Wauw oke wat heb ik weer een geweldige week gehad die te snel voorbij is gevlogen!

De werkweek was heel gezellig. Ik merk dat ik met Harold en Tania, twee collega's, geen klik heb, maar dan ook niks haha. Maar met de rest allemaal wel! Daar is het super gezellig mee :D
Mandy werkt bij de admi en is de lolbroek van de afdeling, een heerlijke vrouw die continu geint en waar ik heerlijk mee kan lachen. Mw. Marthe is een oudere vrouw die alleen maar mammogrammen maakt (borstfoto's) en vandaag zei ze tegen me dat ze mee naar NL wilde omdat ze daar kinderen heeft en daarnaast mij wilde stalken hahahaha. Dus toen ik zei: ja gezellig hoor! Kreeg ik als reactie; maar dan moet jij wel de tickets betalen. Jaja, hahahaha. Nee dus xD
Oh en met Safira en Immie ga ik donderdag naar de film, twee collega's waar het het meest mee klikt. Het enige wat ik kan doen is lachen met die twee, helemaal geweldig! :D

Woensdag was ik dus weer op dansles gegaan met Stephanie, de belgische meid. Haar studiemaatje Emma wil niet mee leren dansen omdat ze dan met vreemde mannen moet dansen (persoonlijk denk ik dat het aan het probleem ligt dat ze dan met donkere mannen moet dansen, Emma blijkt een beetje.... anders. Ze vertrouwt mensen met een andere huidskleur dus helemaal niet. Daar kan ik met mijn pet echt niet bij, in mijn ogen is iedereen gelijk, of je nou rood, geel, blauw, groen, blank of zwart bent. Geen geloof is te gek voor mij. Zolang iedereen elkaar met respect behandeld is iedereen gelijk in mijn ogen. De uitzonderingen van gekken in de wereld uitgesloten. Maar ik vraag me dus nu serieus af wat Emma had verwacht toen ze hier naartoe ging om haar stage in de verloskunde te lopen. Ik bedoel... dat men hier nederlands praat wil niet zeggen dat je alleen maar blanke mensen hebt... ?! wat dacht ze wel niet? Dit is duidelijk een teleurstelling voor haar xD oh well, ze moet er maar mee leren omgaan of de eerste vlucht terug pakken :P

Goed, dus de dansles was onwijs gezellig en Steph en ik hebben echt enorme lol gehad.
Na tweeenhalf uur ons de benen van het lijf te dansen zijn we gaan afkoelen lekkere coctails. Daarna zijn we het feest ingedoken wat ook in 't Vat werd gehouden. Alle dansers van alle dansgroepen konden daar naartoe komen en helemaal losgaan. Het was echt geweldig om mensen te zien dansen die al jaren ervaring hadden. Er was een nederlandse meid die echt onwijs goed kon dansen, m'n mond viel ervan open. Dus toen ze klaar was liep ik op haar af en vroeg ik: "dit heb je toch niet alleen in je stageperiode geleerd?!"
Ze moest lachen: "nee ik heb in nederland ook danslessen gevolgd voor lange tijd. Maar was zenuwachtig of ik niet een andere stijl had. Maar het viel mee."
Viel mee? Jemig ze kon echt verbluffend goed dansen! Haha.

Na het feestgeruis gingen we terug naar huis. Stiekem vind ik het heerlijk dat ik lekker mijn eigen stekje heb. Niet verplicht om te praten, gewoon rond kunnen wandelen in je ondergoed of relaxt van slaapkamer naar douche wandelen of andersom als je een kledingstuk vergeten bent. Yepp, heerlijk. ^^ Hahahahaha.

