Sick Bay

Maandagnacht krijg ik last van diarree en de volgende dag voel ik me net een uitgeknepen spons. Ik heb nergens zin in en geen eetlust. Het ziet er naar uit dat ik een of ander virus heb opgepikt, misschien op de rodeo? Ik moet de hele week alles afzeggen want ik voel me niet goed genoeg om naar buiten te gaan en bovendien wil ik anderen niet aansteken. Het kan natuurlijk niet uitblijven: woensdagnacht wordt Arnold ook ziek. Voor hem komt het heel slecht uit: hij heeft net zijn team op bezoek en wilde met hen van alles doornemen en voorbereiden en hij zou donderdagavond met hen uit eten gaan, maar dat kan allemaal niet. Hij houdt zich erg rustig donderdag en vertoont geen neigingen om te werken, een duidelijk teken dat hij zich echt ellendig voelt. Vrijdag gaat het gelukkig wat beter, maar wij voelen ons allebei nog niet goed genoeg om op reis te gaan, dus moet de trip naar Dallas weer uitgesteld worden! Balen! Wij hangen wat rond en richten onze aandacht op onze trip naar Charleston in april, daar moet ook nog het een en ander voor geboekt worden. Als Arnold zaterdagmiddag naar de Lowe's is voor wat fun shopping, bekijk ik vluchten op internet en ik denk een goeie gevonden te hebben. Vluchten zijn hier heel duur en je hebt allerlei websites die beweren goedkope vluchten aan te bieden. Goedkoop betekent hier echter dat je bijv. via Chicago of Denver (die in het Noorden liggen!) naar Charleston vliegt (dat helemaal in het zuidoosten ligt!) of dat je een stopover van 12 uur hebt! Dat zullen wij maar niet doen. Enfin, ik denk een goede vlucht te pakken te hebben, overleg telefonisch met Arnold over de tijden en boek dan online. Als hij later echter de boekingsgegevens doorleest, ziet hij dat ik een vlucht geboekt heb die

om half 7 's avonds uit Charleston vertrekt en pas om middernacht in Austin aan komt. Ik dacht dat het half 7 's ochtends was met aankomst rond noen! Wishful thinking waarschijnlijk, ik heb am en pm door elkaar gehaald! O no, nu moeten wij omboeken! En dat levert uiteraard weer extra kosten op. Uiteindelijk blijft de schade beperkt, en zijn we nog steeds iets goedkoper uit dan de vlucht waar wij al eerder naar gekeken hadden, maar toch jammer. Wat een uilskuiken ben ik!
Zondag voelen wij ons voldoende hersteld om op bezoek te gaan bij het Witte Museum in San Antonio. Die hebben een Member's Preview. Volgend weekend wordt een nieuw gebouw met nieuwe exposities geopend en als lid mogen wij alvast een voorproefje komen nemen. Het is gezellig druk als wij het schitterende nieuwe gebouw om half 1 binnen komen lopen. In de hal zijn ze bezig computerschermen op het plafond te installeren, zodat het net lijkt of er pterosaurussen rondvliegen tegen een blauwe lucht! Je krijgt op vertoon van je ledenpas een papieren armbandje om en dan mogen wij gaan kijken in de nieuwe expositieruimtes. De Naylor Family Dinosaur Gallery is gewijd aan de dinosaurus overblijfselen die overal in Texas gevonden zijn. Er staan grote replica's van een Acrocanthosaurus en een T-Rex en er hangt een Quetzalcoatlus Nortropi, een soort Pterosaurus. Aan de wanden heeft men een doorsnede van de aardkorst gemaakt zodat je kunt zien wanneer er skeletten of overblijfselen van deze dieren in de aarde terecht zijn gekomen als fossiel. In het Dinolab kunnen kinderen dinosaurusbotten 'opgraven' en er zijn schuiflades met dinosauruseieren en botten. Ook staat er een been van een Alamosaurus, een herbivore dinosaurus uit het Krijttijdperk die 30 meter lang was en ruim 70 ton woog. Ik kom nauwelijks tot zijn knie!
Het is allemaal erg mooi opgesteld en gemaakt hoewel het nog niet helemaal klaar is. Informatieborden ontbreken hier en daar en nog niet alle infoschermen zijn geïnstalleerd en aangesloten. Buiten zijn

de tuinlieden nog met de tuin aan de gang en worden de ramen gezeemd voor de Grand Opening op 4 maart!
Daarna gaan wij naar de McLean Family Texas Wild Gallery, een ruimte vol diorama's met dieren uit de verschillende biotopen in Texas. Het is schitterend opgezet. Jammer dat nog niet alle bordjes opgehangen zijn, wij herkennen een paar dieren niet.
Op linkerpagina: boven overzicht van de verschillende biotopen, roadrunner uit de South Texas Thornbrush. Daaronder West Texas Desert met stekelvarken en gemsbok, Hill Country met white tailed deer, wilde kalkoenen, armadillo en kardinaalsvogels, daarnaast een bobcat die achter een soort patrijs aan zit in de South Texas Thornbrush.
Hieronder de Central Prairies met een groep bisons.
Volgende pagina: De Gulf coast met een coyote, een jackrabbit en allerlei zeevogels, een grote zeeschildpad en de State schelp: de Lightning Whelk oftewel een bliksemwulk. De tekening op de schelp lijkt op een bliksemschicht, vandaar! Het is een endemische soort van de Gulf Coast en het is een carnivore soort die oesters en andere schaaldieren eet!
Daaronder de West Texas Mountains met een Mountain Lion die een hert verschalkt heeft onder toeziend oog van een paar patrijzen.

