Discovering India

~ DISCOVERING INDIA ~

India is een prachtig land. Aan de ene kant super kleurrijk, boeiend en het heeft een enorm divers landschap. Aan de andere kant is het vreselijk onhygiënisch en kan het soms vermoeiend zijn. Overal ligt troep en Indiërs staan altijd met hun neus boven op die van jou. De gewoontes hier zijn vreemd, inmiddels heb ik het volgende over India geleerd:

Hoofdschudden is erg misleidend. Ze maken een soort combinatie tussen ja-knikken en nee-schudden op alles. Wiebelen; een beetje zoals zo'n hond in de auto zijn kop kan schudden bij beweging. Dit gebaar kan dus ook echt alles betekenen. Het kan dus zowel ‘Oké’ betekenen als ‘Je bent gestoord’. Lekker onverschillig, in het begin wordt je er gek van, maar na verloop van tijd neem ik het zelfs over.

Indiërs komen op ons over als vriendelijk en erg dienstbaar. Het punt is alleen dat ze zo graag behulpzaam wíllen zijn, dat ze liever een leugentje verkopen dan je teleur te stellen.
Al ontelbare keren waar je in een winkel vraagt naar een artikel en zij je eerst de hele winkel laten zien, nog steeds onmogelijk nee kunnen verkopen en daarom voor de zekerheid nog een rondje maken. De weg vragen aan een Indiër, die je vervolgens vol overgave verteld hoe je moet lopen. Blijkt het de andere kant op. Wij denken dan: zeg dan gewoon dat je het niet weet! Lekker boeiend. Maar een Indiër zal nooit zeggen dat hij iets niet weet of iets niet verkoopt.

In heel Azië zie je hoe familie en een sociale kring belangrijk zijn, maar in India is dit volgens ons nergens zo intens als hier. Ze hebben hier geen gevoel voor privacy en betreden continu elkaars personal space. Wij ontkomen hier soms ook niet aan als we in de rij staan voor de kassa of te wachten voor de douane. HELLO, in your face en/of een hijgende punjabi in je nek.
Overal waar je komt in India zie je groepjes vrouwen, een menigte dicht op elkaar en hordes mannen die iets aan het doen zijn samen. Of juist niets. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Altijd met elkaar en op elkaars neus.

Mannen en vrouwen onder elkaar. Opvallend is dat je in India zelden een man en vrouw gearmd over straat ziet lopen. Lichamelijk contact tussen man en vrouw wordt in het openbaar zoveel mogelijk beperkt. Genegenheid tonen in het openbaar is dan ook erg ongepast. Bij de

stations en musea zijn er zelfs aparte loketten voor vrouwen, in de bus zitten de vrouwen vooraan en in de trein zijn er speciale vrouwencoupés.
Voor contact tussen dezelfde seks gelden juist redelijk vrije omgangsregels. De mannen lopen hier hand in hand, gearmd en knuffelend over straat (lees: geen familie).
Geen idee waar dat samen klitten vandaan komen, maar het blijft keer op keer lichtelijk bizar.

In dit land is er geen systeem, het werkt gewoon. Of niet. Je hebt gewoon water. Of niet. Elektriciteit, oversteken, bureaucratie, het werkt gewoon. Of niet. Er wordt gerecycled, maar alleen omdat de armste mensen het glas uit het vuil halen en daar nog iets aan verdienen.

Het kastensysteem is verboden, maar springlevend! Hoewel de Indiase regering officieel afstand heeft genomen houd de bevolking dit systeem zelf in stand.
In India is hiërarchie overal terug te zien in afkomst en beroep.
Iemand die in een lage kaste is geboren kan nooit naar een andere kaste gaan, oftewel je bent geboren onder een stoplicht en daar zal je blijven. Een dubbeltje word nooit een kwartje. Niet in dit leven tenminste.
Ondanks dat wij loodrecht tegenover deze denkwijze staan is het wel mooi om te zien dat de mensen hier acceptatie in vinden en echt gelukkig zijn met de kleine dingen.
In India bestaan er vier kasten. De hoogste zijn de Brahmanen (hoogste kaste van priesters), de Kshatriya (edelen en soldaten), de Vaishya’s (kooplieden) en de Sudra’s (dienaren). De Paria's of de onaanraakbaren, maken geen deel uit van de kasten. Zoals het woord al zegt, willen mensen uit een andere kaste hen niet aanraken, omdat zij hen als de minste mensen in het land beschouwen. De onaanraakbaren doen het smerigste werk en elk lichamelijk contact met iemand uit een andere kaste is dus uitgesloten.
De meeste huwelijken worden nog steeds gesloten binnen dezelfde groep en zelfs in de krant zie je huwelijksaankondigingen ingedeeld naar kasten en worden er oproepen geplaatst voor een geschikte partner van een bepaalde kasten. Wie niet meedoet aan het systeem van het kastenstelsel op het platteland wordt uitgesloten. In de grote steden merken wij dat er wel wat veranderingen aankomen al is het alleen hun ideaal of denkwijze, want puntje bij paaltje is het de hele familie die meebeslist over het trouwen van hun dochter of zoon.

Je verplaatsen van A naar B op de openbare weg. In geen ander land kijk je bij het oversteken van een eenrichtingsweg toch beide kanten op. Regels zijn er om te overtreden en in India kiezen ze vaak voor de meest makkelijke manier ook al is deze minder efficiënt of niet veilig. Van een weg met twee rijbanen maakt de gemiddelde Indiër een vierbaans weg waar ze zich slalommend een weg banen door het altijd drukke en toeterende verkeer. Je merkt dat er geen logica zit in infrastructuur tot gevaarlijk aan toe. Nergens zie je een rotonde dus keren of afslaan betekend een u-turn waardoor alles vaststaat.
Een bouwhelm dragen op een scooter zien ze hier als goede bescherming. Kortom elk ritje kijk je je ogen uit!

Gebeurt er een ongeluk of ontstaat er een incident, heb je binnen no time een hele verzameling Indiërs om je heen. Geen idee waar die enorme nieuwsgierigheid en neiging tot er samen mee bemoeien vandaan komt, maar het blijft bizar om te zien.

Tijd is heel erg flexibel. Je hebt hier ‘de echte tijd’ en de ‘Indian Flexible time’. Wat inhoudt dat over één dag één week kan betekenen, maar ook dat 5 minuten makkelijk 50 minuten kunnen zijn.

Ja in Hindi is ‘Ha’. Dus de eerste week dacht ik dat iedereen mij heel erg sarcastisch aan het uitlachen was. Ha-ha-ha!

Mensen kiezen in India grotendeels voor vegetarisch uit vaak religieuze overwegingen. Vegetarisch betekend hier overigens vaak dikke geoliede curry's waarin de enkele groentes zijn dood gekookt. Non Veg betekent hier ook echt dat je geen enkele groenten krijgt. Traditioneel eet men in India met de rechterhand, want de linker gebruik je tijdens een toiletbezoekje.

Je kunt je voorstellen dat deze lijst nog veel langer is, maar voor nu zijn dit de gewoontes die ons het meest opvallen. Leven hier is zowel geweldig als uitdagend tegelijk. Maar vaak overheerst het gevoel van avontuur en plezier!