Kuneti mi gudu's!

Oftewel, goedenavond mijn schatjes! Ik ga Surinaamse woorden opzoeken en mijn uiterste best doen om deze uit mijn hoofd te leren :P Want vandaag werd op de CT maar weer eens duidelijk hoe verbaal gehandicapt je bent, als je hier alleen maar nederlands kan. Er worden hier zoveel talen gesproken!
Nederlands, Surinaams, Hindoestaans, Javaans, Chinees, Engels..
En nog veeeel meer!

Vandaag op de CT was zowaar druk, we hadden tien patiënten. Maar omdat je alle administratie eromheen moet regelen en andere onderzoeken aan moet nemen, ben je toch een ochtend bezig. 's Middags was het wel veel rustiger, we hadden maar twee onderzoeken.
Omdat het ziekenhuis tegenover de kliniek op dit moment aan het staken is, komen er veel meer onderzoeken bij ons bij. Zowel spoedjes als klinisch, als poliklinisch.

Gisteren stond ik overdag met Tania, een hele aardige vrouw met drie kinderen. Ze weet veel van de CT af en was ooit hoofdlaborant. Die taak heeft ze afgestaan aan Iraida... ik denk dat je haar naam zo schrijft hahahaha. Super lieve vrouw! Zo vrolijk en open! Zij leidde me rond op mijn eerste dag en voelde me direct ontspannen door haar.

Maar goed, gister stond ik dus op de CT, maar je hoorde de regen keihard op het dak kletteren. De eerste keer dat ik dat hoorde keek ik echt omhoog naar het plafond en vroeg ik zo van: is dat nou regen?
Iedereen moest lachen: ja manon, dat is nou een tropische bui zoals wij dat noemen.
Nou die bui hield de hele dag aan en al snel werd ik beschuldigd dat ik hollands weer had meegenomen overzee wahahaha.
Terug naar huis was ik binnen een enkele tel volledig doorweekt, echt alles. Mijn schoenen zijn ondertussen nog steeds niet droog ervan hihi.
De rit op de fiets was dan ook haast een dubbele dodemansrit, en dus dubbele geluksmomentjes dat ik heelhuids in mijn huisje ben aangekomen! Op een gegeven moment zat mijn wiel tot bijna halverwege in het water, zo hard had het geregeld en zo vol stroomden de straten! Ongelooflijk!
Dat komt omdat Paramaribo eigenlijk lager ligt dan de omgeving en het afwateringssysteem te slecht en te oud is. Het water kan gewoonweg geen kant op, dus men moet wachten totdat het weer droog wordt en het water diens weg heeft weten te vinden.

Vandaag was het gelukkig droog, zowel heen als terug! En ik stond weer met Immanuella, met haar heb ik de meeste klik en ik vond het dan ook relaxt gaan vandaag. Op een gegeven moment werd het wel rommelig en liepen we ver uit, maar dat was binnen korte tijd zo weer ingehaald. Hier krijgt ieder onderzoek een half uur, ook al is een hersenen binnen twee minuten gescand.
Wel moet ieder onderzoek worden weggekeken door de radioloog, wat vaak weer 10 minuten duurt. Dus als je een nier protocol hebt wat een kwartier in beslag neemt en je nog moet prikken, wachten en misschien iets extra's moet scannen, kom je precies goed uit!

Wim, de Minister van Plezier, had me vandaag geappt dat ik vanavond kan leren salsadansen. Maar ik wil stiekem gewoon lekker skypen en whatsappen met iedereen en even niet m'n huisje uit. Volgende week ga ik dus beginnen!
Morgen ga ik lekker shoppen en ik denk ook naar 't Vat, de bar waar veel stagiaires komen. Zaterdag neemt Wim me mee op sleeptouw door een wijk in Paramaribo. Zondag is er een feest vanwege het Chinese Oud&Nieuw en maandag ben ik uitgenodigd voor een luch vanwege datzelfde feest. Dan weer drie dagen werken en donderdags salsadansen. Jemig, ik ben alweer volgepland voor de komende week! Ongelooflijk hahahaa.

(Ahum, natuurlijk probeer ik ergens de zin op te wekken om aan school te gaan) xD

Nah, okidoki, dat was het weer voor vandaag! Niet zoveel maar er valt dan ook niet zo veel te vertellen hihi. Daarnaast ben ik stiekem ook wel een beetje moe omdat ik iedere dag kwart voor zes opsta en de warmte me loom maakt xD morgen dus lekker uitslapen!

Zoals de Surinamers zeggen: No Spang (rustig aan!).

Kusjes en knuffels! <3 Hou van jullie!