Onderop de East Texas Piney Woods met een bruine beer, een wilde kalkoen, een ratelslang en een opossum met kleintjes. Een opossum kan wel 15 tot 20 babies tegelijk krijgen. Die kruipen bij haar in de buikzak en drinken aan de tepel. Als ze wat groter zijn, draagt de moeder ze op haar rug. Hoewel ik op internet een heleboel foto's van possums met kleintjes op de rug ben tegengekomen, heb ik geen enkele versie gezien zoals ze hier weergegeven zijn: de kleintjes hangend aan de staart van Ma alsof het schone was betreft!
Er is een zaaltje met opgezette dieren die uitgelicht worden als George Strait (!!) iets over hen vertelt en het geluid dat ze maken laat horen! Hartstikke leuk.....................
Tenslotte nemen wij een kijkje in de Kittie West Nelson Ferguson "People of the Peco" Gallery. In de kalkstenen canyons van de Pecos rivier op de grens van Texas en Mexico zijn resten aangetroffen van Indiaanse cultuur die 9000 jaar terug gaat. Doordat het klimaat onder de overhangende rotsen daar droog en warm is, zijn zelfs zeer fragiele materialen bewaard gebleven! De Pecos Indianen maakten gebruik van alles wat zij om zich heen aantroffen en maakten daar kleding, kookpotten, gereedschap maar ook sieraden en religieuze voorwerpen van. Met name hun beschilderde stenen zijn uniek.
Waar ze precies voor dienden is niet duidelijk, maar men vermoedt een helende of een religieuze aanwending.
Via de H.E.B. in New Braunfels, waar wij stoppen om iets lekkers te halen (wij hebben honger!) zijn wij om half 4 weer thuis en drinken

wij snel een kop thee want dat kun je niet krijgen in zo'n museum!

's Avonds is het Oscar Night! Ik zit al om 6 uur voor de TV want in Los Angeles is de rode loper allang uitgerold en flaneren de sterren het Dolby Theater binnen. Waren er vorig jaar nul zwarte acteurs genomineerd, nu kan het aantal niet-blanke acteurs niet op en de strijd is spannend. 'Lalaland' heeft 14 nominaties en dat is best veel, hoewel zij niet de enige in de geschiedenis van Hollywood zijn:
All About Eve (1950) -14 nominaties, won uiteindelijk 6 Oscars.
Titanic (1997) - 14 nominaties, won uiteindelijk 11 Oscars.
Drie films in de geschiedenis van Hollywood wonnen ooit 11 Oscars:
Ben-Hur (1959) - was genomineerd voor 12
Titanic (1997) - was genomineerd voor 14
The Lord of the Rings: The Return of the King (2003) - was genomineerd voor 11.
Wij maken ons dus op voor een spannende race. Tegen onze principes in nuttigen wij vanavond een TV dinner: kip van de grill, bleekselderij salade en stokbrood.
'Lalaland' staat op 6 Oscars als de avond wordt afgesloten door Faye Dunaway (76) en Warren Beatty (79). Zij zijn van stal gehaald vanwege het 50-jarig jubileum van hun succesfilm Bonnie and Clyde! Zij moeten de laatste en belangrijkste Oscar overhandigen, die voor Best Picture. Als Warren Beatty de rode envelop openmaakt, staat hij een moment met zijn mond vol tanden. Faye spoort hem aan: 'je laat ons toch niet te lang wachten?" Hij toont haar de envelop en zij roept: "Lalaland'. Als echter de hele crew van Lalaland op het podium staat en druk bezig is met bedankspeeches, komt er ineens een man tussendoor die een rode envelop zwaait en roept: 'het is 'Moonlight' en dit is geen grap!!'. Chaos alom! Blijkt dat Warren Beatty de envelop van de vorige Oscar in de handen geduwd had gekregen en die was voor Best Actress. Dat was Emma Stone in Lalaland! Wat een puinhoop. De crew van Lalaland maakt snel plaats voor die van Moonlight en die zijn dermate versuft dat zij nauwelijks een dankspeech kunnen houden. Gastheer Jimmy Kimmel geeft als commentaar: 'ik wist dat ik iets fout zou doen, dit is de laatste keer dat ik dit doe!'.
Oscars Lalaland:
Best Actress - Emma Stone; Best Director - Damien Chazelle, Cinematography, Production Design, Original Score, Original Song (City of Stars).