Alweer in het 4e land beland

Rillend in de airco zit ik momenteel met mijn laptopje op schoot. Dat is natuurlijk gewoon een luxe probleem waar ik verder niet over zal klagen. We hebben dus een heel fijn hostel met een zachter bed dan het vorige. Om maar weer bij het begin te beginnen:

We hebben in Surat Thani bij het koffie tentje gegeten en zijn vervolgens de 7 eleven leeg gaan kopen. Met voldoende drinken en popcorn verplaatste we ons naar het treinstation om daar nog wat uurtjes voor ons uit te staren. Hilarisch trouwens, er was een gezin met 3 kindjes die lagen te slapen op de stoeltjes. De politie kwam voorbij, die met twee man even poseerde voor de foto naast de slapende westerse kindjes. ‘Sleep, baby sleep’ zei de ene agent. Oké, mooi verhaal, had je bij moeten zijn. Toen de trein een uur later (ja de ns loopt nog best op schema hoor) arriveerde konden we eindelijk ons bedje in. We lagen eigenlijk best wel prima en maakte nog eventjes de nodige selfies. Buiten dat het mega koud was heb ik prima geslapen en waren we al snel op plaats van bestemming. Hoewel de meneer van de trein had beloofd ons wakker te maken was ie dat toch even vergeten maar gelukkig wist Maris mij op tijd te wekken. Daar stond ik dan bepakt en bezakt met me sportsokken in mijn

teenslippers. De thaise bevolking lag in een deuk en ik had maar snel besloten dat ik die gekke lange sokken maar uit moest doen. Ze vroegen veel te veel voor het bus/boot kaartje en dus besloten we maar richting de bewoonde wereld te lopen. We wandelde een stukje en genoten van leuk uitziende stadje Hat Yai. Geen een toeristenburo kon ons helpen dus pakte we de taxi richting het busstation. Het was een gezoek en een gepuzzel maar uiteindelijk hebben we voor het zelfde kaartje geen 950 maar 600 voor het kaartje betaald! Yeah trots! Oh vergeet niet de 30 mee te tellen voor de taxirit. Als nog, een stuk goedkoper uit. Ik at mijn laatste Thailand toasty en we konden vertrekken met de minivan naar Pak Bara. Om daar met de auto weer een stuk terug te gaan naar Satun, de pier. Om daar, na het stempelen van ons paspoort en een pittige lunch, de boot te pakken naar Langkawi. Welkom in Maleisië!

Langkawi (Het noordelijkste eiland)
Een Zwitserse man woonachtig in Berlijn stond ons op te wachten en vroeg of we de taxikosten wilde delen. Natuurlijk willen wij dat en samen met deze nieuwe vriend gingen we naar the place to be van dit eiland. Onderweg vertelde deze grappige man ons alle ins and outs van dit land. Eenmaal in de hoofdstraat aangekomen moesten we nog opzoek naar een hostel. We waren ondertussen alweer anderhalve dag aan het reizen en stiekem wel een beetje toe aan een leuke verblijfplaats. We gingen van hostel naar hostel en waarbij de een te duur was, was de andere vol. We hebben heel het eiland zo’n beetje gehad en eindigde uiteindelijk bij het female hostel genaamd Queens. Voor 15 (:4,5) per persoon per nacht hadden we een heel fijn bedje met ventilator en klamboe. We dronken wat bij een strand tentje en na een verfrissende douche namen we zelfs nog een kijkje bij de nightmarket. We aten (verrassend) Indisch en probeerde wifi te zoeken om wat meer te weten te komen over Maleisië. De volgende dag hadden we een toeristisch dagje gepland. We huurde een scootertje en gingen op weg naar ‘de Efteling’ van dit eiland. Onderweg moesten we oppassen voor de overstekende apen en er lag er zelfs een dood op de weg. Eenmaal bij het park aangekomen keken we onze ogen uit. Dit hadden we totaal niet verwacht. We dachten gewoon wat leuke dingen te bezoeken maar het was echt net een pretpark. Huisje, kraampjes, winkeltjes zoals in Disney. Attracties met 3D en 6D en niet te vergeten de vele chinezen die hier allemaal op af kwamen. Wauw! We kochten een kaartje voor de cable cube en na een film (360 graden als of je in een achtbaan zit) konden we het wagentje in. Het was een prachtig uitzicht over het eiland. We maakte foto’s en gingen verder naar ‘de brug’. Dit is de grootste kromme brug wereldwijd ofzoiets. Het was een hele beleving! We aten braadworst met mosterd alsof we op de berg waren geweest in Oostenrijk. Wat een bizarre plek was dat toch eigenlijk. Goed. Verder met onze toeristische dag. We scooterde naar het zwarte zand strand waar we jawel, echt zwart zand zagen. Vervolgens verder naar het legende park. Waar helemaal niets te doen was en wij stiekem met de scooter door heen gingen rijden. Helaas werden we betrapt en kwam de meneer van het park na een vriendelijke ‘welkom in Langkawi’ toch even melden dat het niet toegestaan was met een motorbike het park te betreden. Door naar de lelijke adelaar. Nja, best mooi maar toch vraag je je af waarom dit ding hier nu weer staat. Net als alle andere chinezen gingen ook wij even met dit beest op de foto om vervolgens na een rondje in de shopping mall (waar ik een nieuw klein tasje heb gekocht en een gek ijsje heb gegeten) onze scooter terug te brengen. Wat een lange dag. We haalde onze was op, ik kocht een nieuwe rugzak (omdat mijne het al begeven heeft) en ik ruilde mijn leesboek om bij een bibliotheekje. Een hele lange dag maar flink genoten van het mooie en stiekem wel een beetje gekke Maleisië.