Goeed, donderdag was het een nationale feestdag, dus ben ik met Stephanie en Emma de haast uitgestorven stad in gegaan. Het was eindelijk een keer lekker rustig op de weg, rustig genoeg om zonder gevaar voor eigen leven over te kunnen steken hihi.
We zijn dus vooral door de straten gaan wandelen, hebben foto's gemaakt van leuke plekken (die natuurlijk dicht waren xD) Om 's avonds uit eten te gaan bij een lokaal chinees tentje vlakbij mijn huis. Ik en Stephanie probeerden de Surinaamse groenten uit want tja... die kenden we niet. Emma bleef bij nasi, wat natuurlijk anders smaakte en oogde dan uit Europa xD

Vrijdag heb ik overdag heerlijk gechilld, om 's avonds naar een Hindoestaandse bruiloft te gaan. Dat was echt geweldig! Ik verstond er niks van en begreep bar weinig, dus wat ik nu ga vertellen is vooral wat ik van collega's heb gehoord.

Het hindoestaanse huwelijk bestaat uit drie dagen. Waarbij de bruid en bruidegom elkaar pas de derde dag zien. De eerste dag is een soort vrijgezellenfeest van de bruid. De tweede dag is het feest van de bruidegom en de derde dag komen de twee samen om het huwelijk te voltrekken.
De jurken die de vrouwen dragen hebben een duidelijk prijskaartje in de vorm van versieringen. Hoe meer glimmende stenen er op je jurk zitten, hoe duurder. De jurk van de bruid en diens moeder en schoonmoeder zijn dus het meest rijkelijk versierd. Daarna volgt de naaste familie en die jurken zijn echt adembenemend mooi! Wauw.
Ik ging al eerder op zoek naar een gepaste jurk voor tijdens de bruiloft en kwam uit op rood. De verkoopster wilde me een witte jurk geven maar ik zei; ehh, in nederland is wit de kleur van de bruid dus heb je misschien een andere jurk?'
Ja, die had ze. En gelukkig maar want nou blijkt wit een rouwkleur te zijn voor de hindoestanen! Hahahahahaha. Had wat geweest als ik met een rouwkleur op een bruiloft was gekomen, als gast nog wel! xD Woeeeps. Ben ik blij dat ik veilig voor rood ben gegaan (wat overigens de kleur van de bruid blijkt te zijn xD maar door veel meer vrouwen wordt gedragen hihi).

Er was een man verkleed in een jurk die de hele avond danste en nu blijkt dat de hindoestanen hun homo's van de samenleving tijdens bijzondere gelegenheden laten optreden. Dus tijdens bruiloften en zelfs de geboortes van de baby. En het gezang wat ik wel leuk vond klinken (ook al verstond ik niks), bleek gezang te zijn over vieze seksistische dingen whahahaha. Okeeeeeee, opeens was het feest wat minder magisch xD

Tijdens het gefeest en gedans gingen de 850 man (veel!) in groepjes naar de eettafels. Dat zijn lange smalle tafels met bankjes, waaraan men plaatsneemt. Het tafeltje is super smal en er past net een bord en beker op, en op ieder bankje passen vier mensen. Er is een soort gangpad tussen de smalle tafeltjes gemaakt. Er zitten dus wel mensen tegenover je met hun eigen tafel, maar ertussen is er ruimte voor het personeel om met enorme pannen het eten uit te delen. Een typisch hindoestaans gerecht: Roti. Het is een gerecht wat je met de handen moet eten en daar blijkt dus nog een hele tactiek achter te zitten! Hihi.
En wat eten die hindoes snel zeg! Saaaang! (Jeeeeetje in het surinaams hihi). Terwijl ik en Safira, mijn collega die mij mee had genomen naar het feest, nog op een kwart waren, stond bijna iedereen al op om ruimte te maken voor de rest. Ik bedoel... hoe?! Echt hoe kan je zo snel eten? Je moet toch kauwen voordat je slikt? Of uberhaupt slikken? En er is toch maar een bepaalde hoeveelheid van ruimte in je mond en maag? Ik was echt stomgeslagen door de snelheid waarmee de mensen hier kunnen eten hahaa. Het heeft wel een reden hoor, want iedereen denkt aan de volgende groep die honger heeft en snel willen eten, dus iedereen probeert zo snel mogelijk diens maaltijd weg te werken. Ik kan niks anders zeggen dan dat ik mijn best heb gedaan haahaa.

