Philippines part II

En we zijn weer op weg naar Manila. Via Kuala Lumpur ben ik met mijn team naar de Filipijnen gevlogen om daar in de maand Augustus de daadwerkelijke hand-over en implementatie te verzorgen. De aankomst was gelijk gezellig aangezien Jessica en haar zusje mij stonden op te wachten op het vliegveld. Even genieten van de grote stad tijdens hun reis door Maleisië en de Filipijnen. Mijn serviced appartement ligt in de wijk Rockwell. Een soort Beverly Hills middenin het drukke en arme Manila. Omgeven met brede straten met aan de zijkanten palmbomen, goede restaurants en luxe shops. Natuurlijk een heerlijke uitvalsbasis, waar ik met gemengde

gevoelens naar terugkeer na het zien van de echte Filipijnen gedurende de weekenden of onderweg naar kantoor.
Het weekend met z`n drieën stond vooral in het teken van lekker eten, shoppen, sporten en een goede massage. De dames vlogen de maandag ochtend vroeg naar het eiland Cebu en ik ging naar kantoor. Na een week daar alles op gang gezet te hebben op het inmiddels bekende terrein, ben ik de vrijdagavond het vliegtuig ingestapt naar Cebu om met Jes en Fem het weekend te vieren. In Cebu stad heb ik de nacht doorgebracht om vervolgens met een lokale bus naar het zuidelijke strand Moalboal te rijden. Ik kan altijd enorm genieten van dergelijke ritjes. De lokale bus stopt om de haverklap om mensen op en af te laten stappen. Iedereen z`n eigen doel en bestemming. We passeren kleine dorpjes, de ramen van de bus staan allemaal open en ik neem de prachtige natuur in me op. Zodra de Filipinos mij zien zitten beginnen ze allemaal vrolijk te roepen en te zwaaien. 3.5 uur later kom ik aan in Moalboal en verstoor ik hun rust bij het zwembad; lunchtime!
Na een goede hap aan het strand zijn we de onderwaterwereld gaan bewonderen en hebben we lekker gechilled in deze laidback omgeving.

De volgende dag heeft een vriendelijke Filipino ons op zijn tricycle naar de Kawasan waterval gereden. Het blijft een apart iets om in zo`n zelf gefabriceerd kermisbakje te zitten aan een motor. Alles rammelt en bij elke hobbel heb je het idee dat hij elk moment losschiet waarbij de man op de motor linksaf slaat en wij rechtsaf de zee in. Maar ook deze keer komen we weer veilig aan. De wandeling naar de waterval was misschien nog wel het meest indrukwekkend. Een rivier met super helder turquoise water met aan de zijkanten locals die zich wassen, wuivende palmen en hier en daar een bootje die door de enorme helderheid lijkt te zweven op het water. Bij de waterval een duik genomen in het onophoudelijk stromende ijskoude water. Helemaal fris en fruitig zijn we aan het einde van de dag in een overvolle bus richting het vliegveld gereden voor onze terugvlucht naar Manila. Terwijl ik maandag naar kantoor ging vertrok Femke richting Nederland en kwam Jessica naar Manila.

De ochtenden in Manila ontbeten we bij het hippe coffee tentje de Refinery waarna ik met mijn team in een taxi spring richting kantoor en Jessica haar dag invult met het verkennen van Manila, vrijwilligerswerk en sporten. Door lange dagen op kantoor en het chaotische verkeer aten we vaak pas tussen 9 en 10 uur `s avonds. Gelukkig was ons appartement midden in het levendige Rockwell met genoeg hippe restaurants.

In de weekenden was er meer dan genoeg tijd voor quality time. Het laatste weekend konden we extra lang genieten op het eiland Bohol aangezien de maandag een nationale feestdag was. Ongeveer een uur vliegen naar het zuiden bevindt zich weer een prachtig eiland omringd met witte stranden, een prachtig groen heuvellandschap en hier en daar eeuwenoude Spaanse kerken. We verbleven het weekend op Panglao. Een klein eiland dat via een lange brug wordt verbonden met Bohol en is omgeven met chille stranden en accommodaties.

Onderuitgezakt op een zitkussen proosten we op onze aankomst terwijl de zon onder gaat en een DJ relaxte beats draait op de achtergrond.

De echte wonderen van Bohol bevinden zich in het binnenland. We zijn per scooter het binnenland ingedoken. Een goede keuze want het landschap is een attractie op zich. Na een uur langs de kust, rijden we de heuvels in met overal gifgroene rijstvelden en jungle rivieren met overhangende palmen. De vele bochten en heuvels maken de rit alleen maar leuker. We gaan nog verder het eiland in waar het vlak

wordt met hier en daar wat bolle heuvels waarop niets groeit behalve gras. Het zijn de uitlopers van de Chocolate Hills. Middenin Bohol staan ongeveer 1200 bijna identieke heuvels van zo’n 100 meter hoog. Het is een uniek en bizar landschap en nog steeds een raadsel voor de wetenschap. De meest recente theorie zegt dat de heuvels opgestuwde koraalriffen zijn van miljoenen jaren geleden. De lokale bevolking houdt het op de versteende tranen van een reus, die zijn geliefde niet kon bereiken. Ze worden de chocoladeheuvels genoemd omdat na lange droogte het gras bruin wordt. Toen wij er waren was het gras knalgroen.

Bohol is ook het leefgebied van de Filippijnse Tarsier, een klein, knuffelbaar aapachtig schepseltje dat inspiratie is geweest voor ET. Hij past in je handpalm, maar kan ook sprongen maken van 5 meter. Ze leven op zichzelf en zijn overgevoelig voor licht en geluid. Hij schijnt zelfs te kunnen overlijden door schrik of aanraking. We bezoeken op de terugweg van de Chocolate hills een Tarsier sanctuary, het beschermde leefgebied van een aantal tarsiers. Ze zitten overdag de hele dag op dezelfde plek en bewegen niet of nauwelijks.
Na een hele dag op de scooter waren we goed gaar en flink verbrand. Nog een lekkere vis en biertje aan het strand om de dag erna weer het vliegtuig in te stappen naar Manila.

De laatste week in Manila vloog voorbij met het afronden van de

laatste loodjes rondom de transitie. Als afsluiter hadden de Filipinos alvast een verjaardagstaart voor mijn verjaardag laten maken. Erg attent en lekker:) In India krijg je de taart in je gezicht, maar in de Filipijnen kon ik gelukkig de kaarsjes rustig uitblazen.

Twee keer een maand in de Filipijnen heeft me veel laten zien van de (werk)cultuur, de harde realiteit van het leven en de daarbij behorende tegenstellingen. De prachtige eilanden en mensen zijn iets om nooit te vergeten. I`ll be back someday.