Tweede werkdag

Dagje twee nadert alweer zijn einde! Het is nu kwart voor vijf, een uurtje nadat ik van de kliniek wegfietste. Dat is echt levensgevaarlijk hahhaa!
Vandaag ging ik heen naar de kliniek volgens de route die het makkelijkste is. De straat uit, rechtsaf, tot aan het stoplicht en dan links, en dan de weg blijven volgen totdat je vanzelf bij de kliniek aankomt. Kan niet makkelijker, en toch zat ik op een gegeven moment aan mezelf te twijfelen, dat ik dacht: hm... moet ik hier echt zijn? Maar ik vertrouwde op mezelf en kwam op tijd aan, zelfs vijf minuten te vroeg! Het chille van hier is dat je al in je werkkleding komt, dus je hoeft geen rekening te houden met omkleden etc. Oh en omdat ik fiets, is het alleen even snel de fiets op slot zetten en hopsa, aan de slag. Perfect.
Natuurlijk moest ik al mijn wielren-, baanwielren-, en veldrijden skilzz aanspreken om levend bij de kliniek aan te komen wahaha! Een stukje door de berm, over de aarde, door wat putjes, maar ik kon grotendeels op de autoweg rijden! En nog nooit ben ik zo waakzaam geweest voor auto's. Het is hier zo anders, iedereen rijd hier echt als gekken!
Het grappige is: stel er gebeurd een ongeluk, dan moet alles exact zo blijven zoals tijdens het ongeluk. Auto's mogen niet aan de kant worden gezet, zelfs al blokkeren ze een straat of een kruispunt. Zo heeft Richard dus eens een keer midden op een kruispunt een ongeluk gehad en moest hij voor twee uur wachten totdat de politie kwam, en omdat het in Paramaribo altijd spits is, was er dus een complete, enorme chaos ontstaan. Alle wegen waren geblokkeerd.
En omdat de meeste ongelukken gebeuren met brommers, fietsers of die 'wilde bussen', betekend dat voor mij maar 1 ding: ontzettend goed opletten!!

Dus vandaag had ik twee geluksmomentjes: levend op de kliniek aankomen, en weer levend thuis!
Op de terugweg regende het, maar ik vond het heerlijk verfrissend. Alleen regent het hier zo hard dat je veel minder kan zien, wat in een levendige stad als deze niet altijd even grappig is hahahaha.
Leuke was dan weer wel dat de tante van Gail, die ik zondag tijdens de barbecue had ontmoet, in de auto naast me reed en speciaal op haar remmen ging en het raampje open deed om me gedag te zeggen en met me te kletsen. Super grappig, en zo ontzettend lief! (Niet dat ze heeeeel veel harder kon met alle drukte hihi).

Vandaag op het werk was echt heel gezellig, ik heb met een meid van 32 gestaan, die in haar doen en laten veel jonger overkomt. Immanuella heet ze, en ze is geweldig. Zij is ooit in Nederland begonnen met de MBRT opleiding, maar toen ze al inzag dat de radiologie het enige vakgebied was wat haar trok, is ze de inservice gaan doen. Zo heeft ze o.a. in het OLVG gewerkt in NL (Onze Lieve Vrouwe Gasthuis). Maar nog twee hoor! En ze heeft ook bij het rode kruis ingeschreven gestaan, waardoor ze twee keer naar het buitenland is gestuurd om te helpen bij grootschalige rampen, waaronder Haïtti toen

met de enorme aardbeving.
Ergens daar tussendoor is ze praktijkopleidster geweest, maar ze is ook voor een paar maanden gaan backpacken door Azië.
Op een gegeven moment gaf haar man aan het wel leuk te vinden om in het buitenland te gaan werken, en omdat zij Surinaamse ouders heeft, was de keuze snel gemaakt. Zij en haar man gingen in Suriname wonen en nu leeft ze hier voor ongeveer 9 maanden. Hoe zij is opgenomen in het team... het is alsof ze hier al jaren werkt, echt heerlijk om te zien! En vandaag stonden we dus op de CT samen, en hadden we welgeteld 5 patiënten hahaha. Tel daar er op een drukke CT dag in Nederland nog maar 36 bij op. Dus dit was echt ontzettend chill.
Morgen staan er ook vier ingepland, waaronder 2 thoraxen. Eentje is sowieso een HRCT en dat is precies wat ik nodig heb voor mijn onderzoekje! Er komen hier maar zelden HRCT's voor, dus ik ben super blij dat ik er morgen eentje kan doen of in ieder geval meekijken. (Oh, voor de leek: HRCT = High Resolution Computer Tomographie. Van de longen. Om longziekten op te sporen).