Ergens rond een uurtje of half 1 was ik thuis en ben ik lekker gaan slapen, om zaterdag opnieuw met de twee belgische meiden op pad te gaan in de stad. Deze keer voor een specifieke reden: souvenirs shoppen. En dat is echt heel moeilijk hier. Er is echt niks leuks! Maar tussen al dat alles heb ik eindelijk iets leuks gevonden en sorry luitjes (paps, mams, broer, (schoon)zuske.. oma en opa... xD, jullie gaan hetzelfde krijgen, allemaal xD wen maar alvast aan het idee want ik weet het anders ook niet meer hahahaa.

Oke, dus na het souvenirs shoppen zijn we lekker gaan eten bij Zus & Zo (een tentje in Paramaribo waar veel toeristen en stagiaires komen en waar je tripjes kan boeken).
En na het lunchen zijn onze wegen gesplitst, waarna ik 's avonds naar een buikdanseressenhow ben geweest. Mobieltjes moesten uit en opgeborgen worden dus ik kon helaas geen foto's of filmpjes maken, maar daardoor heb ik extra genoten van de show! Het was echt ongelooflijk gaaf en mooi om te zien! Jemig wat die vrouwen wel niet met hun lichamen kunnen joh, ongelooflijk. Zo leuk!

En het weekend was na al dat gezelligs nog niet voorbij hoor! Zondag ben ik met de belgische meiden en Roxanne, een 18 jarige nederlandse meid die net klaar is met haar vwo (en een tussenjaar neemt), naar Brownsberg geweest. Een trip landinwaarts, waar we een pittige wandeling hebben gemaakt richting twee watervallen. Ongelooflijk en adembenemend mooi is het daar zeg!
De rit erheen was al geweldig hahaha.
Vroeger was het een onverharde weg en de gids Andre vertelde ons dat ze vroegaaaa echt al heel vroeg moesten vertrekken, bij het dageraad zegmaar. En dan deden ze een halve dag over de rit, gingen ze anderhalf uur wandelen, om daarna weer terug te moeten gaan om optijd thuis te zijn voor het donker. Want toen de weg nog niet geasfalteerd was, was het letterlijk een hellenweg. Vol kuilen, gaten, spleten... en zonder licht kon je daar niet rijden, kon je daar niks zien. Het was 95 km die je echt volkomen uitputte en sloopte. Binnen 2 maanden had je een compleet nieuw onderstel nodig van je busje omdat al het rubber enz. volledig was weggevreten of gewoon was afgebroken door de gruwelijke weg.
Het busje was ook volkomen bedekt met rode, opgedroogde aarde want al het zand is hier roodbruin.
Op een gegeven moment kwamen de Chinezen en had Suriname met dat land een deal gesloten. Binnen mum van tijd hadden de Chinezen 85 km aan asfalt gelegd, heel mooi asfalt wat maar op een paar plekker slecht is, maar wat dan ook duidelijk wordt aangegeven. Het is pas als je Parmaribo weer inrijdt of bij Brownsberg 'off-road' (het bospad in moet), dat het asfalt dramatisch is of helemaal ontbreekt.
Men betaald hier geen wegenbelasting dus moet iedereen maar accepteren dat de wegen zo slecht zijn.

Vanaf het Marron (binnenlandse mensen, voorheen ontsnapte slaven die in het binnenland zijn gaan wonen en nu het nageslacht daarvan) dorp bij Brownsberg zijn we het asfalt afgegaan en via het bospad naar boven gereden. 550 meter stijgend over een modderig, heel slecht weggetje waar maar 1 auto op past. Een tegenligger is hier dus zo niet chill xD
13 km, waar we een uur over hebben gedaan en als het had geregend hadden we er zelfs anderhalf uur over gedaan xD Andre zijn rijskills zijn dan misschien wel surinaams (wat betekend dat je je soms doodschrikt), maar wel echt onwijs goed. Hij weet precies wanneer hij gas moet geven of remmen, kent de weg, kent de gaten, kuilen en alles echt helemaal op en top.