De volgende dag gingen we met onze nieuwe scooter richting de hotspring. Dit gaf eigenlijk precies aan hoe het hier gaat in dit land. Een ontzettend toerisch iets waar niemand op af komt en wat nu totaal vervallen is. Ontzettend zonde! Maar toch bijzonder om met mijn voetjes in dit zoutewater hotspring te zitten. We waren het echter snel beu en gingen verder naar het strand aan het noorden van het eiland. Het was er prachtig met wit zand, heel blauw water en een uitzicht op hoge rotsblokken.

Het strand van Langkawi.
‘Naast me lopen verschillende stelletjes voorbij. Ze komen terug van de boottocht. Zij in een zwarte boerka, hij is een korte broek en t-shirt. Beide met een hippe gekleurde zonnebril. Het is met deze temperaturen toch wel een bijzonder gezicht. Terwijl ze nog even voor de foto poseren kijk ik naar mezelf. De waterdruppels lopen

langzaam van mijn bikini. Ik probeer me te concentreren op mijn boek maar vraag me stiekem alleen maar af wat zij nu van ons zouden denken?!’

Het volgende eiland
De volgende dag pakte we onze spullen in, ontbeten weer met huisgemaakte yoghurt van de breakfastbar en gingen met de taxi naar de pier. We wachtte bij de Starbucks waar je bij een goede kop koffie ook nog eens toegang op de wifi krijgt. Na de lunch gingen we met de boot richting Penang. Er speelde een film en ondanks dat er geen geluid bij zat hebben we deze gezellige bollywood film toch maar zitten volgen. De boottocht duurde 3 uur en eenmaal aangekomen was de film nog steeds niet afgelopen. We liepen richting de stad en belandde bij het Love Lane Inn hostel. We deden het rustig aan en aten ’s avonds voor de eerste keer bij Little India.

Little India
Je kunt misschien al raden wat er zich in dit gebied van de stad afspeelt. Het is net of je je echt in India bevind. De geuren van kruiden en wierook komen je tegemoet. De meeste mensen zien er echt uit als Hindu en hebben zelfs een stipje op hun voorhoofd. Er

zijn verschillende winkeltjes waarvan sommige met harde boxen de Indiaase muziek afspelen. We belandde bij Sri Ananda Bahwan. Een top restaurant met tl-licht. De chicken tikka masala is een echte aanrader! Na het eten gingen we naar een van de winkeltjes waar ze films verkochten en vonden na even zoeken de film die ze op de boot hadden afgespeeld. Natuurlijk kochten we deze gekopieerde versie! We gingen ’s avonds nog even naar een barretje met live muziek en maakte nieuwe vrienden waarvan we het drankspel ‘the palmtree’ leerde.

Na een slechtte nacht op het, laten we het vriendelijk zeggen, kut bed was het de volgende dag was het tijd om Georgetown (de stad) beter te leren kennen. We ontbeten met onze eigen pindakaas, zochten naar een ticket naar Kuala Lumpur en verdiepte ons in wat er te beleven is hier. Met een zakje milkshake liepen we door de stad. We liepen de nummertjes van de streetarttour af en zagen alle mooie plekjes.

Georgetown
De stad is echt prachtig! Het is als een filmset. Oude vervallen

gebouwen, mooie kleuren, schilderingen, alles wat je maar kunt verzinnen. Het staat bekend om de streetart en is deel van het Unesco World Heritage. Het is echt, echt heel mooi! Ik kocht wat kaarten en we liepen zelfs even door de H&M in de shoppingmall. We aten alweer bij onze favoriete India tent en gingen op tijd ons verschrikkelijke bedje in. De volgende ochtend huurde we een scooter en reden we richting de vlindertuin. Helaas was de renovatie nog steeds niet klaar en konden we geen kijkje nemen bij deze bijzondere farm. Door naar de Tropical Fruit Farm. Hier deden we een tour en de fantastische gids vertelde ons op een hele grappige manier nieuwe weetje over deze voor mij nieuwe fruitjes. Van de 370 soorten zijn er 250 soorten in deze farm aanwezig. Dat is veel toch! We proefde een mini gekke droge water appel en stukje van de vrucht waar nootmuskaat vandaan komt. Na de tour was er ook nog een fruitbuffet en konden we van alles en nog wat eten. We probeerde overal wat van maar wat ik nu precies allemaal gegeten heb is me eigenlijk nog een raadsel. Toen we weer genoeg vitamintjes binnen hadden gingen we verder met een rondje om het eiland. We zagen de mega lange brug die naar het vaste land gaat en namen nog een kijkje in de snaketempel.

