Derde weekend

Vandaag was echt onbeschrijfelijk mooi, geweldig, fantastisch en helemaal super! Ik straal gewoon van alles wat ik vandaag heb meegemaakt en ook al ben ik echt heel moe, ik heb enorm genoten vandaag!!

Het begon zelfs al gisterenavond, toen ben ik door Immanuela W. uitgenodigd om bij haar 's avonds wat te komen drinken. Eigenlijk wilde ik naar het Vat maar dat zou ik dan alleen doen, en uitgenodigd worden bij iemand thuis is toch echt wel helemaal super. Gelukkig heb ik zo'n goede band met haar! En dan merk je ook dat wij beiden wat hollandser zijn. De Surinamers zijn heel wantrouwig tegenover vreemden in hun huis omdat ze niet willen laten weten hoe ze leven en wat er allemaal te stelen valt. Dus is iemands huis heel prive. Immanuela is net als iedere hollander van: oh gezellig kom maar over de vloer hoor! Leuk!
Dus gisterenavond heb ik bij haar drankjes gedaan, wel zeker tot half 1 's nachts, dus dat kan alleen maar aangeven dat het heeeeeeeeel gezellig was en dat er meer dan voldoende wijn heeft gevloeid hahahahaha.

Goed, het was dus een kort nachtje! Want iets van vijf uurtjes later moest ik alweer op om me klaar te maken voor vandaag. Ik had met Wim om half 9 bij het Vat afgesproken en toen ik daar kwam zag ik een groepje blanke stagiares, maar ook een eenlinger, ook een blanke vrouw. Dus ik liep richting haar (is toch makkelijker om contact mee te maken) en vroeg of ik naast haar kon zitten. Gelijk werd al duidelijk dat zij ook met Wim op stap ging en dat zij dacht dat het groepje stagiares iets anders gingen doen. Oke, prima! Dus na wat gekletst te hebben met haar (Nienke heet ze) kwam de Minister van Plezier aanzetten en bleek dat het groepje stagiares ook mee ging! Dus na veel namen te hebben gehoord en me vrolijk aan iedereen voorgesteld te hebben liepen we naar zijn busje en bleek er daarin ook nog drie mensen te zitten! In totaal waren we met twaalf man, het was echt super! Drie belgische meiden die hier stage lopen in de ergotherapie, vier vakantiegangers (en al ietsje ouder, rond de veertig maar hilarisch) en dan nog twee jongens die een opleiding volgende om lessen te geven op bedrijven over management of iets dergelijks, was een uitgebreid en zeer interessant verhaal! En dan nog ik, Wim, de tourguide en de andere chauffeur die de andere auto alleen afzette en ons weer ophaalde. Wim en de tourguide namen ons mee in een boot waar er een mannetje in zat die ons overal naartoe vaarde.

Er werd ons kort uitgelegd dat we eerst in de ochtend dolfijnen gingen spotten, dan Javaans zouden eten op een plantage die gerund wordt door een Nederlander. Alle huizen zijn gerenoveerd en hij verbouwt er nog steeds gewassen, geweldig! Na die lunch zouden we weer op pad gaan, de rivier op, en dan richting Nieuw Amsterdam. Dat is de hoofstad van de Commewijne district en daar waren ooit 600 plantages, een record, het hoogste aantal van heel Suriname. Na Nieuw Amsterdam zou het programma klaar zijn.

Dus we gingen op pad en klommen in de boot. Wim had me al gezegd dat ik voorin moest blijven zitten voor het mooie uitzicht dus hopsa, ik zat voorin op het bankje. Maar toen de boot eenmaal voer ben ik naar de punt gewandeld en heb ik mijn plekje daar geclaimd, echt helemaal geweldig! Lekker met de voeten in het water, uitkijkend over de honderden meters brede Paramaribo rivier en uiteindelijk zelfs de Atlantische Oceaan!!!
Saskia, een van de vrouwen van rond de 40, plofte naast me neer en was gelijk verstelt: "ik snap waarom je hier zit! En ik ga niet meer weg!" Dus samen hebben we heerlijk gelachen, genoten, gekletst en deelden we de punt, al foto's van elkaar makend en al.

Maar ondanks dat ik goed uitkeek naar de dolfijnen zag ik niks, wat me al was gewaarschuwd door collega's van me. Vaak zie je met deze tripjes geen dolfijnen en ook al was me dat verteld, toch was ik stiekem een beetje teleurgesteld. Verdorie, kan ik 'minder' opscheppen bij familie en vrienden hahaha.

