Yeahhhh, Holi Phagwa, oftewel, het Color (kleuren) feest.
Dit is in Suriname een nationale feestdag dus iedereen is vrij. Maar dit is bovenal een Hindoestaans feest.
Kortgezegd gaat het over het goede dat het kwade overwint en dat wordt gevierd met kleurenpoeder.

Nu komt de uitgebreide geschiedenisles hahaha.
Holi Phagwa is een feestdag waarop de Hindoes het nieuwe jaar inluiden. Dit omdat het de eerste dag is na de volle maan van de Hindumaand Chaitre. Ook valt het op het noordelijk halfrond samen met het begin van de lente.
Tijdens het feest wenst iedereen elkaar Subh Holi: een gelukkig nieuwjaar.
Ook bestrooid iedereen elkaar met kleurpoeder, amber en kleurwater. Hiermee wordt symbolisch uitgedrukt dat iedereen gelijk is. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen rangen en standen, armoede en rijkdom.
De rode kleurstof symboliseert de overwinning en het groene kleurpoeder staat voor hoop en vertrouwen in de toekomst.
En het feest is dus ook een overwinningsfeest van het goede op het kwade.
Het verhaal gaat dus als volgt:
Lang gelee regeerde in India een machtige demonenkoning Hirayakashap. Het volk leed onder zijn bewind maar waren gedwongen hem te aanbidden als een God.
Zijn zoon, Prahalad, weigerde dit te doen omdat hij inzag hoe duister zijn vader was. Ook was in zijn ogen Vishnu, de beschermgod van het heelal die waakt over de welzijn van zijn mensen, de ware echte God voor Prahalad.
De koning Hirayakashap was woest en probeerde meermalen zijn zoon te doden. Iedere keer faalde hij daarin.
De zus van de koning, die erg trouw aan haar broer was, kwam met een plan naar hem toe. Ze stelde voor om te doen alsof ze de god Vishnu ook aanbad en samen met Prahalad op de brandstapel te stappen als een offer. Maar ze zou een magisch kleed aantrekken wat haar zou beschermen voor de vlammen, zodat alleen Prahalad zou sterven.

Op de dag van de offering klommen zij en Prahalad dan ook op de offerstapel en werd het in brand gestoken. Maar toen de vlammen afnamen bleek de zus van de koning dood te zijn en Prahalad te leven. Vishnu had zijn trouwe volgeling gered en de verraderlijke vrouw gedood.
De God Vishnu verscheen dan ook voor het plein met de honderden burgers en vermoorde de koning.

Het as van diens zus werd in de lucht gegooid, wat nu dus het kleurenpoeder is geworden. (Beetje luguber he? Hahahaha).

Zo, jullie zijn weer een cultuur rijker!

Dus het feest was echt geweldig. Ik had een shirt aangetrokken die ik hier speciaal voor had gekocht, waarop stond "I love Su!" (Ik hou van Suriname) en een oud broekje en m'n oudste bh die ik meehad.
Jep, die kleding ligt nu in de prullenbak hahahahaha, dat ga ik nooooit meer schoon krijgen hihihi xD

Anyway, het feest begon rond 12u dus ik ben rond half 10 op de fiets gesprongen en naar de kliniek Halfhide & Hofwijk gegaan. Nog 1 keertje afscheid nemen van de collega's die toevallig op deze feestdag werkten en Immie nog een knuffel geven. Ze is ziekjes dus twijfelde of ze zou komen in de middag.

Na even gekletst te hebben met Jo-Ann over mogelijke verbeterpunten voor de kliniek ben ik verder gefietst over een van de drukkere wegen van Paramaribo. Tsja, je moet toch in het centrum zien te komen wanneer je je fiets weer in moet leveren xD
Gelukkig was het dus een nationale feestdag en rustig(er!) op de weg hahahaha.
Eenmaal veilig bij Zus & Zo, waar ik m'n fiets heb gehuurd, heb ik die ingeleverd en ben ik gaan chillen met een lekkere ijskoffie, luisterend naar de muziek op de achtergrond.
Stephanie, Emma en Pamela sloten iets later aan. We deden dan ook nog even een drankje en ieder pakte alvast een bus met poeder, om daarna op pad te gaan naar de Palmentuin. Daar was het feest ondertussen al goed begonnen en het duurde niet lang of we besmeurden elkaar met poeder! Rood, roze, paars, groen, blauw, geel... je kan het zo gek niet bedenken! Ik heb zelfs een hap blauw poeder in m'n mond gehad hahahahaha.
En omdat ik mezelf ken en weet dat dat soort dingen mij altijd overkomen, had ik heel slim water mee genomen om m'n inmiddels prachtig gekleurde tanden mee te redden hihi.

