Dining & dinosaurs

Vrijdagavond haal ik Arnold weer op op Austin Airport en kan het weekend beginnen. De hele zaterdag gaat op aan administratieve en financiële rompslomp, dus stel ik Arnold voor om zondag een kleine excursie in te lassen om een frisse neus te halen! Daar is hij helemaal voor. Maar voor het zover is, hebben wij een dinerafspraak met Gaby en Chris bij de Root Cellar Café in downtown San Marcos. Het is een leuke tent, beetje hipster, waar wij al vaker waren, maar de laatste keer voor mij is al maanden terug. Dus een goede gelegenheid voor een hernieuwde kennismaking!
Gaby en Chris zijn ook net aangekomen als wij de drempel over stappen en wij worden onthaald op heerlijke hummus en spinaziedip. De Amerikanen zijn dol op dips als voorafje en ze kunnen er ook wat van! Het is allemaal zalig. Daarna kiezen Gaby en ik voor de kip Cordon Bleu, Arnold neemt de zalm en Chris gaat voor de special, iets met eend!

Ook dit smaakt allemaal verrukkelijk! Wij worden vanavond door hen getrakteerd, of liever gezegd door Katy, vanwege alle goede zorgen! Zoals gezegd: Katy houden wij erin! De maaltijd wordt besloten met een ijsje, maar ik mag een portie bread pudding mee naar huis nemen voor morgen! Die blijkt ook fantastisch en ruim voldoende voor twee personen. Wat een verwennerij allemaal. Wij spreken af dat wij dit binnenkort nog eens overdoen, maar dan nadat wij de nieuwe Escape Room in San Marcos uitgeprobeerd hebben. Benieuwd hoe wij als team het er vanaf brengen.
Zaterdag krijgen wij ook minder leuk nieuws: Oom John Vandenberg, onze oude vriend uit Californië, is afgelopen maandag overleden. Hij en zijn vrouw Riet zijn oude vrienden van mijn moeder en wij kennen hen vooral uit onze Californische tijd. Hij was al een tijd ziek dus helemaal onverwacht komt het niet, maar het is toch verdrietig.
Op zondag vertrekken wij uiteindelijk pas tegen enen naar Canyon Lake voor onze beoogde excursie. Doel is het Heritage Museum of the Texas Hill Country, een klein museum in de heuvels. Het bijzondere eraan is echter dat zij honderden dinosaurus sporen in de grond hebben en die willen wij graag zien. Het is vandaag Super Bowl Sunday en misschien is het daarom uitgestorven hier. In ieder geval zijn wij de enige bezoekers (misschien wel van de hele middag, want ze zijn van 1-5 geopend). Een bejaard echtpaar, vrijwilligers, hebben vandaag dienst om mensen te ontvangen en na het betalen van de entree (slechts $4 p.p.) worden wij door de man

rondgeleid. Hij vertelt ons eerst hoe het museum ontstaan is. Begin 80er jaren wilde de eigenaar van de grond een camping voor campers creëren en groef hiervoor een stuk van zijn terrein af. Daarbij stuitte hij op een grote voetafdruk. Hij haalde er archeologen bij, die zeiden dat het een pootafdruk van een dinosaurus was, maar die verder niet bijster geïnteresseerd waren. Bij verder afgraven bleken het hele sporen te zijn en de eigenaar besloot de camping te laten voor wat ie was en hier een museum van te maken. In 1995 werd het terrein door de staat Texas aangekocht en in 1999 werd het museum officieel geopend. Er werd meer grond aangekocht om meer sporen te laten zien en in 2008 werd een paviljoen over een deel van de sporen heen gebouwd om ze tegen de elementen te beschermen.
Het gaat om sporen van met name twee soorten dinosaurussen: de vleeseter Acrocanthosaurus, een voorouder van de T-Rex, en de planteneter Iguanodon. Deze dino's wandelden hier zo'n 110 miljoen

jaar geleden rond, toen dit deel van Texas aan zee lag. Zij liepen over strandachtig gebied, en hun sporen werden dichtgeslibd met zand. Dit verhardde in de loop der tijden en nieuwe sporen werden gevormd in de laag erboven. In totaal zijn hier een stuk of 3 lagen ontdekt met verschillende sporen. Deze sporen zijn allemaal van tweebenige dinosaurussen, die slechts kleine 'armpjes' hadden. Er zijn ook een paar sporen gevonden van vierbenige dino's maar die zijn zo onduidelijk dat men niet weet van welke soort. Onze gids wijst op het verschil tussen de sporen: de vleeseters hebben puntige 'hielen' en drie tenen, de planteneters ronde hielen en drie tenen. Hij laat ons wat versteende uitwerpselen zien (zgn. sporenfossiel) en de replica van de klauw en voorpoot van een Acrocanthosaurus, die wel een meter of 7 lang was.
Hierna mogen wij buiten kijken. Omdat wij de enige klanten zijn, mogen wij zelfs tussen de sporen doorlopen en ze van heel dichtbij bekijken en fotograferen! Normaal gesproken loop je op houten vlonders om de sporen heen. Wij zijn natuurlijk zeer vereerd en zeer geïnteresseerd! Ongelooflijk om te lopen waar 110 miljoen jaar geleden dieren liepen die nu niet meer bestaan. Wij zien het spoor van een prehistorische slak, die een slakkenhuis van een paar meter

meezeulde, de slak zelf maakte een slingerend spoor, het slakkenhuis een geultje, dat zich meters ver uitstrekt. Ongelooflijk! Sommige afdrukken zijn haarscherp. Je kunt berekenen waar de volgende pootafdruk zou moeten zijn, tussen elke stap ca. 1,5 meter. Heel voorzichtig stap ik tussen deze relikwieën van een lang vervlogen tijd door, vol ontzag. Een paar voetstappen zijn met zwarte verf gekleurd zodat zij van bovenaf beter te zien zijn. Vaak liggen er blaadjes of steentjes in de voetstappen, maar ze worden maar twee keer per jaar schoongemaakt om schade te voorkomen. Deze zandsteen is zo zacht, dat zelfs een borsteltje er sporen op achterlaat! Men heeft ook geprobeerd de blaadjes met een blazer te verwijderen, maar de stukken steen vlogen toen in de rondte! Niet voor herhaling vatbaar!
Buiten het overdekte deel is net weer een stuk grond aangekocht en ook daarin zitten verschillende sporen. Die moeten echter nog in kaart gebracht worden. Aangezien de sporen in verschillende lagen zitten en soms een laag afkalft, is het vaak moeilijk een spoor helemaal te volgen. Andere sporen lopen er dwars door- of overheen.
Maar het geheel is wel erg fascinerend. Wij komen erachter dat onze gids mensen kent, die wij ook kennen! Zo is hij ook een oud vliegenier en verbonden met de Commemorative Air Force

vereniging in San Marcos. Small world. Wij klimmen de trap op om het veld met sporen van boven te bekijken en zo zie je meer de patronen.
Ook bekijken wij het museumgebouwtje waar een mengelmoes van allerlei oude dingen verzameld is: prehistorische pijlpunten maar ook gebruiksartikelen uit begin 20e eeuw en zelfs een oude telefooncentrale. Twee uur later rijden wij weer terug naar San Marcos na onze gids uitbundig bedankt te hebben. Een heel avontuur!
De rest van de zondagmiddag besteden wij aan het plannen van weer volgende uitstapjes, want de tijd dringt!!