Huil, we zijn alweer in het laatste land aangekomen. Nja, eigenlijk alweer een tijdje terug. Ik zit momenteel in Hoi An in een heel chill hostel en ben mezelf eventjes goed aan het installeren op bed om eens even de nodige herinneringen op te roepen van de laatste weken. Dat ik geen tijd heb om te schrijven is een goed teken want dat wilt alleen maar zeggen dat het ontzettend gezellig is hier. Ik zie er op tegen de 7e omdat we dan niet meer kunnen denken in maanden… Maar dat is die mama alleen maar erg blij mee haha. Oke, voordat we ons Vietnam avontuur begonnen ging er weer een helse reis vooraf.

80 keer vliegen
We stonden lekker vroeg op, 5:25, en vertrokken met de tuktuk naar de boot. We haalde een broodje hotdog als ontbijt en gingen met de bus richting het vliegveld. We hadden wat extra tijd berekend omdat je niet weet hoe dat het allemaal gaat lopen maar waren uiteindelijk aardig vroeg op het vliegveld aangekomen. We vlogen vervolgens naar Manila (waar we alweer Rob tegen het lijf liepen) en na ongeveer 6 maaltijden konden we vertrekken naar de volgende stop Kuala Lumpur. Hier was ik op 21 januari jl. mijn horloge kwijt geraakt dus ging ik even op onderzoek. Van het kastje naar de muur of hoe zeg je dat. Mariska ging me nog helpen maar ook samen hebben we het niet tot een succes kunnen maken. Ze hadden hem wel gevonden maar er was ’s nachts niemand aanwezig die het hok open kon maken dus dat was alleen maar extra frustrerend. Op dit kleine momentje had ik echt een hekel aan Azië, domme domme mensen. Dus, verder, We konden alweer inchecken waar ik vervolgens nog een uurtje op de grond heb liggen slapen. Gelukkig was Annie op tijd wakker om het vliegtuig te betreden en vertrokken we zoals gepland naar Ho Chi Min aka Saigon City. Nadat we ons visum binnen hadden deden we nog een laatste poging tot horloge terug krijgen maar dit was natuurlijk ook tevergeefs. We pakte de bus naar het centrum waar de hostels zouden zijn (ondertussen hebben we alle vervoersmiddelen die er bestaan weer gehad). Na even zoeken vonden we het Vietnam Inn Saigon hostel waar we nog een tijdje konden wachten om in te checken.

Ho Chi Min
We sliepen wat en gingen ’s avonds met een groep Denen naar de Lush bar waar we alleen maar Koreanen vonden. We werden opgelicht in de taxi en gingen op tijd naar bed. De dag daarna liepen we een rondje door de stad en aten we het eerste overheerlijke broodje aka Banh Mi. Een echte franse baguette, overheerlijk. We namen een kijkje in het warmuseum en maakte ons klaar voor de pubcraw. Met een hele groep nieuwe vrienden gingen we van bar naar bar en danste en speelde spelletjes. Op de terug weg een tikkeltje verdwaald maar uiteindelijk te laat in bed om de volgende dag de tunnels te halen. Heel fijn dagje in bed gelegen en genoten van een goeie red snapper.