Vandaag viel me maar weer eens extra op hoe anders werken het is. Maar ook qua.... naja, alles eigenlijk haha.
De apparatuur is anders, dus ik moet erg wennen aan hoe het werkt. Alsof je appels met peren moet vergelijken, dat kan dus niet! Ik moet dan ook opnieuw ingewerkt worden op deze apparatuur en dat is echt even weer nadenken. Al moet ik stiekem wel toegeven dat deze Siemens CT scanner erg prettig werkt. (Prettiger misschien zelfs? Ahoh haha).
Ook heb ik vandaag geleerd dat het onbeleefd kan zijn om iemands vriendelijke gebaar voor eten af te slaan (stel dat je iemands broodje krijgt omdat je honger hebt, dan is het afslaan van dat gebaar soms erg beledigend! Een collega legde dat uit toen zij een broodje van iemand kreeg).
Iemand (of twee) halen overdag wat lekkers uit restaurantjes uit de buurt. Ze gaan bij iedereen vragen wat ze willen en halen het geld op, om dan met dat geld en het lijstje naar de shop te gaan/afhaalrestaurantje waar alles vers wordt bereid. Wow! Gewoon tijdens werktijd, dat hoef je in NL niet te proberen hahaa.

Om 7 uur begint iedereen en om half 8 staat vaak de eerste CT patiënt gepland. Spoedjes komen eerder, maar de CT is echt heel erg rustig. We hadden er eerst drie, alleen maar buikscans, maar dat werden er vijf. Waarvan een baby die zooooo lief was! Zo vrolijk! De hele tijd naar mij aan het lachen en zo'n stevige greep! Mijn eierstokken gingen er spontaan van klapperen whahahaa.

Verder heb ik geleerd dat de mensen hier een hand geven niet gedaan wordt! De mensen vinden het hier maar vies en bah (met alle bacillen enzo). Maar familie wordt wel altijd een hand gegeven!
Over bacillen gesproken, het personeel dragen hier oorbellen, kettingen, ringen, horloges, etc etc. Erg wennen voor me omdat in NL dat ook niet wordt gedaan. Oh en nagellak! Daar keek ik ook wel even van op. Maar lang niet iedereen doet dat hoor, sommigen houden zich ook netjes aan de regels xD

Ehm verder... oh op de terugweg probeerde ik af te snijden en een rustigere weg te nemen. Resultaat: het begon flink te storten terwijl ik moest omkeren omdat ik niet meer wist waar ik was en na vierhonderd meter besloot ik niet koppig te zijn, maar exact die weg te fietsen die ik heen had genomen. In Paramaribo kan je niet voor de lol even verkeerd fietsen en wat omrijden, of je hebt misschien een doodswens hahaha.
Zo werd er vandaag in de kliniek gepraat over twee mannen die buiten de kliniek wat aan het drinken waren. Ze waren in pak (lange broeken o mijn god), hemden met lange mouw en jasjes die ze dan wel uit hadden gedaan. Maar het waren dus van die mannen die het geloof verkondingen over de wereld, en nu dus voor twee jaar waren uitgezonden naar Zuid-Amerika (christenen die je naar een christelijk continent stuurt? Ach ja). Maar de dames achter de balie waren aan het geinen en lachen met elkaar, zeggend: hoe kan je hier nou op een fiets stappen? Dan ben je depressief en heb je zelfmoord neigingen!

Ehh... ik ben op de fiets? Hahahahaha.
Reactie: "oh ja maar een hollander die hier op stage is en niet op de fiets zit, dan is er wat mis. Jij hoort als nederlander op een fiets te zitten! Hahahaha. Bedankt dames.
Dus ze gingen verder geinen over die mannen en het geloof verkondigen en dat je je leven wilt riskeren voor zoiets! Dus ik grapte: ja maar ze zijn iedere dag weer ontzettend dankbaar dat het leven ze is gegund, dat steunt natuurlijk hun geloof, als ze levend thuis komen.
Hoppaaaa, ff lekker lachen en geinen met die dames, heerlijk. Wat zijn de Surinamers een heerlijk open en warm volk (behalve op de weg, dan is het levensgevaarlijk).

