Goedemorgen schatjes!

Oeps, heb een paar daagjes niks geschreven! Al viel er ook niet heel veel te schrijven haha.
Woensdag en donderdag heb ik lekker niks gedaan. Donderdag heb ik zelfs geprobeerd te skypen, maar het internet is hier zo slecht dat dat 'm niet gaat worden. Ik moet dan bij de deur zitten, maar om Gail niet te storen kan dat alleen op de woensdag tussen een bepaald tijdstip, als ze weg is voor danslessen.
Op de donderdag worden er vlakbij mijn huis salsalessen gegegeven, maar toen Wim mij dat donderdag avond appte had ik meer zin in skypen en appen met vrienden en familie haha. Volgende week dus! Ik ben erg benieuwd!!

Vrijdag ben ik in m'n uppie gaan shoppen bij de L' Hermitage Mall. Dat is ongeveer een kwartiertje fietsen met de mobiele app HERE in de hand. Deze app werkt met GPS en kan je dus over heel de wereld gebruiken.
Dus de fiets op slot zettende ben ik rond gaan struinen, om langs een drogist te wandelen. Hoppaaaa, gelijk factor 50 gekocht! Eigenlijk was 'prikweg' ook wel een goede geweest, maar die ben ik dan weer vergeten.
Wegwandelend bij het winkelcentrum ben ik twee leuke shirtjes en een rokje rijker! :-D

Eenmaal thuiskomend was ik weer een hoopje zweet en moest ik eerst even zitten en afkoelen. Jemig ik snap waarom de mensen het hier zo rustig aan doen, het is gewoon te warm om veel achter elkaar te doen hihi.
Iedere dag is het ook gewoon 30 tot 31 graden hoor! Het weertje hier stelt nooit teleur.

Gisteren (zaterdag) ben ik naar de Commowijde gegaan. Dat is een gebeid tegenover Paramaribo en om daar te komen moet je de enige brug oversteken die er is. Die brug gaat over de Paramaribo rivier (ja zo heet de rivier xD) en aan de andere kant ben je direct in de Commowijde gebied. Dit was ooit een regio vol plantages in de tijd van de slavernij. Er werd cacao, koffie, suikerriet etc gepland. Dat was vroeger, rond 1660 ofzo, natuurlijk goud waard.
Rijdend door dat gebied hoorde ik al dat het veel meer werd volgebouwd met huizen. Waar vroeger alleen nog maar bos was (ik vind dat al het regenwoud), zijn nu overal huizen gebouwd. Paramaribo groeit... hard!

Tijdens de rit zat ik niet alleen met Wim in het busje, maar ook met Lisette en Ricardo... als ik het goed schrijf op deze manier. Een echtpaar van eind 50/begin 60, die voor jaren in NL hebben gewoond en nu weer terug gaan naar Paramaribo. Ze zijn hier voor een half jaar om van alles te regelen, maar gaan ervan uit dat ze over twee tot drie jaar hier voor vast wonen. Zij waren in hun kinderjaren ook nog nooit in de Commowijde geweest, dus Wim nam ze samen met mij mee op sleeptouw.

Het eerste gedeelte reden we vooral door de omgeving en liet hij echt van alles zien.
Vroeger, toen het nog dun bevolkt was, waren de wegen onverhard en begaanbaar voor één auto.
Nu zijn de wegen wel verhard, maar de overheid kan niet zomaar het land van de mensen hier afpakken om de wegen breder te maken. Dus op de hoofdweg na zijn veel wegen hier erg smal en moet je erg vaak ruimte maken voor iemand anders. Het deed me denken aan Schotland, daar heb je ook veel van zulk soort weggetjes. Alleen al het andere komt dan weer niet overeen met dit land hahahaha.

