Zo, ik ben al halverwege mijn tweede week. Neeeeeee, waar gaat het heen met de tijd?! Het vliegt echt hoor!
Morgen zal het wat langzamer gaan allemaal, dan heb ik over de hele dag maar één hele patiënt hahahaa.
Over werk gesproken, vandaag kwam er een jongeman voor een MRI scan die het ZIKA virus bij zich droeg. Hij was dus gewoon verlamd! Eerst was hij dat helemaal, maar nu, na een maand, krijgt hij eindelijk weer een beetje spraak terug en controle over een arm. Brrrr griezelig! Maar ze weten niet zeker waardoor het ontstaat, dus hij komt voor talloze onderzoeken om te achterhalen hoe het virus werkt, waar het probleem zit... en het belangrijkste, hoe ze het kunnen genezen! Ik ben heel benieuwd en tegelijkertijd probeer ik er nuchter onder te blijven. Ik bedoel, je kan wel gaan stressen en in paniek raken, maar dat gaat mijn tijd er hier niet leuker op maken. Voor hetzelfde beland ik onder een van de 'wilde' bussen, taxi's, scooters of val ik in het water tussen de krokodillen hahahaa. Gewoon geen paniek dus!

Verder wat verschilletjes tussen hier en NL:
- De verzekeringen vergoeden hier niks van ambulances of brancards. Dus als je van het ene ziekenhuis naar de ander moet worden vervoerd is er niet in NL een algemeen ambulance centrum vanwaar ze je komen ophalen. Nee, hier is het zo dat ieder ziekenhuis of instelling diens eigen vervoer heeft. Omdat er niks wordt vergoed uit de verzekeringen is dit allemaal gedoneerd spul uit Amerika. Dus alles stamt uit de vorige eeuw en is dus super onhandig om mee te werken! En ik meen het als ik vorige eeuw zeg, het is echt hele ouwe meuk, verschrikkelijk! Maar tegelijkertijd ook maar weer eens een eyeopener hoezeer zorg kan verschillen.
- Er zijn maar een paar CT scanners door heel het land, voor iedereen is de CT dus echt iets heel nieuws en engs. Iedereen die voor een CT scanner komt, komt dus omdat de echo of ander onderzoek niet genoeg oplevert.
Maar, dat is niet het enige. De mensen die in het binnenland wonen van Suriname zijn erg arm. Ziek worden daar betekend dat je vertrouwt op het regenwoud en die planten eet of gebruikt die je kunnen helpen tegen de klachten. Men vertrouwt hier echt nog zo mooi in de natuur en de kracht daarvan.
Het nadeel is alleen dat als het echt iets ernstigs is, die mensen dus veel te laat naar de specialist gaan. Meestal zijn de kinderen naar de stad vertrokken voor een betere toekomst en als ze hun ouder opzoeken en zien hoe erg het is, wordt er pas actie ondernomen. Die mensen zijn dus echt super super ziek. Dat, en men houdt hier helemaal niet van de dokter. Ook bij de apotheek, daar komen alleen de mensen die echt heel erg ziek zijn.
- Verder komen er in Suriname veel meer tumoren (kanker) voor in de mond/speekselklieren/neusbijholtes regio's. En omdat men hier niet van de dokter houdt, te lang wacht of het is te duur, is het al heel ver gevorderd wanneer ze op de CT scanner komen. Zo is er bv al een slangetje in de keel ingebracht omdat er niet meer via de mond kan worden geademd, omdat de tong enorm, echt enorm is opgezwollen en voor de helft erbuiten hangt. Eigenlijk is de halve hals, halve gezicht en tong volledig gezwollen. Best wel shockerend om te zien! Niet iets wat je snel van je afschud en weer mee verder gaat. Daarbij heeft het een soort kenmerkende geur bij zich, zo'n soort tumor gezwel wat half buiten het lichaam hangt. Een geur die je niet snel zal vergeten... brrr.
Dus ja, dat waardeer ik nu veel en veel meer in NL. Ja, de verzekeringen zijn duur en er is nog veel eigen risico, maar we hebben niks maar dan ook niks te klagen als je naar de mensen hier kijkt! Echt hoor. Ik ben veel meer dankbaar voor hoe het zorgstelsel in NL is opgesteld.

Verder nog verschilletjes.... oh ja, alles moet bijgehouden worden van verbruik. Hoeveel naalden, infusen, spuitjes, contrast en water je hebt gebruikt, en nog veeeeel meer. Eigenlijk wordt alles echt bijgehouden en ook weer dubbel gecontroleerd. Want als je het niet goed bijhoudt wordt er niet voldoende besteld en hier is het er niet diezelfde dag of de volgende ochtend. Hier moet je wachten... en wachten! Dus alles goed bijhouden of er is een probleem! Daar kwamen we vandaag achter toen bepaalde spuitjes op waren en we elkaar echt even aankeken van: ahoh. Dus improviseren en roeien met de riemen met je hebt, oftewel: andere spuitjes gebruiken. Dit kan nog prima, maar is wel duurder!

Ehm... er zijn nog veeeeel meer verschillen! Zo kunnen de patiënten hier hun CD met daarop de scans en de brief met de uitslag na twee werkdagen zelf ophalen, of het wordt opgestuurd naar hun arts. Dat ligt aan de arts of het wordt opgestuurd of niet (verbonden aan de kliniek en hetzelfde computer programma).
Klinische patiënten krijgen de CD gelijk mee, maar de uitslag kan de volgende dag door familie opgehaald worden (of door een verpleegkundige).
Maar als er geen garantie bewijs is van de verzekering, gaan al deze afspraken niet op! Dan moet er eerst een garantiebewijs worden ingeleverd of er moet worden betaald. Pas dan wordt de CD en de uitslag meegegeven. Al duurt dat drie of vier weken en is de patiënt heel ziek, maakt niet uit, eerst dat bewijs of betalen.

Er zijn nog zoveel meer verschillen, maar dat wordt allemaal teveel voor nu. Maar dan hebben jullie een beetje een idee hoe het hier is geregeld. :-)

Oh en oma, ik had over u en opa gedroomd vannacht! Heimwee? Ja een beetje haha. Maar het zou raar zijn om niemand te missen!

Hou van jullie schatjes!!! Kusjes en knuffels!