Drie maanden en een dag.

We zitten weer op de airport. Ondertussen hebben we alweer heel wat van Maleisië en ongeveer heel Singapore gezien. Veel gebeurd dus eventjes terug in de tijd…

Kuala Lumpur
Op 15 januari kwam Annieck (een vriendinnetje van Maris) aan in Kuala Lumpur. We stonden op tijd op en pakte onze spullen, zelf vlogen we vanaf Penang naar KLIA2. Het duurde even voor we waren ingecheckt omdat de mega familie met 20 koffers voorrang had maar toen het eenmaal gelukt was konden we de lucht in. Het was maar een korte vlucht en al snel zaten we te genieten van onze bigmac bij KLIA1, waar Annieck zou landen. Na lang wachter kwam ze eindelijk achter het raampje aangelopen! Vanaf nu reizen we met zijn drieë door het prachtige Azië, jippie dat rijmt! Voor Annieck kon de reis meteen goed beginnen. We pakte de snelle trein naar Kuala Lumpur Sentral en vanaf daar konden we met de monorail verder richting ons hostel. We hadden alvast geboekt zodat we na al het reizen fijn konden uitrusten. Achter de grote Time Square Mall vonden we ons nieuwe huis, een groot paars gebouw met een fijn 3persoons kamertje. In de regen op zoek naar wat te eten en

uiteindelijk hebben we voor een schrale 24 ringgit met zijn drieën gesmuld van een arabische maaltijd. De volgende ochtend was het tijd om de stad te gaan verkennen. We ontbeten weer met onze eigen pindakaas en liepen richting de Bukit Bintang. Natuurlijk regende het weer en na een wandeling door de mall kwamen we aan bij de mega Twin Tower, de Petronas. Wat een indrukwekkend gezicht! Na de fotoshoot liepen we verder een stukje door de stad en waren er al snel achter dat het te voet niet echt te doen is. We kwamen bij de KL Tower en gingen prijstechnisch maar niet naar de top. We reden met de ‘hop on hop off’ bus verder en stapte uit in Chinatown. We liepen door de steegjes en zagen bij verschillende restaurants katten in hokken zitten. Wat voor maaltijd ze daar van gaan maken wil ik verder niet over nadenken dus gingen we snel door naar een wat veiligere plaats om te eten. Het bleef maar regenen en na heel wat uurtjes in de reggaebar vervolgde we onze rit met de bus. Op de terug weg sloegen we de nodige wodka en

gin in om deze tijdens het make-uppen te nuttigen. In de avond zijn we naar club Zouk geweest. Terwijl wij op het podium stonden keek ongeveer de hele club ons aan en volgens mij waren wij zo’n beetje de enige westerse die er te vinden waren. Na de nodige dansjes en wat drankjes op het VIP-deck zat de avond er alweer op… De volgende dag lagen we voornamelijk in bed. We sliepen uit, gingen vette hap eten in het winkelcentrum en ik keek zelfs een aflevering van ‘je zal het maar zijn’. Na deze fijne chill dag konden we er weer tegen aan. Op naar de Batu Cave. Een tempel van de Hindu’s. Een groot goud beeld en een hoge trap de grot in. Om in de sfeer te blijven aten we natuurlijk Indiaas en nadat we ons weer mooi hadden gemaakt konden we vertrekken naar de skybar. We gingen een borrel drinken op het helikopterdeck. Overdag landen hier de helikopters en in de avond wordt het een bar. Op de hoogste verdieping bestelde ik een rode wijn om vervolgens de trap te nemen naar het dak. Het uitzicht was echt prachtig! Je kon

ongeveer heel de stad zien en we keken ook mooi uit op de Petronas. We begonnen in het licht en toen de lucht langzaam roze begon te worden gingen overal een voor een de lichtjes aan. Een prachtige overgang, heel bijzonder om dit vanaf deze hoogte mee te maken.

Ipoh
Op naar de volgende plaats. Een Zwitserse vriend van eerder uit het verhaal vertelde ons over dit stadje dus wij bedachten maar eens een kijkje te gaan nemen. We gingen met de trein en toen ik me boek uit had gelezen waren we al snel op plaats van bestemming. Op zoek naar een hostel liepen we door het stadje maar alles, maar dan ook echt alles, was dicht. Overal restaurantjes en winkeltjes maar niets had zijn duren geopend. We verzonnen maar dat het een feestdag was en dat iedereen was vertrokken. Na alle hostels te hebben bekeken eindigde we in het vieze maar goedkope Shanghai hotel. Na wat uitzweten gingen we op zoek naar een tourbureau maar ook deze was gesloten. We dronken iets bij de pizzachinees. Alan, een man die ons alles heeft verteld over Ipoh/Maleisië. We aten bij de chinees waar ik de Peking eend probeerde (erg lekker

trouwens) om vervolgens nog een rondje te doen in de shoppingmall. De volgende ochtend gingen we weer door, we zochten naar een ontbijtje maar nog steeds alles was dicht. Op een stoepje smeerde we onze boterham met pindakaas om vervolgens richting de busterminal te lopen. We kochten een ticket en zaten in een mega chill bus naar de Cameron Highlands. Met een muziekje op heerlijk liggen slapen en we waren alweer snel (3 uur later) in Tanah Rata.

The Cameron Highlands
Na twintig hostels te hebben gezien gingen we ‘terug naar start’ om in te checken in hostel nummero 1. We dumpte onze tas en na een snelle douche kon ik weer fijn mijn lange broek aan. Het is namelijk best wel fris hier op deze hoogte. We aten voor de verandering lekker bij de India tent op de hoek en lagen op tijd in ons bedje.
En toen was de gate geopend….