Door de Black Hills

Devils Tower
Bij de ingang van natuurpark Devils Tower was het asfalt zo heet dat het in draden aan de autobanden plakte. Dus voorzichtig om de glimmend hete stukken heen fietsen, en extra kracht zetten omdat het soms voelt alsof er lijm aan je banden zit. Devils Tower is een rots die rechtop uit de aarde steekt. Een heilige plaats voor de Native Americans en ook een magische plek voor ons.

We logeren er vlakbij in fitnesszaal van een lodge, wederom een warmshower. Frank is onze gastheer. Een voormalige kroegpianist en 'stevige drinker' maar nu ontnuchterd, kliminstructeur en

lodgehouder. Een echte hippie en heel oprecht. Mooie verhalenverteller terwijl zijn vrouw Maritza het eten kookt voor 15 mensen. Tijdens de gezamenlijke maaltijd ontmoeten we gezellige medereizigers: Fran fietst onze route van West naar Oost, een Fins stel dat hier twee weken wandelt en jaagt, en veel klimmers die Devils Tower willen bedwingen. Na een ontbijt van pancakes, cornflakes en eieren gaan we met nieuwe energie op weg.

Crazy Horse
In 1948 vroeg Indianenhoofdman Chief Standing Bear aan de beeldhouwer Korczak Ziolkowski om een monument te maken: "My fellow chiefs and I would like the white man to know the red man has great heroes also." Korczak nam de opdracht aan en het werd zijn levenswerk. In een rots wordt nu een immens beeld van Indianenheld Crazy Horse (1877) uitgehakt en met dynamiet losgeblazen. In 1998 was het hoofd klaar, men is nu bezig met de rest.

Het doet ons denken aan de Sagrada Familia. Een bijzondere plek omdat een blanke man en zijn familie dit als levenswerk hebben opgepakt en zo opgenomen zijn door de Indianen.

Custer State Park en Mount Rushmore
Veel van de parken, routes etc. zijn genoemd naar beroemdheden. Zo komen wij op de Mickelsontrail: een fietspad over een oude treinroute die er dankzij gouverneur Mickelson kwam. Het Custer State Park is genoemd naar generaal Custer. De echte held van dit park was zakenman en senator Norbeck. Door veel te lobbyen, etentjes en een bezoekje van de President aan het gebied wist hij voor elkaar te krijgen dat het gebied de status Nationaal Park kreeg (het hielp dat hij een paar dagen ging vissen met de President en elke nacht extra vis liet uitzetten zodat de President veel ving!). Door het natuurpark, de heuvelige (!) Black Hills en over Iron Mountain Road

(een van de mooiste wegen die we hebben gefietst) naar de top. De haarspeldbochten gaven weidse uitzichten met een onbetwist hoogtepunt: door een tunnel en ineens sta je bijna oog in oog met de Vier Presidenten van Mount Rushmore, een van de beroemdste monumenten van de US. De vier presidenten vertegenwoordigen belangrijke momenten in de Amerikaanse geschiedenis. Vanaf het eerste moment dat we de hoofden zagen was het natuurlijk nog een heel eind naar de ingang (steil omlaag en 10% omhoog) maar erg de moeite waard. Geen kermis, maar stijlvol gedaan.

Yippieyaihee
In Rapid City maken we ook een rodeo mee, een echt familiespektakel en zo Amerikaans als je maar kunt krijgen. Hamburgers, Budweiser bier en cowboys met lasso's die met zijn tweeën een stier moeten vangen. Gaaf!