Zo veel leuks te beleven dat ik geen tijd meer heb om te schrijven. Maar daar gaan we weer…

De natuurlijke glijbaan was echt super, spannend maar heel tof. Na de glijbaan was het tijd voor het clifspringen. Iets wat Inge noooooit gaat doen en toch gedaan heeft. Ik heb verschillende kliffen gezien in me leven maar deze schijterd durft er nooit echt vanaf te gaan tot nu. Er waren twee opties, de 7 en de 11 meter. Natuurlijk ging iedereen er vanaf en wilde ik niet achterblijven dus stond ik daar op het randje van de 7 meter naar beneden te turen. Bang en vol adrenaline maar nadat onze gids 3 2 1 riep ging ze zonder gil van de schrik de rotsen af het water in. Helemaal blij klom ik terug naar boven en wilde ik natuurlijk nu ook de 11 meter gaan proberen. Dit was een spannende want hiervoor moest je een aanloop nemen om over de rotsen er onder heen te komen. Adrenaline overal, trillen en hartkloppingen en ik heb me vaak afgevraagd waarom je dit eigenlijk zou doen maar het was top! We liepen weer een klim en klauter route naar het volgende abseilpunt. Handjes vast in de stromingen, klimmen over rotsen, mee varen met het water, balken over het water enzovoort. De tocht op zich was al een heel avontuur. Abseil nummer drie noemde ze de wasmachine. Waarom? Omdat je door een waterval gaat, veel water krijgt en stroming en daardoor ronddraaiend aan het touwtje hangt. We liepen het eerst stukje naar beneden en gingen daarna door het water, vervolgens moest je hangent naar beneden, op tijd los laten en jezelf in het water laten vallen waarbij je onderwater door de stroming werd meegenomen en als je genoeg adem had gehaald van te voren kwam je een stukje verder weer boven waar je het water werd uitgevist. Het klinkt heftig en dat was het ook. Heel tof en we voelde onszelf super stoer na deze activiteiten. De terug weg was ook lang, lastig, zwaar en leuk en we waren moe en voldaan toen we op het stuk plastic in de auto zaten. Na een verdiende douche schoven we weer aan bij het familydiner en hadden wel een borrel verdiend ’s avonds. Helaas wilde niet heel de groep mee naar de karaokebar maar hadden Maris en ik toch Kahlia en Jesse weten te strikken voor onze activiteit. We stonden met zijn viertjes in de grote kamer en zongen ieder lied uit volle borst mee. Het was ontzettend gezellig en we kregen zelfs druiven en erwtjes van het personeel. Flink gelachen en gezongen tot dat we de bar werden uitgezet. We liepen nog even naar de Hangout bar en speelde een potje poolen met Sander en die ene jongen met het vogelblousje.

De volgende dag huurde we een scooter en reden we naar de olifantenwaterval. We klommen wat over de rotsen en genoten van het uitzicht bij de mega brede (zoals in de tekenfilm uitziende) waterval. Het was prachtig om rond te rijden en we genoten echt van het uitzicht. Weer heel anders dan andere landen in Azië. Na het familie diner chillde we nog even op bed en speelde daarna weer wat spelletjes. Never ever en de horse racing waren weer voorbij. Ook Andy was van de partij en wat hebben we om deze op mannen vallende man gelachen (met zijn grapjes, 4 for Andy, my own game 12…) We gingen weer naar de karaoke bar en waren met een mega grote groep. Theo, Sem, etc. Sloten weer af bij de Hangoutbar met een potje poolen en lagen veelte laat in bed. De volgende ochtend pakte we onze spullen en gingen nadat ik me ei naar binnen had gewerkt weer door naar de volgende stop Quy Nhon. Een misselijk makend ritje verder kwamen we aan in Nha Trang waar we vervolgens te horen kregen dat er helemaal geen bus ging naar het plaatsje waar we heen wilde. Uhm, oke, even schakelen. Wat doen we nu? Het was mogelijk om er te komen maar dit werd te moeilijk en te duur dus besloten we het maar over te slaan en meteen richting Hoi An te gaan. We boekte de nachtbus en hadden zo dus de hele dag over om Nha Trang te bekijken. Buiten de wc heb ik ook nog wat gezien van het strand en hebben konden we twee maaltijden verder weer de bus in. Ik probeerde wat te slapen maar dit was ook niet echt een succes maar gelukkig werden we voor de deur afgezet en moesten alleen nog even wachten tot we konden inchecken. We ontbeten samen met Guy en Dax en hadden de rest van de dag een rustdagje.

Hoi An
We hadden 5 nachtjes geboekt en hebben er nog eventjes 6 van gemaakt. Het is een super leuk stadje met een oud centrum. Schattige gebouwen, met lampionnetjes verlicht en er speelt zelfs muziek op straat. Er loopt een watertje door, mooie brugjes, leuke sfeer en heel veel winkeltjes. Je word er dood gegooid met souvenirs en je vind op iedere 2 meter een tailershop, brillen winkel of leerzaak. De eerste dag huurde we een fiets en reden een rondje door de stad. Wat ziet het er leuk uit! We maakte wat foto’s en gingen vervolgens onze kleding bestellen. Ik heb een jumpsuit en een pakje en nadat ik mijn wensen had verteld en alles was opgemeten maakte we een afspraak om de volgende dag te komen passen. Zo snel kan het gaan. We aten weer een heerlijke Banh Mi en ik liep samen met Marly nog een rondje door de stad. Liet nog even twee paar schoenen op maat maken en ging naar de kapper. Dat is ook een grap trouwens, ik denk dat ik 5 minuten in de stoel heb gezeten en dan tel ik vanaf het omdoen van de kapmantel t/m het afrekenen. Alles gaat snel hier. ’S avonds liepen we een rondje over de nightmarket en nu hadden we ondertussen wel weer genoeg geld uitgegeven. We speelde nog een spelletje met Amerika (Danny, Kyle, etc.) De volgende dag ging ik weer een rondje doen met Marly en bestelde ik twee brillen. We chillde in bed en konden in de middag onze pakken passen. Het was allemaal veelte groot gemaakt zodat wij nog konden aangeven waar en hoeveel het strakker of korter moest worden. Er wat wel potentie in maar we waren nog niet heel erg enthousiast.. ’s Avonds speelde we nog wat spelletjes met Nicky, Joo, Lisa, Theo, Michiel de belg en ook de zweden Marcus en zijn vriend, de Duitsers etc. Wanneer je een fles frisdrank koopt krijg je de fles wodka erbij dus dit is nooit een goed idee. Kingsen, horserace en bussen alles kwam voorbij. Het was helemaal drama toen we de dag daarna moesten uitchecken. Dit is een verhaal apart, later meer.