Nieuwe ervaringen

Wij hebben geen tijd om bij te komen van onze Big Bend trip want er wacht weer van alles. Ik heb met Gaby afgesproken om mee te doen aan de rommelmarkt bij het Price Center downtown. Op de vierde zaterdag van de maand vindt hier sinds een half jaar een vlooienmarkt plaats en wij hebben nog spulletjes over van ons antiek avontuur in Wimberley. Gaby ziet haar kans schoon en duikt in alle kasten voor nog meer koopwaar. Ik ga vrijdagochtend bij haar langs om alvast wat dozen op te halen, want het staat hoog opgetast bij haar! Zij heeft ook een vouwtafel die ik in onze auto mee kan nemen.
Zaterdagochtend zet Arnold mij om 10 voor 8 af bij het Price Center met tafel en dozen. Het is nog lekker fris en het belooft een mooie zonnige dag te worden. Ik dek de tafel met een mooi kleed en zet alvast een paar spulletjes neer. Er zijn maar 6 kraampjes helaas, vandaag is de markt alleen buiten, want binnen vindt een High Tea plaats voor een goed doel en alle zalen zijn bezet. De andere kraampjes zijn van (semi) professionele verkopers: een met kleding, een ander met leerprodukten , een met huidolie en eentje met prachtige voorwerpen gemaakt van kalebassen. De zesde tent is ook wat meer een ratjetoe van waar, maar die twee dames verkopen ook gebak. Als Gaby arriveert, laden wij alles uit en zetten wij onze 'kraam' op. Het ziet er strak uit, al zeggen wij het zelf, en wij krijgen veel complimenten over onze waar van de bezoekers. Helaas zijn dat er niet zoveel, want vandaag blijken er een paar grote rommelmarkten en block garage sales te zijn, die klanten van ons afsnoepen! Wij verkopen dus maar heel weinig, al zijn wij wel uit de kosten (een tafel kost $20) , maar wij hadden graag wat minder weer

mee naar huis genomen. Chris moet er zelfs aan te pas komen om een en ander op te halen en hij is er niet echt blij mee ;)
Het is ook heet in de volle zon (wij hebben geen parasol of i.d.), en wij hebben grote zonnehoeden opgezet, waar wij heel veel opmerkingen over krijgen. Zoveel, dat wij naderhand concluderen, dat wij beter hoeden hadden kunnen verkopen!!
Zondag gaan wij naar Cabela's, in Kyle, een enorme zaak in outdoor spullen. Wij willen kijken naar nieuwe bergschoenen, want onze oude zijn al bijna 30 jaar oud. In Big Bend kregen wij toch wat problemen: de binnenvoering is bijna helemaal verteerd en bovendien zijn de mijne wat aan de kleine kant omdat ik tegenwoordig inlegzooltjes gebruik. Ook zijn de mijne niet helemaal waterdicht meer. Hoog tijd dus voor nieuwe! Als wij de zaak binnenlopen, geloven wij onze ogen niet! De zaak is reusachtig en achterin is een kolossale rots gebouwd waarop allemaal opgezette dieren staan uitgestald, van beren tot enorme herten, prairiehazen, bevers, elanden, enz. Er is een aparte zaal met dieren uit Afrika, met olifanten en zebra's. En een zaal met Texaanse dieren. Dit is geen winkel, het is een museum! Wij lopen naar de afdeling schoenen en treffen een aardige knaap, student Muziek aan Texas State. Hij is verguld als hij hoort dat wij Friends of the Fine Arts zijn! Hij helpt ons met het uitzoeken van schoenen. Ik

laat mijn oog op een paar zeer lichtgewicht schoenen vallen, leg mijn zooltjes erin en ben verkocht. Ik hoef niets anders meer te passen. Als ik op de doos kijk, blijkt het een Nederlands merk te zijn!! Wat een toeval. Arnold past meerdere schoenen, maar valt uiteindelijk ook voor Hi-Tec, het Hollandse merk! Zo kopen wij dus vandaag Hollands. Daarna lopen wij naar boven naar de campingafdeling. Daar zoeken wij een paar wandelstokken uit, zoals Gaby en Chris ook hebben. Dat is ons erg goed bevallen.
Achterin is een schietgalerij, waar je met kermisgeweertjes op allerlei lichtjes moet richten. Als je raak schiet, valt een eekhoorn dood neer, of een blikje van een schutting, of er gaat een licht aan. Superkomisch, zoiets hebben wij in Disneyland ook wel eens gezien. Arnold koopt 20 schoten, en schiet er 19 raak! Tja, je bent niet voor niets reserve officier van de Marine (nog wel!).
Maandag ga ik weer naar mijn filmacteur/kapper, Antonio, toe. Hij had mij foto's gestuurd van zijn outfit in de nieuwe serie met Pierce