Het was echt geweldig! Iedereen bekogelt iedereen en als er een nieuwe bijkomt met nog een mooi wit, schoon shirtje, is die binnen een paar minuten al besmeurd met een kleur hahaha.
Ook kwamen kinderen langs om te vragen voor een handje poeder. Natuurlijk joh! Geen probleem!
Af en toe moesten we wel even afstand nemen van alle drukte en lucht happen op een veilige afstand. Ik heb zo'n vaag vermoeden dat mijn longen ook zijn meegekleurd in al die heerlijke chaos hahaa. En m'n oren en neus zaten gewoon nagenoeg dicht aan het einde van de dag hihihi.

Eenmaal weer in de drukte dansten we erop los. Tenminste, Stephanie en ik werden door een vrouw mee op een stukje dansvloer getrokken, vlak voor het podium, en we dansten dan ook vrolijk mee. Emma en Pamela zijn, zoals verwacht, alleen maar meegekomen om te kijken naar de 'gekleurden' hoe ze dansten. Cultuur willen ze zien, niet ervaren. Primaaaaa, ik heb me als gekleurde tussen alle andere gekleurden gemengd want tijdens dit feest is er geen verschil tussen rassen, leeftijden, geslachten. Zo zou het iedere dag moeten zijn :D Dus de twee rariteiten die maar stonden te staan negerend ben ik lekker los gegaan met Stephanie. Heerlijk!

Om 6 uur begon het feest bij het Onafhankelijkheidsplein. Met DJ's en geweldige muziek. Gewoon volle 200% festivalsfeer zoals je die ook in Nederland hebt. Wat een heerlijk feest! En terwijl het donker werd en mensen op en neer sprongen, zag je in het schemerlicht nog ladingen en ladingen aan poeder door de lucht gaan. Hahahaha echt geweldig om te zien!

Rond een uurtje of acht was ik echt helemaal gesloopt en kapot. Het Zika virus is nog zo niet uit mijn systeem. Mijn gewrichten van nek, schouders, heupen (vooral die), knie... alles deed zeer en was stijf en pijnlijk. Om nog maar te zwijgen over de hoofdpijn achter mijn ogen die weer terug op kwam zetten. Oepss.... misschien toch iets te wild gedaan. Dus we zijn gaan avondeten en chillen bij 't Vat, waar we lekker ongezond een patatje hebben gegeten.

Daarna een taxi zien te krijgen was echt nog behoooooooorlijk moeilijk! Er stond file in heel Zuid Paramaribo.
Raad eens waar wij allemaal wonen... in Zuid Paramaribo. Hahahaha. Oh jee. En het was een ruime anderhalf uur wandelen... ja niet dus hhahaha.
Een bepaalde taxiorganisatie wilde geen mensen besmeurd met poeder helpen. Euhhhh jemig die gaan een winst mislopen die avond zeg!
Er kwam een andere taxiorganisatie toevallig bij 't Vat langs en terwijl de rest aan het discussieren was over wat te doen en hoe te wandelen, hield ik de taxi staande en boog ik voorover. Hij had doeken over zijn stoelen liggen dus dat was al een goed teken, maar toen ik vroeg of hij ons naar Zuid Paramaribo kon rijden zei hij per direct nee, gelijk uitleggend dat het daar enorme file is.
Dus terwijl hij wegreed en de rest maar bleef strijden met de ander diens argumenten liep ik door naar de volgende taxi, hield ik die staande en vroeg ik het opnieuw. Maar ook deze gaf een nee, teveef file... pffffffff verdorie haha.
Weer terug wandelend met wat wanhoop haalde ik een kaartje uit mijn zak van een taxi chauffeur waar ik ooit mee had gereden. De rest keek er wat wantrouwig naar, ze wisten maar al te goed mijn ervaring met een andere taxichauffeur hahaha.
Me omdraaiend zag ik opnieuw die eerste taxi langsrijden, die met de doeken over de stoelen. Dus ik ging voor hem staan, voorkomend dat hij verder kon rijden, liep naar zijn raam en zei: ik geef je het dubbele van normaal. 30 SRD. Als je het niet wilt ga ik naar de volgende die het wel wilt.
30 SRD is welgeteld +- 6 euro, voor een rit die nu dus drie kwartier zou duren. Maar 30 SRD slaan de chauffeurs hier dus echt niet af. Als het op geld aankomt en je hoort 'ik betaal je dubbel' zegt iedereen hier ja. Hahahaha.
Dus jeps, ik had een taxi voor ons weten te fiksen, hoe goed ben ik wel niet hahaa.

De rit duurde inderdaad drie kwartier, maar het was zoo chill om niet te hoeven wandelen dat hele stuk.
En eenmaal thuis heb ik me zo ongeveer zes keer ingesopt en mijn haren uitgespoeld, maar zelfs dat kon niet al het kleur weghalen hahahaa.

Het was echt een geweldige dag, een geweldige ervaring.

Tot snel schatjes. Kusjes en knuffels!