Dus na veilig thuis te zijn gekomen heb ik lekker gechilld en de waakhonden wennen ook al aan me! Ik ben naast het hek gehurkt gaan zitten, mijn zij naar de meest waakzame hond toe en hem niet aankijkend in de ogen, gewoon wachtend met uitgestoken hand. Het werkt perfect! Gister heb ik dit ook gedaan en na een paar aarzelende minuten komt ie dan toch dichterbij om te peilen wat ie voor zich heeft. Hij zal ook wel denken, wat is dat nou weer in hemelsnaam? Whaha. Niemand die hier gehurkt naast een hek gaat zitten wachten totdat een hond een keer dapper genoeg is om aan te komen snuffelen.

Zojuist heb ik uitleg gekregen hoe de wasmachine werkt en jemig ik hou van dit apparaat! Hoe chill en relaxt! Zo'n simpele wil ik ook thuis hahahaa. Zal misschien niet heel energie zuinig zijn, maar het voordeel is dat de klep aan de bovenkant zit en je deze tijdens de wasbeurt gewoon kan openen. Hierdoor kon ik nog drie vergeten kledingstukken snel erin werpen terwijl ie volliep met water. Heeeel relaxt!
En terwijl ik uitleg kreeg over de wasmachine werd ik uitgenodigd door mijn gastmoeder Gail om met haar het Chinese nieuwjaar te vieren zondag en maandag. Maandag is er om 12u een lunch ergens en ik mag mee. En zondag is er een braderie in het centrum. We gaan er nog over appen, maar echt, hoe lief! Nu zit mijn ooit lange weekend alweer voor de helft volgeboekt hahaha.

En Wim, de 'minister van plezier', gaat me een adres door appen waar ik kan leren salsa dansen. Straks kom ik met losse heupjes en swingend de grens over! Maar daar nog even niet aan denken; No Spang! (geen haast/rustig aan/relax).

Straks mijn overgebleven avondeten van gisteren opeten. Gister met Wim uit eten was erg gezellig! Jammer genoeg is een grote groep stagiaires alweer weg en is er een nieuwe groep gekomen. Die moeten eerst een keer hopeloos verdwalen voordat ze hem bellen, om er dan achter te komen hoe gezellig hij is. Daarna zit hij altijd vast aan een grote groep die hij op sleeptouw kan nemen. :-)
Gister waren we uit eten gegaan bij Sarinah, een Javaans restaurant. Daar heb ik Nasi Goereng op en Baka Bana (gebakken banaan met beslag eromheen), dat is zoooooooooooooo lekker!! Bij deze, ik ben verslaafd aan Baka bana
Roti is hindoestaans dacht ik. Gado Gado heb ik ondertussen ook op, maar ik weet niet precies wat dat is. Het zijn gestoomde groenten, heel lekker, maar van welke cultuur, geen flauw idee.

Over culturen gesproken, vandaag heb ik maar weer extra doorgehad hoeveel verschillende culturen er hier rondlopen en hoeveel geloven dus ook. Iedereen leeft hier zij aan zij, en ze respecteren elkaar volkomen. Zo is er een straat waar een moslim tempel, een gebedshuis voor de joden en een kerk naast elkaar staan, op een stuk grond. Dat is hoe geloof in mijn ogen hoort te zijn, zij aan zij, elkaar respecterend! Hier kan de rest van de wereld nog wat van leren!

Terwijl m'n erwtensoepje op staat ga ik heerlijk genieten vanavond! Even lekker helemaal niks doen (oke behalve de was draaien xD). Vanavond misschien ook lekker vroeg slapen, zodat ik morgen fris en fruitig aan de dag kan beginnen. Ik ben erg benieuwd hoe morgen gaat zijn. Als ik weer met een nieuwe collega sta. :)

Nou toedelss schatjes! Hou van jullie! Kusjes en knuffels! <3 <3 <3