Red Garden
’S avonds aten we bij Red Garden aka het food paradise (zo heet het echt). Je kunt het zien als een soort leuke versie van een vreetschuur. Je hebt een grote kring van eet tentjes met van alles en nog

wat. In het midden staat een podium en daar omheen een hele hoop plastic tafeltjes en stoeltjes. Je kunt van alle eet tentjes dingen bestellen en er lopen ook obers rond om je te voorzien van de nodige drankjes. Op het podium komt er ongeveer na ieder liedje een nieuwe artiest en zo had ik bijna het idee dat ik op het Maleisiese-tros-muziek-feest zat. We aten kipjes en chinese dumpling. Onze vaste ober zorgde dat de Indo’s naast ons hun bier met ons deelde en zo hadden we al snel nieuwe vrienden gemaakt. Het waren twee oudere mannen die zichzelf goed aan het bezatten waren tijdens hun vakantie hier. We hebben de nodige Heineken biertjes met ze gedeeld en toen de oudste van het stel zijn ogen niet meer open kon houden zijn ze toch maar naar het hotel vertrokken. Wat hebben we gelachen!

Omdat we de 3e nacht ook hadden betaald hebben we deze nog in het hostel doorstaan om vervolgens snel onze tas te pakken om te

vertrekken. We hadden echter nog twee nachten gepland in Georgetown maar dit hostel was het toch niet helemaal. Het bed was verschrikkelijk en het was er ongeveer 40 graden in de kamer. Na het gratis toast ontbijt vertrokken we naar een ander (ietsie duurder) hostel. Hier slapen we met twee keer zoveel man op de kamer maar er is airco en het matras is ook twee keer zo dik. Nadat we onze backpack hadden gedumpt gingen we een kijkje nemen bij het Cameramuseum. Hoewel het niet echt iets vernieuwends had was het toch leuk om de oude camera’s te zien. Van alle jaren hadden ze wel iets. Er was een darkroom en de bekendste foto’s ooit waren er te zien. Hartstikke leuk! Hierna gingen we door naar het cat café. We betaalde ontzettend veel voor een alcoholvrij champagne en een stukje overheerlijke taart om deze op te eten naast de poesjes. Eerst eten, daarna in het katten hok. Hier lagen vijf katten te slapen. Hoewel ik er iets meer van had verwacht was het toch wel leuk om te hebben meegemaakt. We liepen nog een rondje in de stad en aangezien het buiten weer rond de honderd graden was besloten we naar de shoppingmall te gaan. Op naar de bioscoop! We gingen naar Dilwale, een Hindu film. Jaja, we zijn fan! We hadden popcorn en chips en genoten van de zoetsappige maar ook geweldige film met de zelfde hoofdrolspelers als onze film op de boot. Geweldig! Ik ga het even niet hebben over de vriendelijke man naast me die ongeveer de hele film lang me naam/nummer vroeg en me vertelde hoe mooi ik ben en dat wij samen het verliefde stel van de film zouden kunnen zijn. We liepen terug naar het hostel, checkte in, douchte en aten again bij onze favoriet Indiaas restaurant. Mijn nieuwe bedje lag heerlijk. Echter had een van de slimmeriken op deze kamer de afstandbediening van de airco onder zijn macht en lag ik met 18 graden op de teller kapot te gaan van de kou. In mijn trui, trainingsbroek, lakenzak, deken en sarong lag ik nog steeds bibberend op bed. Dat is even wat anders dan badend in het zweet je bed uit zwemmen. Goed ik klaag niet enzo. We hadden het gratis ontbijt gemist en gingen een heerlijke bagel met zalm eten bij een bistrootje om de hoek. We liepen weer een rondje door de stad en ik kan er nog steeds geen genoeg van krijgen, zo’n leuk stadje. We haalde bij een chinees tentje wat te eten en met een ijskoffie en een Chinese Hokkien in een zakje gingen we een soort van picknicken in het park. Eenmaal terug in het hostel keken we de film van de boot af en gelukkig was het ook hierbij een gelukkig einde. Na een opnieuw gezellige avond bij de Red Garden ga ik nu weer in mijn ijsberen pak mijn bedje in.