Mekong Delta Tour
Een dag later werden we in de ochtend opgehaald voor een tweedaagse tour door de Mekong Delta. Een gebied in het zuiden van Vietnam met allemaal kleine en grote rivieren. We begonnen met een lange busrit en gingen bij de haven de boot op. Het eerste eilandje waar we stopte zagen we een coconut candy fabriek. Waar we een coco’s snoepje met pinda’s proefde. Bij de fruitfarm kregen we verschillende soorten te eten en speelde ze life Vietnamese muziek, dit wil je eigenlijk liever niet. In een minibootje werd je naar het volgende stuk gevaren en buiten dat het ontzettend mooi was en een hele ervaring door het beboste water vond ik het wel erg jammer dat de mensen die roeide erg chagrijnig waren en uiteraard ook om geld vroegen. Aangekomen bij de volgende plaats zagen we een soort van bijen farm. Ik mocht mega stoer m’n vinger tussen de bijen steken om de honing te proeven. We kregen een slang om ons nek en dronken thee met honing. Vervolgens gingen we door naar de laatste stop voor de lunch en zagen een groep krokodillen. Eenmaal terug bij de bus reden we verder naar het stadje Can Tho en checkte in bij ons hotel. Dit was het einde van dag een en we vervolgende zelf onze tour over de nightmarket waar we verschillende vietnamese hapjes proefde. Rijstvel iets met garnaal, knots met garnaal, aardappel op een stokje met poedersuiker, pannenkoek met aardbei en een vieze vette worst. We boekte de hostels voor Mui Ne en Dalat omdat we graag in het beste hostel willen zitten in de volgende plaatsen en lagen er weer op tijd in. Tot hier toe hadden we niet echt geluk met de groepen waar we een tour mee doen. Deze keer zaten we met een Duitse familie, twee ouderen uit Tsjechië, drie gekke mannen uit Oostenrijk, een opa en oma uit we denken Vietnam en twee Chinese stellen waarvan we er een tot Rendell hebben gedoopt uit een tekenfilmprogramma. Na het broodje hotdog ontbijt gingen we al vroeg naar de haven om de floating market te zien. Het was een ontzettend leuk gezicht om de vele boten te zien liggen. Ieder had een lange stok op z’n boot met voorbeelden wat ze verkochten en de aardappelen en meloenen werden van de ene naar de ander gegooid. Na het rondje varen en de vele foto’s die we hebben gemaakt stopte we weer ergens aan de andere kant. We gingen met heel onze groep fietsen en hebben hard gelachen om de sloomheid van deze mensen (Rendell). We zagen een tempel van de Unicorn, deze was helemaal begroeid met een grote boom. We klommen over de monkeybridge wat blijkbaar alleen voor de fun was en helemaal niet nodig en zagen bij het restaurantje de levende vissen, kikkers, muizen en slangen op de bbq liggen. Bij de tweede stop kwamen we aan bij de rijstnoodlefabriek. We proefde verschillende dingen en sloegen ook het nodige lekkers in voor de reis die komen ging. We hadden gefrituurde rijstnoodles met chilisaus en rijstnoodlebladeren met banaan. Op de terugweg lunchte we met een broodje vlees en gingen we weer terug met de bus. Twee lange maar ontzettend leuke dagen gehad die ik nu met een soort van opsomming eventjes in het kort vertel. In de avond namen we weer de volgende bus en rond een uur of half 2 ‘snachts kwamen we eindelijk aan in Mui Ne.

Mui Ne Backpackers Village
Omdat we ’s nachts pas waren aangekomen en twee heftige dagen achter de rug hadden plande we een rustdagje in. Heerlijk chill, aan het zwembad. We keken naar de volleyballende mannen en kletste gezellig met ons 4e lid Marly. Je kunt in Mui Ne een tour boeken om de bekende plekjes te bezoeken maar het leek ons leuker om dit zelf met de scooter te doen. Zo hadden we meer tijd om alles te bekijken of juist minder mocht dat ook nog nodig zijn. We gingen met zijn viertjes op ons stalen-monster op weg naar de witte duinen. De route was ontzettend mooi en de uitzichten over de duinen/zee waren prachtig. Het was een hele klim om in de hitte boven op de duinen te komen maar we hebben flink ons best gedaan en de nodige foto’s gemaakt. Het voelde stiekem wel een beetje als thuis, die grote zandbak. Vervolgens gingen we opzoek naar onderdeel 2 en na de lunch waren we aangekomen bij de Fairy Stream. Zand en rotsen met daarnaast een stroom water, heel bijzonder om te zien. Vervolgens hebben we nog de rode zandduinen gezien en een heerlijk verkoelende duik in het zwembad genomen.

De volgende dag vertrokken we met de bus naar Da Lat. Hier hadden we ontzettend veel zin in omdat hier het beste hostel te vinden is, volgens de verhalen van onze medereizigers van de laatste maanden. Dat beloofd wat! De busreis ging best prima, naar een uurtje slapen kreeg ik een gezellige Duitse buurvrouw en eenmaal aangekomen liepen we bepakt en bezakt weer naar onze slaapplaats toe. We liepen een beetje te klunzen doordat de maps.me app de weg niet kende maar na een aantal keer vragen heeft iemand mooi het stukje door de steegjes mee gelopen. Onderweg werden we al door mama onthaald en waren de eerste kussen en knuffels al uitgedeeld. Dat is nog eens thuis komen. Wat een gezelligheid! Eenmaal in het hostel dumpte we onze tas, namen we plaats aan de lange tafel en schoven aan bij de Nederlandse gezellig meisjes die al in het hostel verbleven. We kletste gezellig, werden geknuffeld en kregen gelijk al lunch van mama. Gastvrijheid ten top!