Eenmaal boven stonden we op een plateau en keken we uit over het tropisch regenwoud en een gigantisch meer, even groot als de provincie Utrecht. Dit meer is er niet van naturen. Decennia's terug was er een dam gebouwd om zo stroom op te wekken voor een aliminiumfabriek in de buurt van Brownsberg, maar tegenwoordig wordt die elektriciteit voor 80% voor Paramaribo gebruikt. Omdat er een tekort aan grondstoffen is om aliminium te produceren draait de fabriek maar op halve toeren en soms zelfs minder. Al velen mensen zijn hun baan kwijt geraakt en nu dreigt de fabriek helemaal te sluiten. 1800 man komt dan op straat te staan en voor de kleine samenleving in Paramaribo zou dit een enorme klap zijn.

Maargoed, door die dam is er een groot meer ontstaan en de bomen die er ooit stonden zijn nu kaal, zoals in de winter in Nederland. Je kijkt dus uit op een immens meer met honderden en honderden houten palen die uitsteken, palen die ooit prachtige bomen waren. Duizenden dieren zijn doodgegaan of gevlucht voor het water en ook de velen marrondorpen die ooit in dat gebied stonden, zijn volledig onder water gelopen. De mensen zijn toedertijd ondergebracht in dorpen die zijn gebouwd door de overheid en er was financiele vergoeding beloofd, maar de mensen hebben dat nooit gekregen...

In het begin was het uitzicht onwijs mistig, je zag echt niks. Ik was de enige die positief bleef denken en uiteindelijk zag ik een struik die ik eerder niet zag, dus ik zei dat tegen de rest en die dachten werkelijk dat ik ze zag vliegen hahahaa. Totdat het opeens opklaarde en het meer te zien was (deels). Ja hallo, alsof ik ze zie vliegen! Whahaha.
Na wat foto's te hebben gemaakt zijn we lekker gaan lunchen en daarna op pad gegaan.

We moesten eerst afdalen om bij de waterval te komen en ik dacht gelijk: wat omlaag gaat, moet ook ooit weer omhoog xD). Dus ik deed rustig aan en bleef achteraan aan de groep, maar op de terugweg dribbelde ik zowat achter Andre, onze gids, aan terug naar boven. Omkijkend zag ik drie afgematte gezichtjes en omdat Stephanie het zo moeilijk had greep ik haar beet en heb ik voor twee die berg beklommen, haar over iedere helling, trede, verhoging of zelfs boomstammen geholpen. Het hielp echt!
Bij de splitsting naar de tweede waterval moesten we iets afdalen, maar daar waar Emma helemaal naar beneden ging zagen Roxanne en ik al dat het een best wel miezerig stroompje was xD de moeite niet om weer een enorm steile trap voor te moeten beklimmen. Dus wij bleven kijken hoe Emma een beter uitzicht zocht voor iets wat echt een klein straaltje was hihi.
Na een paar minuten wilde ik weer omhoog dribbelen, maar had Roxanne het moeilijk. Oke oke, pak m'n hand en hoppaaaaa, die berg weer op.
Ik heb dus gewandeld voor twee en soms zelfs drie, kikke! Met mijn conditie is dus niks mis hahaha! Jammer genoeg met mijn knie wel, die doet vandaag nog steeds pijn en dat betekend dat mijn blessure niet over is en ik het gister te zwaar belast heb. Oh well, het was het waard :)

Even terugkomend op die eerste afdaling en waterval: onderweg naar beneden kwamen we lianen tegen en ik zat al helemaal in de Disney Tarzan en Jane films xD wat Tarzan kan, kan ik toch zeker ook wel? Het zag er altijd zo makkelijk uit in die films, waar hij met een arm de liaan vasthoudt en met de ander Jane.
Whahahaha wat een grap en wat een teleurtelling in Disney xD ik faalde zo onwijs lachwekkend falikant toen ik de eerste liaan wilde beklimmen hihiii. Die liep als een natuurlijke schommel en de foto's laten al zien hoe lachwekkend ik het voor elkaar kreeg hahahaha.
Bij de tweede liaan, die gewoon als een sliert omlaag hing, was ik de enige naast Andre die het wilde proberen. De liaan was echt heel stug, met ruwe bobbels. Maar ondanks mijn faalactie van de eerste poging (die trouwens wel gelukt was yeahh!) wilde ik dit ook gewoon proberen. Want opnieuw, zelfs Jane in die films lukte het hihi.
Dit was nog meer falend dan de andere liaan xD. Al bij het heen zwaaien merkte ik dat mijn armen echt niet sterk genoeg waren en gleed ik een beetje omlaag. Jemig dat brandde!! Auwie! Maar Andre bleef maar roepen: hou vast! Hou vast of je valt hard!" Want het ging omlaag naarmate ik verder zwaaide. Ai caramba, ik deed zo mijn best! Maar uiteindelijk dacht ik: nope, mijn handen zijn me dierbaarder en ik liet me vallen. Ging prima, no problemo. Het was een zacht plofje, haast elegant (whaha).
En terwijl ik rechtop ging staan slingerde de liaan terug en knalde vol in mijn gezicht, alsof moeder natuur wilde zeggen: HAHAHA lekker voor je" xD hahahahaha. Ja, ik moest het hardst lachen van iederen hihii.

