Michigan

Michigan oogt heel vriendelijk. Groen, licht glooiend landschap, veel buitenlandse namen, waaronder veel Nederlandse en af en toe een Amish met paard en wagen. Nog steeds is er veel boerenland, maar de percelen zijn wat kleiner. Ieder dorp heeft hier zijn eigen watertoren die hoog boven de huizen uitsteekt. En het is wat dichtbevolkter dus niet meer de ellenlange afstanden van South Dakota. Af en toe lijkt het zelfs of we in Brabant aan het fietsen zijn. 'Hé, de watertoren van Dongen en het kerkje van Spoordonk'.

De grotere steden dienen zich aan door de reclameborden, meestal gevolgd door een industriegebied met bedrijven, een autoboulevard, keukenzaken enzovoorts. Dan de shoppingmalls met grote supermarkten (Walmart, Shop and Save) en de bijbehorende fastfoodrestaurants. Altijd handig voor de wifi. (Zo kun je lekker facetimen bij het kaasschap). 'Downtown' zijn de kleinere winkeltjes en de wat oudere gebouwen. Wij gaan vaak eerst op zoek naar de Kamer van Koophandel, die ook fungeert als VVV. Een praatje maken met de vriendelijke vrijwilligers, kaarten van de omgeving scoren en de onvermijdelijke vraag: 'What's happening in town

tonight?' Alle folders en kaarten geven ons veel informatie over kamperen en routes.

Onderweg stuitten we toevallig op een biketrail en die bleek onderdeel van een netwerk van trails door heel de staat. Uitgebreid beschreven in een gids en bijna allemaal op elkaar aansluitend. Zo konden we over fietspad fietsen van Baldwin naar Bay City, zo'n 100 mijl. Michigan maakt grote kans om 'the most bicycle friendly state' te worden wat ons betreft.
We genieten nog steeds van het fietsen, het picknicken, de mooie landschappen en luchten, de gesprekken met mensen. Door het constante bewegen van je benen gaan je gedachten ook anders werken. Nieuwe ideeën, inzichten en reflecties.

Dat is allemaal mooi, maar je moet blijven opletten. De buienradar liet op een gegeven moment onderweg zien dat wij safe zouden zitten

maar die donkere regenwolken kwamen in het echt erg dicht achter ons aan. Wij raceten met wind mee naar de camping, waar het bij aankomst net begon te regenen. De onverschillige campingdame (enige slechte ervaring tot nu) boekte eerst een tentplaats voor ons en vertelde dáárna pas dat er een tornadowaarschuwing van kracht is. Ongeveer eens per jaar komt dat hier voor, en wat denk je? Net als wij er zijn! Wij kunnen schuilen en de tornado trekt ten noorden weg: het enige is dat er nog zware onweersbuien zouden zijn die nacht. Een extra scheerlijn, een plek in de luwte en de tent goed spannen: bij gebrek aan andere overnachtingsmogelijkheden maken we er het beste van. Het spookte inderdaad en er vielen grote hagelstenen, maar zonder kleerscheuren overleefd (zelfs nog goed geslapen ook). Na een heel relaxte warmshower de volgende dag op de boerderij bij Lorrie in Capac zijn we klaar voor de overtocht naar Canada. De teller staat op 5.000 km.