Brosnan, The Son, die volgende week van start gaat op AMC. Wij gaan natuurlijk wel kijken! De foto's waren niet aangekomen, maar hij stuurt ze nog een keertje. Het is wel te hopen dat hij een betere acteur is dan kapper, want ik heb nog wel wat aan te merken op zijn kunsten. Kan niet wachten tot ik de handen van Cor weer aan mijn hoofd heb!!
Woensdag is het zover: de laatste Franse les in de bib. Ik heb, net als vorig jaar, weer een quiz voorbereid met prijsjes voor iedereen. Het thema van de les is ' Au Restaurant' en ik heb een echt menu van internet geplukt met leuke schotels als ' Pied de Porc pané Sauce Ravigote' en 'Andouillette Bobosse à la Moutarde'. Ik heb zelf alles vertaald maar de vertaling krijgen de studenten pas achteraf! Dus moeten zij zelf een menu bestellen bij mij, de serveerster. Het is lachen geblazen als de Russische Nadia varkenspoten besteld zonder te weten wat het is. De quiz bestaat uit 21 vragen over Frankrijk en de Franse cultuur. De beste kandidaat blijkt Connie te zijn met 20 vragen goed! De 'slechtste' is Stephanie met 14 vragen goed. Ik vind het een uitstekende score. Iedereen mag op de prijzentafel iets uitzoeken, in volgorde van de score. Ik heb allerlei dingen met een Frans thema gekocht, zoals lippenbalsem in de vorm van een macaron, franse abrikozenjam, boekjes over Frankrijk, een kettinkje met een Eifeltoren, lavendelzeep, etc. Aan het eind komen er kaas, stokbrood en druiven op tafel en luisteren wij naar een chanson van Julien

Clerc, 'Femmes je vous aime'. What's not to like?
Ik word door iedereen omhelsd en ik krijg van vier dames een cadeautje, hartverwarmend. Het is erg leuk om te zien hoezeer mijn lessen op prijs gesteld worden. Temeer daar vier van de 9 studenten dezelfde dames zijn van vorig jaar! Helaas kon de enige heer uit de groep, Russ (oftewel Roger) vandaag niet aanwezig zijn, tot zijn grote leedwezen. Ik heb voor hem een potje Crème de Marrons apart gehouden. Ik rijd met Gaby naar huis om de bloemen meteen in het water te zetten en om bij een kop thee even bij te komen. Van Connie en Joan heb ik bloemen gekregen, van Pattie een schattige paastheedoek met geborduurde eieren, en van Colombiaanse Lina een pak Colombiaanse koffie en een koek van de Root Cellar Café!!
Deze Franse cursus heeft me heel veel tijd en zenuwen gekost, maar het resultaat is hartverwarmend. Ik ben er zelfs in het tijdschrift van Global Connections mee gekomen, na een paar maal geïnterviewd te zijn over mijn vrijwilligerswerk hier!

Foto hieronder v.l.n.r.: Stephanie, Connie, Patty, Joan, Angelica, Gaby, Nadia en Lina.

Donderdagavond hebben wij weer een première, letterlijk en figuurlijk: wij gaan naar een echte Drive-In bioscoop in New Braunfels. Arnold heeft van Gail een bon gekregen voor deze bios, die wij al sinds de opening in 2015 wilden uitproberen. Het was er nog niet van gekomen maar vanavond willen wij de échte vijftiger jaren experience wel eens meemaken. Wij worden niet teleurgesteld! Het weer is fantastisch: strakblauwe hemel, en het koelt goed af. Om 7 uur rijden wij richting New Braunfels, want de films starten uiteraard pas als het donker wordt en dat is om 8 uur. Er zijn 3 schermen bij de Stars and Stripes bioscoop, de eerste film start om vijf over 8, tien minuten later de tweede en weer tien minuten later de derde film.
Als wij aan komen rijden is het nog erg rustig. Er wordt aangeraden om een uur tevoren te komen voor "the full experience"! Onze ticket met Q-code werkt niet in het kassahokje en we worden naar het restaurant verwezen. Daar vinden wij ene Ryan, die de eigenaar blijkt te zijn. Een enthousiaste veertiger, die uit Lubbock, TX, komt en daar in 2003 de eerste drive-in opzette, zoals hij ons maar al te graag vertelt. Daarna is hij naar dit gebied gekomen omdat het hier booming is en heeft dus in 2015 deze bios geopend. Bij hem werkt de code wel en wij hebben ook nog wat geld over om iets te eten te

kopen. Ryan is zeer enthousiast dat wij dit doen voor Arnold zijn verjaardag en deze wordt uitgebreid gefeliciteerd! Wij bestellen hamburgers en krijgen er van hem een Corn Fritter bij (soort hartige oliebol met maïskorrels erin). Als dessert nemen wij Funnel Cake en dan koopt Arnold nog popcorn, voor de full experience natuurlijk! In het restaurant wordt allemaal muziek uit de vijftiger jaren gedraaid, songs als 'It's my party', 'Peggy Sue' en 'Hound Dog'.
Om kwart over 8 zitten wij in de auto, met het bovenraampje open. De zon gaat snel onder nu en de film start om 8.20 uur met allemaal leuke reclamefilmpjes uit de vijftiger jaren over drive-ins. Schitterend! Dan start de hoofdfilm: 'Beauty and the Beast' met in de hoofdrol Emma Watson (Hermione!).
Het wordt snel fris en wij doen het bovenluik dicht. Helaas moeten wij hiervoor het contact aanzetten en de koplampen gaan aan. Meer mensen worstelen met dit probleem want zo nu en dan zie je om je heen koplampen oplichten! Dat is erg hinderlijk want dan zie je het scherm niet zo goed meer. Veel mensen zijn in een SUV gekomen en hebben de auto achterstevoren geparkeerd. Ze zitten dan op stoeltjes of in de achterbak van de auto met de klep omhoog. Uitstekend idee voor een gloeiende Texaanse zomeravond, maar dat is het nu niet. Het is nauwelijks 16 graden en het lijkt me wat frisjes om zo te zitten. Ik ben blij dat ik ín de auto zit!
Om het geluid van de film te horen, wordt er niet meer een kastje aan je auto gehangen zoals vroeger, maar je moet de autoradio afstemmen op een bepaalde zender. Dan komt het geluid haarscherp over.
Het is een erg leuke film en de hele 'experience' is fantastisch! Zeer nostalgisch en zeker voor herhaling vatbaar!!