We voeren helemaal naar de monding waar de Commewijne en Paramaribo rivieren samen kwamen, uitmondend in de Atlantische Oceaan. Daar is een zandstrand, een van de weinigen in Suriname en daar zitten veel illegalen. (Naja veel, ik kon er hooguit tien tellen). Zij vangen veel garnalen, drogen die en verhandelen het op de markt. Iedereen weet dat ze er zijn, maar er wordt niks aan gedaan. Wel is

een gebied afgebakend zodat de mensen niet verder oprukken naar andere stranden en de ondertussen broedende schildpadden storen! Ik heb er geen eentje gezien maar het is ondanks het hoogseizoen nog erg rustig. Vaak is het pas stormloop in April en dan ben ik al weg, super jammer!
Aanmerend op het strand zijn we een wandeling gaan maken en kregen we uitleg over de locals, hun leven, etc. Terwijl ik over het strand liep en een stok zag (er lag enorm veel drijfhout) dacht ik: 'he, daar kan ik wel wat leuks mee!'
Dus ik heb enorm groot in het zand "I LOVE SU" (ik hou van Suriname) in het strand geschreven. En de LOVE als hartje. Saskia, die in de zee was gesprongen voor een duik, stelde voor om een foto van me te maken. Dus in m'n hart staande en een gekke houding makend heeft ze een geweldige foto van me gemaakt! Ben er helemaal gek op haha!

De rest was ondertussen al verder gewandeld dus we haakten weer aan en na nog wat rondgestruind te hebben vervolgden we ons pad.
Tijdens de boottrip richting de plantage kwamen we wat vissersboten tegen. Die zijn super klein.
Wat de vissers hier doen is in de kleiachtige grond van de rivier, grote stokken plaatsen. Tussen die stokken spannen ze netten en de vissen zwemmen daarin. De vissers halen de netten binnen en gooien die vissen weg die ze niet willen (of kwallen, die zwommen ook).
En wat voor dieren kwamen daar op af? Volgens en... dolfijnen! Ik heb dolfijnen gezien yesss!! Helemaal geweldig! Het koste ook wat moeite maar ik heb een paar goeie foto's kunnen maken! <3

Enige tijd genietend van dat uitzicht gingen we daarna weer verder richting de plantage, waar we overheerlijk Javaans hebben gegeten. Klaargemaakt door een vrouw die daar op het gebied woont. Daar leerde iedereen elkaar ook wat beter kennen en werd me al duidelijk dat ik me aan een ouder mannetje ergerde. Hij hoorde bij de toeristen en had overal wel 'wat gelezen' over hoe iets in elkaar stook. Getsie wat een betweter wahaha. Naarmate de dag vorderde dacht ik steeds meer; ik snap waarom je geen vrouw hebt. :''D hahahaha.

Bij dat huisje waar we Javaans aten was ook een poort. De bevolking heeft deze gemaakt volgens oude gewoontes en gebruiken. Men zegt dat als je door die poort wandelt je geest gereinigd wordt van alles wat je is overkomen of wat je hebt gedaan. Dus hopsakee, door die poort gewandeld en eronder blijven zitten voor een foto. Wat ga ik zorgeloos slapen vanaf nu hihi.

Ondertussen was ik ook al echt verbrand en probeerde ik me zo goed en kwaad als het kon in te smeren. Veel hadden hun tassen in de boot achtergelaten omdat Wim zei dat dat kon, maar ik wist dat ik mijn zonnebrand nodig had, en mijn camera. Dus ik waarschuwde iedereen die verbrand was (vooral de drie jonge belgische studenten) en leende het uit, helpend de schouders in te smeren. Oei, ik denk dat velen vannacht pijnlijk gaan slapen, en ik zal goed met ze me kunnen voelen hahahahaha. Factor 50 is ook niet het beste hier, ter hoogte van de evenaar xD

We zijn rondgewandeld over het gebied en konden ergens ijs halen! Omnomnom! Sapotille ijs heet het. Het is gemaakt van een vrucht, typisch Surinaams en heel erg lekker! Niet te zoet en niet te bitter of zo, echt perfect! Dus ik schoot het geld voor en kocht een grote bak, die we op de boot hebben opgedeeld onder iedereen.
Op weg naar de boot kregen we van een hele aardige man verse kokosnootwater, het vruchtvlees erin, zowel nog zacht als opgedroogd. Ook verdeelde hij Surinaamse sinaasappels, vruchten, en nog meer lekkers.
Daarnaast had hij een landschildpad en waterschildpadden en zelfs kaaimannen (krokodillen). De kaaimannen waren nog erg klein, baby's haast! Maar hij pakte die zo op en ik heb er een leuke foto van kunnen maken! Vet gaaf!

