Land nummer twee

Onder tussen zijn we alweer een paar dagen aan het genieten van het volgende land op onze lijst, het prachtige Laos. Op dit moment zit ik in een mini van en probeer ik op een hobbeldebobbel weg mijn laptop een soort van onder controle te houden. Echter hebben we het zo naar ons zin dat ik niet eerder tijd vond om een stukje te schrijven dus dat is natuurlijk alleen maar positief.

De nacht na het schrijven van mijn vorige blog ben ik ontzettend ziek geworden. Ik weet een soort van zeker dat het aan de gebakken mosselen (wat vanaf nu een verboden woord is) heeft gelegen. Maar wanneer je dingen wilt proberen weet je van te voren dat het ook wel eens mis zou kunnen gaan. Na een paar ongeplande rustdagen in Chiang Mai vertrokken we woensdag de 11e van de 11e met de bus naar Chiang Rai. Dat alles voor de witte tempel (wit en vol met spiegeltjes, prachtig) die daar te vinden is. Na veel wachten en een voor mij veelte lange busrit kwamen we in het kleine stadje aan. We ontmoeten hier onze nieuwe Finse vriendin, Elina die vanaf die tijd met ons mee reist. Elina heeft een soort van theorie: Als je elkaar kent vanaf de eerste 6 uur is het ‘somebody that I know’, na deze 6 uur ben je ‘friends’, na 3 dagen zijn het ‘good

friends’ en na 1 week ben je ‘best friends'. Dus dat betekend dat we morgen deze beste vriendschap mogen gaan vieren! Hoera!

Vriendschap
Over vrienden gesproken. We hebben er ondertussen al een hele lading bijgekregen. Na het geweldige bezoekje en de vele regen in Chiang Rai gingen we verder naar Laos. Natuurlijk kiezen we de manier die de locals ook nemen, de slowboat. Ondertussen zij het meer backpackers dan locals maargoed. Deze mega boot wordt totaal volgestopt met mensen om vervolgens heerlijk slow van Chiang Khong (de grensovergang) of eigenlijk Huai Xai naar Luang Prabang te varen. Dit duurt twee dagen, waarvan ik ontzettend heb genoten. Het uitzicht is fantastisch en met de koelte van de wind is het prima te doen zo. Doordat we al een halve dag onderweg waren om op de boot te komen en vervolgens ook nog lekker knus

op elkaar zaten hebben we veel mensen leren kennen. Het is ontzettend leuk dat deze bijna besties naar de zelfde plaatsen verplaatsen.

Zo ontmoeten we Johnny, die als eerste indruk zich had verslapen waardoor we twee pogingen hebben moeten doen hem op te halen van het hostel. De Franchies (Florent en Aurélie) een stel die voor hoe ‘degelijk’ ze er eigenlijk uit zien mij toch steeds weer blijven verrassen. The green shirt guy, wat uiteindelijk een hele gezellige Nederlander blijkt te zijn. Evelien uit Belgie, een oudere vrouw die ik zeer waardeer omdat ze op deze manier reist en snow aka Anton aus Tirol, uhm ik bedoeld Duitsland. Ik heb flink genoten van deze boot. We speelde ‘wie ben ik’, aten noodles van Winnie the pooh (er zat serieus een beer in) en praten over de verschillende dingen uit verschillende landen. Zo weet ik nu dat een haan blijkbaar overal een ander geluid maakt, kukuluku! Halverwege verbleven we op een

drie persoons kamer, aten heerlijk Indies eten (butter chicken) en sloten de dag af bij de Happy Bar. Hier vonden we selfieguy aka Franchie aka Florent, die zichzelf en zijn nieuwe kapsel graag via snapchat bekeek. Cheersguy die buiten het proosten niks zinnigs kon uitbrengen.

Luang Prabang
Toen we zelfs wat vroeger dan gepland aan kwamen met de slowboat om vervolgens met de tuktuk onze reis te vervolgen was het vreemd om ineens weer aan de rechterkant van de weg te rijden. Dat laat zien hoe snel je ergens aan gewent kunt raken. We hadden ‘the place to be’ geboekt dus wisten gelukkig al dat er een plaats voor ons vrij was. Na het heerlijke eten in the foodstreet, waar je voor 15.000 kip je mega bord kunt vullen (1,70 euro) is er in deze stad maar één optie hoe je de avond doorbrengt. Je start in Utopia, dit is een bar met allemaal verschillende gezellige zitjes, oh

en ook een volleybalveld. Hier hebben we bussen gespeeld. Het drankspel wat met de ‘poor man drink’ (de slechtste alcohol ooit) totaal geen goede combinatie is. Deze bar sluit al om half 12 en dan is er nog meer een optie. De bowlingbaan! We hebben dus de afgelopen 3 nachten gebowld. Hilarisch! We ontmoeten Dominik, de slechtste bowler die ik ooit heb gezien maar een ontzettend enthousiaste kerel uit Oostenrijk. Niet te vergeten Ryan, die ik met zijn perfect engels eigenlijk nog steeds niet heb verstaan. Met onze eerste kater van het bowlen moesten we natuurlijk wel nog de waterval bekijken. De tuktuk rit er naar toe was een hel maar eenmaal daar bleek het meer dan de moeite waard te zijn. Ik heb me meerdere malen afgevraagd of ik ooit zoiets moois heb gezien.. Echt prachtig! We maakte wat foto’s en klommen naast de waterval naar boven. Een pittige klim maar het prachtige uitzicht maakte alles weer goed. Halverwege de klim was een pad wat was afgezet.

Danger, do not enter! De letterlijke vertaling is: Ok, let’s go! (No worries Mama) Zo kwam je in het midden van de grote waterval waar we het water in sprongen, zwommen, in de grot onder de waterval probeerde te komen (ik ben niet zo’n held) en natuurlijk honderdduizend foto’s maakte. Wauw, wat was dit prachtig! Heerlijk in het zonnetje genoten van een mega dikke goodlife moment! De volgende dag in Luang Prabang besloten we het rustig aan te doen en te relaxen bij het zwembad. We dronken de wodka van onze Nederlandse kamergenoot en hielden ons na het bussen bij de bowlingbaan strikt aan ons waterplan. We moesten vandaag immers fit zijn om deze busrit door de bergen te overleven.

Wist je dat:
Laos het land is wat het meest getroffen is door bommen
Ze hier de beste sandwiches ooit verkopen
We hier pinnen in miljoenen en er ook geen munten zijn
Laos een kolonie was van Frankrijk
Je wiskey kunt kopen waar een hele schorpioen of slang is zit
We morgen gaan TUBEN. Dat houd in: op een grote band over de rivier jezelf verplaatsen van bar naar bar om daar spelletjes te spelen!