te krijgen om de weg steen voor steen vrij te maken. Na 5 uur wachten vervolgen we onze weg weer en komen we na 12 uur onderweg te zijn geweest aan in Leh. We duiken ons bed in en Jessica wordt gelukkig een stuk frisser wakker. Uiteindelijk een goede keuze om af te dalen en achteraf een enorm avontuur!

Deze waanzinnige reis sloten we af in de gezellige smalle straatjes van Leh vol restaurants, winkeltjes en lieve mensen.

Onze laatste klim was een bezoek aan het hooggelegen klooster van Leh. Via het mooi gelegen vliegveld dalen we weer af naar zee niveau. Een overstap op Delhi en dan nog 3,5 uur vliegen naar Bangalore.