Bij de waterval heb ik heerlijk met Roxanne op een steen gechild. Na de waterval ontstond er een ondiepe rivier en we zijn in dat beekje gaan liggen op een rots. Tot halverwege onze schouders lagen we in het water, de rest was lekker aan het bruinen. Mmmm heerlijk! En opkijkend naar de vlinders die boven ons vlogen en de tropische bomen, planten en de ara's (rode papegaaien) die op de achtergrond hoorbaar waren, stond ik er even een paar tellen bij stil van: jemig manon je bent echt een enorme geluksvogel... dat je hier nu bent! Tsjaaa... als je zoveel geweldige dingen meemaakt moet je jezelf soms dat soort momentjes geven xD even dankbaar zijn voor wat het leven allemaal te bieden heeft.
Maar dat moment, dat vatte eigenlijk samen waarom ik wil reizen, waarom ik dat reizigersvirus heb! De kik die je krijgt door door zo'n prachtig regenwoud te wandelen... je hart die tussen je oren klopt en je longen die branden voor lucht terwijl je uitrust op een liaan, kijkend naar een vlinder die voorbij vliegt en op een tropische bloem landt... om nog maar te zwijgen over alle culturen die ik hier heb ervaren, leren kennen en van heb genoten... dit is echt een geweldige tijd, een geweldige ervaring en sowieso dat er nog velen gaan komen!

Dussss..... Dat was het wel een beetje! Oh, alleen vandaag op het werk (want jaja ik werk ook nog en we zijn weer maandag hihi) was het druk, ik had wel 14 onderzoeken hahahaha!
De CT scanner in het academisch ziekenhuis is stuk en daardoor kwamen de spoedjes bij ons, waaronder iemand met een kogel in het hoofd!! Wel al voor maanden hoor, maar ik kon alleen maar grijnzen toen ik hoorde dat ik dat onderzoek uit ging voeren. Hoe onwijs gaaf en super vet! Gewoon een kogel in iemands hoofd en die persoon leeft ook nog gewoon! Doet al voor maanden diens ding en leeft gewoon zoals voor dat schot. Je hoort dood te zijn met een kogel in je hoofd maar die wandelt er gewoon mee rond. Oke nu was er wel sprake van ziekte anders had ie niet gekomen, maar gaaaaaaf!! Ik zie het tegen Immanuela en die keek me jaloers aan vanaf de MRI. Whahaha yeahh mijn onderzoek Ims! Hahahaha (oke ik geef veel om mensen en wil ze graag helpen en heb echt te doen met ze, maar kom op, dit is toch kikke of niet?! Hier ga ik dus zoooo mee opscheppen als ik terug ben in nederland en mijn collega's nog jaloerser ga maken xD).

Nou, dat was het dan! Veeeeeel tekst, veel om te lezen en veel voor mij om over te dromen.

Hou van jullie schatjes! Ondanks alle geweldige ervaringen mis ik jullie hoor! Maar nog een maandje en dan zitten jullie weer aan me vast, dus ik zou zeggen: geniet er nog even van! Hihihi.

Kusjes en knuffels vanuit het warme, tropische, heerlijke, geweldige, gastvrije Suriname!!!
ps.: z.o.z. voor foto's