Na ik denk een uur rijden kwamen we aan bij Plantage Peperpot.
Het oude huis is gerenoveerd, waar ooit de directeur woonde van de plantage. Het gezin wat er nu woont boft maar, wat een prachtig huis zeg! Ondanks de wrede geschiedenis en alle verschrikkingen die zich hier hebben afgespeeld, is het adembenemend mooi.
Een fabriek uit +- 1760 staat er nog steeds, het skelet van hout nog stevig overeind staande! Echt ongelooflijk dat hout zo lang zoveel elementen kan overleven!

De plantage zelf is ondertussen volledig overwoekerd. Her en der zie je nog de oude cacao bomen staan. Dit soort bomen overleven het niet in de brandende zon, het zijn echte schaduwplanten. Dus werd vroeger een 'mamma' boom gepland die zo groot was, dat het veel kleine cacaobomen overschaduwde. Perfecte oplossing.
Nu zijn die grote bomen nog steeds zichtbaar en de wat kleinere bomen, maar waar ooit gras of aarde moet zijn geweest, groeit nu onkruid en andere planten bomen.

Weer op pad met het busje zijn we door gereden naar de Marienburg. Dit deden we via een omweg want Wim liet ons zijn geboortedorpje zien, waar hij als kind voor een paar jaar is opgegroeid. Hele authentieke huisjes gemaakt van hout. Jammere is dat zulk soort huisjes er allemaal enorm vervallen uit zien. Er wordt niks aan gedaan om ze op te knappen, zo jammer!
Wim komt eens in de zoveel tijd hier langs om de ouderen uit zijn straat wat geld te geven van wat hij heeft verdiend. Een steuntje in de rug zegmaar. Hartverwarmend!

We zijn ook langs Palm Village gereden en hebben een vriend van Wim bezocht; Lothar. Hij en zijn Nederlandse vrouw zijn hier komen wonen om te genieten van hun oude jaartjes samen. Ze zijn heel erg gastvrij, en gelijk viel me al op hoeveel de Surinamers het over eten hebben als ze met elkaar praten hahaha. Omdat ik niks ken van al die groenten en bladeren en kruiden luisterde ik vooral, ze koken hier met liefde is mijn conclusie! Hihi.
In de tuin bij Lothar staat ook een enorme olijvenboom waar we gewoon uit mochten plukken. Het tasje vol met olijven staat in de keuken voor strakjes mmmmm. Lekker!

Bij Marienburg stapte we op een schattig bootje en staken we de Commowijde rivier over (opnieuw, de riviernamen hier spreken duidelijk voor zich hahaha )
De Commowijde rivier komt samen met de Paramaribo rivier en samen monden ze uit in de Atlantische oceaan, deze heb ik gezien vanaf de boot! Tenminste, de opening tussen al het groen hahaha.

Aan de andere kant van de rivier kwamen we uit bij Johanna Margretha. Een heel klein dorpje met een lange onverharde weg, die naar de zee leidt. Daar kan je broedende zeeschildpadden zien. Vandaag helaas niet gezien, maar dat staat zeker nog op mijn agenda! Misschien een ander weekend of tijdens mijn vakantie hier :)
Bij Johanna Margretha heb ik bij 'Sandra's Eethuisje' Baka Bana (gebakken banaan) en gebakken casave op (dit had een naam die ik me niet kan herinneren hahaha).
Allemaal echt super lekker!

Na lekker gegeten te hebben zijn we met de boot weer terug gegaan, en terug gereden richting Paramaribo.
Ondertussen had ik toch wel aardig wat hoofdpijn, ondanks veel gedronken te hebben en een paracetemol. Ik werd er zelfs misselijk van! Dus eenmaal thuis heb ik mezelf gedwongen opnieuw te drinken en ben ik daarna lekker mijn bedje in gekropen.
Nu, veertien uurtjes later, ben ik net wakker en schrijf ik gelijk dit verhaal hahahaa. De hoofdpijn is weg! :-P

Goed, ik ga vanaf vanmiddag 13u (17u bij jullie) Chinees Oudjaar vieren, tot zeker elf uur vanavond! Morgen volgt dus nog een leuke update van vandaag.

Toedels schatjes! Kusjes en knuffels!