Als laatste liepen we nog langs een Javaanse begraafplaats. De meeste Javanen zijn hier moslim, maar hebben dat vermengd met oude gebruiken van het hindoeïsme en boedishme.
Op de begraafplaatsen zie je dat het midden van het graf open is, daar is geen gras of steen of bloemen op geplaatst. Sommige graven hebben een parapluutje boven de steen of zelfs een stenen/houten dak, rustend op vier palen alsof het een klein huisje is!
Het idee hierachter is: als iemand overlijdt wordt het graf richting Noord-Zuid geplaatst, voeten en hoofd richting de twee polen. Die zijn koud, dood, en je moet dus alleen zo liggen als overleden persoon. Als je leeft moet je van West naar Oost liggen (of andersom). Dat is veel gezonder. Alle huizen en slaapkamers zijn hier dan ook zo op die manier gebouwd.
Maargoed, het zit dus zo: als iemand overlijdt zal die persoon eerst gestraft worden voor diens zonden. Na 30 dagen gaat de geest naar de hemel en wordt er een paraplu boven het graf geplaatst door de nabestaanden. Na 1000 dagen een huisje. Dit als bedoeling dat de geest vanaf de hemel naar de aarde kan komen en dan altijd een plek heeft om te verblijven/schuilen/slapen. Met het Suikerfeest komen alle geesten vanaf de hemel naar de aarde en wordt er ook iedere avond een klein glaasje water en iets te eten op het graf neergezet voor de overleden persoon.
Heel interessant allemaal. Hoe culturen kunnen verschillen! Ongelooflijk.

Naar de boot wandelend was deze aangemeerd bij een klein piertje, waar ik op het uiteinde ben gaan zitten en even foto's van me heb laten maken hahaa.
Wandelend over de houten planken brak ik bijna mijn enkel op en terwijl iedereen schrok herstelde ik me vlotjes "niks aan de hand! Het gaat primaaaa"
Ondertussen begin ik mijn "Manonnetjes acties" aardig te verbloemen wahaha. (ik wil niet weten hoe het er van achteren uit moet hebben gezien xD)

Terug in de boot voeren we naar Nieuw Amsterdam, wat ik al eerder zei: de hoofdstad van de Commewijne regio. Het is er heel statig, heel anders dan in Paramaribo. Alles is keurig verzorgd, er zijn gemaaide gazonnen en op de zondag rukt half Paramaribo op naar Nieuw Amsterdam om te ontsnappen aan de drukte van de stad en te chillen aan de rivier.

We zijn het Open Lucht museum ingewandeld bij Nieuw Amsterdam en toen werd maar weer eens duidelijk hoe gruwelijk de slavernij is verlopen. Ik vind serieus dat de geschiedenis boeken niet genoeg details geven. Het is pas dat ik, nu ik hier ben, ik details te horen krijg en denk van: dit moeten de nederlanders ook op deze manier leren. Want ik schaam me gewoon voor mijn voorouders en de barbaarsheid... de gruwelijke gebeurtenissen... brr, krijg er kippenvel van. Er is niks moois aan de VOC of hoe je die compagnies noemde vroeger.

Maargoed, ondanks al die nieuwe verhalen was het wel echt heel erg genieten. Mijn schouders deden gewoon zeer in de zon dus ik was erg blij toen er veel bomen bleken te zijn en ik dus heerlijk wat bescherming kon zoeken.
Eenmaal op de boot was het al half 7 geweest, maar de zon was nog steeds niet onder. Wim zei gelijk: "ik heb het nog nooit zo laat gemaakt met een groep, wat aangeeft hoe gezellig jullie zijn! En zelfs de zon wil niet op tijd ondergaan voor ons, ook die vind het te gezellig" haahahhaa. Ja, dat zegt wel hoe geslaagd deze dag was.

We hebben nog een drankje gedaan bij het Vat, wat telefoonnummers uitgewisseld en ik heb met Wim besproken dat ik sowieso een keer met hem het echte binnenland in ga voor drie daagjes of zo. Wanneer, nog geen idee, maar het staat op de agenda! Dat, en nog zoveel meer.

Maar eerst ga ik heerlijk genieten van alle indrukken die ik vandaag heb meegemaakt. Het was echt een dag die ik zal koesteren, het was geweldig. Van iedere minuut heb ik genoten!
Suriname, je bent geweldig, gastvrij en oh zo prachtig.

Kusjes en knuffels vanuit Su!

Liefs! <3 <3 <3