Van rail naar trail

Er gaat niets boven een duidelijk bewegwijzerde fietsroute. We volgen de Mississippi River trail die ons door het prachtige groene rivierenlandschap leidt, waar we adelaars zien cirkelen, die in de rivier vissen. We stuiten op een groep van 75 motorrijders (leren hesjes, tattoos, zonnebrillen en bandanas) die voor ze een toer gaan maken alvast een 'bloody mary' of een pilsje drinken. Natuurlijk parkeren wij onze bikes tussen die van hen! We maken een lunchstop in Winona voor een facetime afspraak met Purnode en volgen gewoon de bordjes weer verder. Totdat er Roadwork Detour staat. Op de fiets kun je er vaak nogal gemakkelijk langs en een omweg, daar hebben we geen zin in. Dat is meteen al 10 of 15 mijl! We kunnen een

brug een paar honderd meter verderop nemen. Bij de tweede keer Roadwork Detour kunnen we te voet over een modderige noodponton, langs de nieuwe brug in aanbouw. Totdat er de derde keer Road Closed staat. Navraag bij een passerende werkman leert dat er af en toe wel eens fietsers uit dat afgesloten pad komen, maar niet veel... Als anderen het kunnen dan kunnen wij dat ook. En het gaat goed, beetje hobbelig, veel begroeiing en dan ineens een barricade, met daarachter dikke zompige modder. Zonder een onvertogen woord tuigen we de fietsen af, tillen ze er overheen, tuigen weer op en duwen de fietsen ploeterend door het slijk. Herinneringen aan een vorige fietstocht waarbij de modder zo dik was dat alles vastliep flitsen voorbij. We ploegen door en kunnen even later weer voorzichtig fietsen, langs de wegwerkmachines van de snelweg in aanbouw, even tegen het verkeer in en we komen weer in de bewoonde wereld.

In het bezit van een trailpas ($4) rijden we in Wisconsin (de meest ' bicycle friendly' staat) over een aantal tot fietspad omgetoverde spoorroutes. Een daarvan is de oudste van Amerika: de route van Sparta naar Elroy. Goed bewegwijzerd, met campings, wc's en drinkwater en mét waarschuwingsborden voor kruisingen, bruggen en noem maar op. Verder heel veilig en zonder onaangename verrassingen hoewel Mark zijn been openhaalt aan een uítstekende tak. En bij de 1.200 meter pikdonkere, natte en gladde tunnel? Je moet afstappen en rechts houden.

Zo komen we in Baraboo, waar we bij Rob overnachten en kennis maken met Anne, een geëmigreerde Friese zanger en getrouwd met een koordirigente. Genoeg stof voor een gezellige avond op de veranda en een glimp van hoe moeilijk het is als immigrant om de eindjes aan elkaar te knopen. Baraboo is het winterkwartier van het

Barnum & Bailey Ringling Brothers circus. In de 19e eeuw begonnen de vijf Ringling broers een circus en bouwden dat uit tot het grootste van Amerika. Grootse parades, spektakels met wilde dieren, prachtige kostuums en kunstige circuswagens, altijd met live muziek. In het Circusmuseum een demonstratie van oude circusinstrumenten (geweldig), een goochelshow (mwah) en een circusvoorstelling met honden, kamelen, clowns, acrobaten en olifanten (met de juiste dosis Amerikaanse show, fantastisch!) Neuriënd en lichtvoetig fietsen we daarna richting Columbus, bekend om zijn antiques-winkels, wat wij gewoon tweedehands zaakjes zouden noemen. Het plan daar: een stedentripje van een paar dagen met de trein naar Chicago. Even aan het loket een kaartje kopen is er niet bij: weinig treinen, weinig zitplaatsen dus dagen van tevoren reserveren. Wij hebben geluk dat er overmorgen nog plek is en dat wij onze fietsen mogen stallen in de garage van een gepensioneerde leraar Engels!